Antebellum Series #4: We Owned The Night

Chapter 1

"Okay, let's count 1-6." bungad ng math teacher namin.

"1"

"2"

"3"

"4" ani ni Joy.

"5" sabi ko at tumingin sa katabi ko.

"6"

"1"

"2" nagpatuloy kami sa counting at ang last number namin ay 3.

"Okay group 1, stay over there. 2, there. 3, you go over there 4, over there 5 and 6 over there." after we settle in our seats with our teammates.

"Okay that would be your permanent group. Will start our activity tomorrow. But today let may say a few words for you, since alam niyo namang busy ang school today for the principals retirement at hindi namin kayo ma meet and ibang teachers busy din sa activities."

"Here's the thing about studying. Nag-aaral kayo para humanap ng marangyang trabaho, diba. The truth is pinag-aral talaga kayo para mag trabaho, wala kayong choice kasi hindi ka makaka kuha ng pera kung hindi ka mag ta-trabaho. Kung hindi ka naman naka pag tapos may trabaho ka parin pero ang sweldong makukuha mo kulang pa."

"Ito pa, sino ang may jowa dito?" tanong bigla ni sir. Nag taas naman ng kamay ang may mga jowa at yung mga single nag sana all na lang kagaya ko.

"Diba ang sabi ng iba, me plus you equals love. Naniniwala ba kayo d'yan?" may ilan nag oo, may ilan ring hindi at ang ilan ay hindi sumagot.

"The truth about it, is that it should be me plus love equals you. Na intindihan niyo ba? Mamahalin ko muna ang sarili ko bago kita mahalin, kasi kapag dumating sa point na iiwan ka rin ng taong mahal mo, alam mo sasarili mo na kaya mong tumayo mag-isa, kaya mong wala siya. Hindi katulad ng me plus you equals love, kapag iniwan ka niya yung pagmamahal mo sa sarili mo, wala na. Dahil na ibigay mo na lahat sa kanya."

"Paalala lang hindi din, may naririnig kasi akong nag-aasawa na sa edad na katorse pa lang. Imagine ang haba pa nang taon na pwede niyang magawa lahat ng gusto niya. Kapag nag asawa na siya, limitado na lahat ng ginagawa at mga galaw niya. Hindi niya na rin maalagaan ng maayos ang sarili niya dahil ang nasa isip niya ang anak niya, ang pambayad ng mga gastusin sa bahay at kung ano pa. Kaya kung iniisip niya, solusyon ang pag-aasawa ng maaga pag-sasabihan ko na kayo ngayon palang." tumingin siya sa mga mata namin bago mag salita ulit.

"Hindi solusyon ‘yon. ang totoo n‘yan, mas mahihirapan ka kapag nag asawa ka na. Lalo na kung hindi ka naka pagtapos, dahil kasali sa requirements ang mga naka pasa ng kolehiyo. Kahit nga mag linis lang ng hotel room, hinahanapan rin ng ganoon sa data nila—" hindi na, na tapos si Sir ng tumunog ang bell, hudyat na tapos na ang klase.

"Okay, you can go home. Bukas, be ready for our activity." aniya bago lumabas.

Nag ligpit na kami nang gamit namin para umuwi. I do understand, why our teacher said that to us. Nowadays, teenagers want to escape from there parents that some of them end up, being pregnant. Most of them married at a young age and didn't go back to school.

While we're on our way home. We heard a loud noise in our neighbourhood, till we heard a woman screaming for help.

"Stop it, oh ghod!! Oh ghod!!! Help, we need help!" we hurriedly went inside without a warning.