Herkese merhaba arkadaşlar!💕
1.bölüm ile sizlerleyimm!
Umarım beğenirsiniz bölüme yorumunuzu bildirmeyi unutmayın.💕✨✨
Ulusoy ailesi (24.08.2000)
O gün..
24 Ağustos gecesi..
Ailenin hem en mutlu olduğu günü hem de yas tuttuğu bir gün düşünün..
Poyraz beyin erkek çocuklarından sonra bir kızının olduğu gün..Poyraz beyin karısı Selin hanım artık saatlerdir ameliyat idi.
Artık onun içinde bir endişe yaranmaya başlamış geriliyordu.
Küçük oğulları ve kardeşi de onu teselli ediyorlardı.10 dakika sonra hemşire ve doktor ameliyathaneden çıktı..
Poyraz bey heyecanla ve endişe ile eşinin ve çoçuğunun nasıl olduğunu sordu..
Doktor ise çocuklarının doğum sırasında öldüğünü söyledi..O gece..
O gece tam bir felaket gecesi idi..
Poyraz beyin eşine bu haberi söylemesi ve eşinin yıkılışını izlemesi..
Her kes perişan olmuştu..Yıllar geçti aile artık bu acıya alışmıştı.
Selin hanım ve Poyraz bey çocukları için bu acıya dayandı..Ve o gün..
Ailenin sözde "ölen" kızlarının doğum günü eğer kızları ailenin yanında olsaydı 22 yaşına girecekti..O gün aile hüzünle kahvaltı yapıyorlardı.
Evin çalışanı elinde bir zarfla yemek odasına girip Poyraz beye söyledi;
-Poyraz bey kapıda böyle bir zarf buldum üzerinde "Poyraz beye" yazıyordu
-Tamam sen bana ver zarfı.
Çalışan zarfı poyraz beye uzatıp odadan çıktı..
Her kes merakla Poyraz beye bakıyordu.
Evin en büyük çocuğu Azat dedi;-Baba bir sorun mu var bizim bilmediğimiz?
-Yok Azat bende bilmiyorum beden geldi.
Evin en küçüğü ve en meraklısı Ali söylendi;
-Ya hadi heyecan yapmasanıza açın!
Poyraz bey çok beklemeden oğlunu haklı bulup zarfı açtı..
Zarfın içinde onun ve bir kızın DNA testi vardı.Selin hanım dayanamayıp kağıda baktı ve dona kaldı..
1 hafta sonra
Aile bu bir hafta içinde kızlarını arıyordu..
Ve sonunda bir numara bula bilmişdiler
Hemen o numarayı aradılar..Ama onlar bu numaranın kızlarının nefret ettiği üvey ailesinin numarasının olacağını bilmiyordu.
Gece Ulusoy
Hastanede öğle arasındaydım..Yemekhanede yalnız oturmuş yemek yiyordum
Ta ki telefonumda o numara belirinceye kadar her şey iyiydi.
4 yıldır beni arayıp sormayan babam arıyordu..Aradığı için mühim bir durum olmalıydı..
Aslında çok umrumda değildi..Değillerdi
Ama merakıma yenilip telefonumu açıp aramanı kabul ettim.
Açar açmaz o iğrenç babamın sesini duydum..
Sesi sinirli geliyordu tıpkı çocukken beni dövdüğünde ki gibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatımın şansı
ChickLit*** 24.08.2010 -Anne!Beni bırakıp gidecek misiniz? Gitmeyin anne söz veriyorum bir daha yaramazlık yapmayacağım! Küçük kız ailesini onu bırakıp gitmemeleri için ikna etmeye çalışıyor ailesi ise onu duymamış gibi yapıp yürümeye devam ediyorlardı. Küç...