Güzgelin🍂 (Sezon Finali)

Güle Yel Değdi

Bölüm şarkısı: Elif Buse Doğan: Güle Yel Değdi

Öncelikle herkese merhaba arkadaşlar.Biliyorsunuz ki Kahramanmaraş 'ta ve birçok ilimizde deprem meydana geldi.Depremden çok kötü etkilendim ama kafa dağıtmak amacıyla yazmak istiyorum.Eminim birçok kişi benimle aynı fikirde dır.

"Artık Arslan'ı evlendirmenin vakti geldi Esma .Arslan'a Mahmut'un kızı Gülce 'yı isteyeceğim."

Kafamın içinde yankılanan ses ile kulaklarımda iğrenç bir uğultu vardı.
Hüseyin Ağa'nın sözleri ile buğulu gözlerim ile arkama baktığımda Arslan'ın tepkisizce bana baktığını gördüm.

Niye birşey yapmıyordu,niye beni rahatlatacak sözler söylemiyordu.
Yada babasının karşısına geçip bu evlilik olmayacak demiyordu?

Yoksa benden vazgeçip artık önüne mi bakmak istiyordu .
Yoo yapmazdı Arslan ,beni incitmez di.
Hala içeriden gelen sesler vardı ama ben hiçbirini anlamıyordum.
Sağ gözümden akan yaşı Arslan'ın gözleri takip ediyordu.
Ama hala bir tepki vermiyordu.

Ona sonkez bakarak merdivenleri hızla çıkmaya başladım.Onun beni teselli etmesine ihtiyacım vardı.Onu başka bir kadın ile düşünmek istemiyordum.Onun başka bir kadına sarılıp dokunmasını görmek de hayal etmekte istemiyordum.Göğüsüm sıkışıyor nefes alırken zorlanıyordum.Odanın önüne gelince kapıyı açıp içeri girdim.Kapıya sırtımı verip dizlerimin üzerine çöktüğümde artık içime değilde hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
Bir elim kalbimin üzerinde sanki acısını almak ister gibi gezdirirken diğer elim ile dizime vuruyordum.

Dizlerime vurduğum elimde bir ağırlık hissettiğim de göz yaşlarımın izin verdiğince karşıma baktığımda İbrahim'in önümde diz çökerek kolunu bacağıma dayandığını fark ettim.

"Be-benim yü-yüz-ümden mi ağ-ağlı-yon?"

İbrahim konuştukça daha çok ağlamak istiyordum.Bu hikayedeki en masum insan İbrahim di hiçbir şey den haberi yoktu.Tereddüd etmeden kollarımı İbrahim'in boynuna dolayarak sarıldım.Hem ağlıyor hemde sarılıyordum

"Değil İbrahim senin yüzünden değil.Affet beni olur mu.Sana gerçek bir eş olmadığım ,olamadığım için affet.

Ben seni çok seviyorum ama kocam olarak değil.Arkadaşım olarak hatta belki yanlış ama kardeşim olarak seviyorum seni."

Dediklerim ile İbrahim kendisini benden uzaklaştırmaya çalışmıştı ama onu bırakmadan daha çok sarıldım.
Üzülmesini istemiyordum ama anlasın istiyordum.Ona olan duygularımın ne olduğunu bilsin,bilsin ki kendi kendine farklı hisleri olmasın diye.
Boynumda hissettiğim ıslaklık ile geriye çekildiğimde İbrahim'in ağladığını görünce ellerim ile göz yaşlarını sildim.

"Ağlama İbrahim ne olur ağlama.Üzgünüm ...ben böyle olmasını istemiyorum."

İbrahim kafasını diğer tarafa çevirmiş beni dinliyordu ama benden de utanıyordu çünkü omuzu ile göz yaşlarını silmeye çalışıyordu.Yüzü ise kızarmıştı.
Kolundan tutup birlikte ayağa kalktığımızda onu yatağa oturtmuş bende yanına gelerek dizlerine yapmıştım.

İbrahim yapabildiği kadar saçlarımı okşuyordu.
Ben ağlıyor o ise bana bakarak dudaklarını hareket ettirerek benim duymadığım birşeyler söylüyordu.

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama göz yaşlarım artık almıyordu.İbrahim'in eli hâlâ saçlarımda dolaşıyordu.
Arslan'ın aşağıda konuşulanlara ses etmemesi beni çok üzmüştü.
Belki de benim canımı yakmak istiyordur.
Benden intikamını böyle almak istiyordur.
Bilmiyordum ama canım çok yanıyordu.
Kordan alevler arasında kalıyordu yüreğim.