Yürek Ateşi

Bölüm 5

Bölüm şarkısı; Keyfa min jı tere tê, Xecê...

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayınız❤️

İyi okumalar 🤍

🔥

19.02.2014

Korkuyorum. Ondan çok korkuyorum. Pare neyin var deyip duruyor utanıyorum anlatmaya, utanılacak birşey değil biliyorum ama içimdeki utanma duygusunu bastıramıyorum.

Kimseye anlatamıyorum. Elimden günlük tutmaktan ve ağlamaktan başka birşey gelmiyor. Annem olsaydı ona koşar anlatır, sarılır, dizlerinde ağlardım.

Annem... keşke yanımda olsaydın. Babam bana hem anne hem baba olmaya çalışıyor, başarıyorda ama yokluğun canımdan can alıyor annem. Sen olsaydın bana ne yapmam gerektiğini söylerdin, korkma güzel gözlüm, korkma boncuğum ben yanındayken kimse sana birşey yapamaz der, saçımı okşar sımsıkı sarılırdın. Hemen geçerdi korkum. Baban var diyorsundur belki yukarıdan beni izlerken, babam var anne haklısın, ama eğer babama söylersem gidip öldürür onu. Hapse atarlar babamı o pislik ölürse, kimsesiz kalırım ben babam giderse, koruyamam kendimi benim kahramanımı hapse atarlarsa. Sen gittin zaten babamda giderse kimsem kalmaz annem o yüzden anlatamam babama hem utanırım, korkarım, konuşamam ki...

Narya.

🔥

25 yaşında, yaşadığı acılara, kaybettiği ailesine, kimsesiz kalışına rağmen kendi ayakları üstünde duran güçlü bir kadındı Narya Kuzgun.

Şimdi her ne kadar içimde de olsa, bir zamanla kendini koruma işini ailesinin üstlenmesini isteyen küçük bir kız çocuğu vardı; Narya...

Narya güçsüz değildi ama korunmaya ihtiyaç duyuyordu. Narya Kuzgun ise korunmaya ihtiyaç duymayı uzun yıllar önce bırakmıştı. Güçlü diyorlardı Narya Kuzgun'a. Gerçekten güçlü müydüm peki?

Güçlü olmak neydi peki? Güç dedikleri şey bende yoktu ki!

Güç; dik durmaktır, kendine olan güvenin gözlerden ve duruştan bile belli olmasıdır, omuzlara binen yüklerin duruşunu kamburlaştıramamasıdır, her inen darbe de daha sağlam bir şekilde ayağı kalkılmasıdır.

Bende bunların hiçbiri yoktu.

Ben dik duramıyordum ki, her darbede omuzlarım daha da çöküyordu. Gözlerimden görünen duyguların arasında nefret vardı, intikam ateşi vardı, acı vardı, keder, tükenmişlik, kimsesizlik, hüzün ve daha nice duygular vardı ama güç yoktu.

Güçlü insan cesur olurdu, kimseden korkmazdı. Ben ne güçlüydüm ne cesurdum, ben geçmişiyle yüzleşmeye yüreği olmayan bir korkaktım, küçük bir kız çocuğuydum; ailesine ihtiyaç duyan Narya'ydım ben.

Narya Kuzgun güçlüydü, çünkü güçsüzlüğünü göstermemek üzere eğitilmişti. Narya korkuyordu. Annesine anlatamamıştı zaten yaşadıklarını, babasına anlatmaya korkmuştu, en yakınına anlatmaya ise utanmıştı.