Κάπου Ανάμεσα (#4 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

30.Ορφεας

Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω στο δωμάτιο μου μετά από μια βόλτα στην κουζίνα.

«Δεν βρήκα πολλά πράγματα αλλά έχει ποπκόρν.Θα χρειαστεί να το φτιάξω βέβαια αλλά δεν με πειράζει.Φτιάχνω καλό ποπκόρν.Μην το παινευτώ....»της λεω αλλά σταματάω όταν βλέπω ότι έχει γύρει το κέφαλι της στο μαξιλάρι μου και έχει κλείσει τα μάτια.

Την πήρε ο ύπνος;
Τι συμβαίνει με τις γυναίκες και το δωμάτιο μου πια;

Μάλλον το παυσίπονο την βοήθησε και την πήρε ο ύπνος.

Πλησίασα και είδα ότι είχε σηκωθεί το νυχτικό της και φαίνεται το...το εσώρουχο της.
Και ήταν μαύρο και αυτό.

Κοιτάω άλλου και μετά πάω στην ντουλάπα μου και βγάζω ένα σεντόνι και την σκεπάζω.
Κοιμάται τόσο ήρεμα.

Παίρνω ένα μαξιλάρι,και ξαπλώνω στον δερμάτινο καναπέ στην άλλη μεριά του δωματίου.
Εδώ θα την βγάλω απόψε.

«Φως.Κλείσε.»λεω και κλείνει αυτόματα το φως.

Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να κοιμηθώ αλλά είναι κάπως αδύνατον.Τα λόγια της περιστρέφονται μέσα στο κεφάλι μου.
Που ήταν τόσο πολλά.Και τόσο καλά.

«Γιατί γενηθηκες για να γελάς Ορφέα.Το πιστεύω αυτό!»

Εγώ σίγουρα δεν γεννήθηκα για να γελάω.
Μεγάλωσα χωρίς μάνα,ήμουν στην κοσμάρα μου όλα αυτά τα χρόνια,έχασα την μόνη κοπέλα που ερωτεύτηκα,κατέστρεψα έναν άνθρωπο,και αλλά τοσα.
Πως γεννήθηκα για να γελάω;
Πως μετά από όλα αυτά;

Εγώ γενήθηκα για να υποφέρω επειδή έκανα ανθρώπους να υποφέρουν.
Είναι τόσο απλό.

                                        ***

Σηκώθηκα πρώτος και τεντώθηκα στο δωμάτιο λιγάκι για να ξεπιαστω.

Δεν ξέρω τι ώρα είναι αλλά είναι νωρίς.
Και έχω πράγματα να κάνω επειδή φευγω για τον γάμο του Σταύρου από σήμερα και δεν έχω κάνει σχεδόν τίποτα.

Κοιτάω στο κρεβάτι μου την Ναταλια ακόμα να κοιμάται.Δεν θέλω να την ξυπνήσω έτσι θα την αφήσω να ξυπνήσει μόνη της.Αλλά εγώ θα μπω για μπάνιο επειδή θα αργήσω.

Βγάζω την μπλούζα και πριν μπω στο ντουλάπι να πάρω ρούχα ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η Ισμήνη.

«Καλή...»λεει και μετά σταματάει στην θέση της.

Μια κοίταξε εμένα και μια την Ναταλια στο κρεβάτι.
Μια πάλι εμένα και μια πάλι εκείνη.