ဒီတစ်ပုဒ်ကအတော်လေး challengeဖြစ်တယ်။ဇာတ်သိမ်းအတွက် မျိုးစုံစဉ်းစားခဲ့ပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာဒီလိုပဲရွေးဖြစ်သွားတယ်။ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် မပြည့်စုံလောက်ဘူးထင်လို့။အများကြီးဖော်ပြနိုင်ခဲ့ရဲ့လားမသိပေမယ့် တကယ်နောက်ဆုံးပိုင်းအတွက် အတော်လေးတွေဝေပီးအချိန်အများကြီးလိုခဲ့တာ။ဝမ်းနည်းတဲ့အခန်းတွေမပိုင်တဲ့အပြင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးရေးတတ်တဲ့ styleဖြစ်နေတော့ တကယ်ဖင်မနိုင်ပဲ ပဲကြီးဟင်းစားလိုက်ရသလိုပါပဲ။တစ်ခုတော့ရှိတယ် ရှေ့လျှောက် challengeတွေအများကြီးယူနိုင်ဖို့ သတ္တိရှိသွားတာလေ။
တစ်ပုဒ်ရေးရင် universeတစ်ခုလိုသဘောထားတတ်တဲ့ကိုယ့်အတွက် အတော်လေးအားမွေးခဲ့ရတဲ့ဇာတ်သိမ်းပါပဲ။ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ရှေ့မဆက်နိုင်ခဲ့တဲ့ အချိန်တွေပေါ့။
နောက်ဆုံး ဒီလိုမပြည့်မစုံလေးကို ချစ်ပေးကြလို့ကျေးဇူးတင်ရပါတယ်။updateစောင့်နေပေးတဲ့သူတွေရော voteပေး cmtတွေပေးကြတဲ့သူတွေရော အများကြီးကျေးဇူးပါ။အဆုံးသတ်မှာ ဒီuniverseကို နှုတ်ဆက်လိုက်ကြပီး နောက်တစ်ခုကိုဆက်ကြတာပေါ့။စိတ်မပူပါနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်သေချာပေါက်တစ်နေရာရာမှာ တူတူရှိပီးပျော်နေကြမှာပါ။
ကိုယ်လဲမကြာဘူး နောက်universeနဲ့ချက်ချင်းပြန်လာခဲ့မယ်။
ဒီတစ္ပုဒ္ကအေတာ္ေလး challengeျဖစ္တယ္။ဇာတ္သိမ္းအတြက္ မ်ိဳးစုံစဥ္းစားခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးမွာဒီလိုပဲေ႐ြးျဖစ္သြားတယ္။ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ မျပည့္စုံေလာက္ဘူးထင္လို႔။အမ်ားႀကီးေဖာ္ျပႏိုင္ခဲ့ရဲ႕လားမသိေပမယ့္ တကယ္ေနာက္ဆုံးပိုင္းအတြက္ အေတာ္ေလးေတြေဝပီးအခ်ိန္အမ်ားႀကီးလိုခဲ့တာ။ဝမ္းနည္းတဲ့အခန္းေတြမပိုင္တဲ့အျပင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေရးတတ္တဲ့ styleျဖစ္ေနေတာ့ တကယ္ဖင္မႏိုင္ပဲ ပဲႀကီးဟင္းစားလိုက္ရသလိုပါပဲ။တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ေရွ႕ေလွ်ာက္ challengeေတြအမ်ားႀကီးယူႏိုင္ဖို႔ သတၱိရွိသြားတာေလ။
တစ္ပုဒ္ေရးရင္ universeတစ္ခုလိုသေဘာထားတတ္တဲ့ကိုယ့္အတြက္ အေတာ္ေလးအားေမြးခဲ့ရတဲ့ဇာတ္သိမ္းပါပဲ။ဝမ္းနည္းလြန္းလို႔ေရွ႕မဆက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြေပါ့။
ေနာက္ဆုံး ဒီလိုမျပည့္မစုံေလးကို ခ်စ္ေပးၾကလို႔ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။updateေစာင့္ေနေပးတဲ့သူေတြေရာ voteေပး cmtေတြေပးၾကတဲ့သူေတြေရာ အမ်ားႀကီးေက်းဇူးပါ။အဆုံးသတ္မွာ ဒီuniverseကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကပီး ေနာက္တစ္ခုကိုဆက္ၾကတာေပါ့။စိတ္မပူပါနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေသခ်ာေပါက္တစ္ေနရာရာမွာ တူတူရွိပီးေပ်ာ္ေနၾကမွာပါ။
ကိုယ္လဲမၾကာဘူး ေနာက္universeနဲ႔ခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့မယ္။
