YANSIMA

Halisilasyon

Bu benim ilk hikayem. Yazım yanlışı olabilir varsa özür dilerim.
Hikayeyi arkadaşımın yardımıyla buldum. 🦋

Bu ne ya? Her sabah uyandığımda karşıdaki mezarlığı görmek zorunda mıyım?
Tabiki de görücem.
Babamın verdiği farelere bile yetmeyen parayla anca bu zebanilerle dolu ev alınır.

Her sabahki gibi okula gidecektim. Elimi yüzümü yıkadım. Saatin farkında olmamıştım ama heralde bu sefer ayvayı yemiştim.

Dışarı çıktığım gibi Sahra'nın sesini duydum
"TEMMUZ, NERDE KALDIN!?! ÇİÇEK AÇTIM"
Onun bağırmasıyla irkilmiştim.

Fakat onu inciltemezdim. Çünkü onun benden başka kimsesi yoktu.
Hemen lafa atılıp "ayy bak meyvede açmışsın hadi seni yiyorum"

Kahkağa ata ata yürüyoduk.
Taki o bana durmadan sırıtıp gülen çoçuğu görene kadar herşey güzeldi.

Çoçuğu gördüğüm gibi Sahra'ya söyledim,
"Lan şu çocuğa bak ne tip tip bakıyo"
Dediğim gibi Sahra kafasını o tarafa çevirmişti ama Sahra çevirdiğinde çocuk yok olmuştu.

"Hani nerde kim ya? " demesiyle sinirlenmiştim, Sahra kafasını çevirdiği gibi tekrar gelip sırıtmıştı. Biri bana şaka mı yapıyor? Yapıyorsa hiç komik değil.

Heğecanla "Ya Sahra bak orada" Sahra baktığında o çocuk yerine 14 yaşlarında bir çocuk gelmişti!

"Aa gördüm şu velet mi"
"Ya şapşik o çocuk bize niye baksın?"
"Ne bilim ya boşver sende kafan karışmıştır"

Zaten okula gelmiştik. Her sabah ki gibi Hande hocanın mahkeme duvarı gibi yüzünü görüp üstüne üstlük o bunaltocı konuşmasını yapmıştı.

Hele şükür bitmişti ve sınıfa gelmiştik ama Sahra sayesinde biraz oyalanmıştık. Saçlarına kurban olduğum kel Özcan hocam derse girmişti bile.

Biz sevdiği öğrencilerinden olduğumuz için bize kızmamış hemen yerimize geçmiştik.
~~~~~~~~~~~~~
Üçüncü ders Havva hocadan izin alıp lavaboya elimi yüzümü yıkamak için gidecektim.

Yüzümü yıkıyıp tam kafamı kaldırınca o
O yine oradaydı. Sabahki çocuğu yansıma olarak görmüştüm. Yine o gülüş...

Korkudan bi an geriye gidip yere düşmüştüm. Hemen kaltım zil çalmıştı ve kesin Sahra kantine gitmişti onun yanına gidip olanları anlatmalıydım.

Koşa koşa Sahra'nın yanına gelmiştim ki mal özürlü Yasin bana çelme atmıştı. Hafifçe yere düşmüştüm kafamı kaldırdığımda bana uzanan bi el görüştüm.

BU YİNE O'YDU! 🫴🏻

Cidden salaklık yapıp güvenmiştim. Onun elini tutup kalkacakken yok olmuştu yine yere çakılmıştım.

Herkesin alay konusu olmuştum. Sahra hemen yanıma gelip beni yerden kaldırmıştı. Oradan gitmiştik.

Sahra sınıfa doğru hep "şerefsiz Yasin,amk Yasin... " gibi sayıyodu.

Kalan derslerde hemen geçmişti.
Sahra beni eve kadar götürmüştü. Yolda o çocukla yaşadığım olayı anlatmıştım

"Sahra'nın o kadar da kafana takma."
Öylece düşününce,
"Bak belkide Halisilasyon dur"

Sahra'nın lafı çok mantıklı gelmişti. Belki de doğru diyordu, daha fazla düşünmemeliydim.

Mezarlığın orda geri dönmüştü.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Eve gelmiştim çok yorgun bir o kadarda canım sıkılıyordu. Kitap okumaya başlamıştım lakin o pislik çocuk aklımdan çıkmıyordu.
Her dakika her saniye beynimin içindeydi.

Kitap da hiç bir şey anlamıyordum. Öylece kitaba kafamı koyup uykuya dalmıştım...

KEŞKE DALMAZ OLAYDIM NE OLSUN?!
HİÇ BİR YERDE BENİ RAHAT BIRAKMAYAN O ÇOCUK BU SEFERDE RUYAMA GİRMİŞTİ!

Rüyamda yine piç gülüşü yaparak bana "Yakında görüşürüz" demişti.
HAYIR BEN GÖRÜŞMEK FALAN İSTEMİYORUM SENLE! NEREYE SAKLANDIYSAN ÇIK YÜZleşelim...

Bi an öyle bağırınca korkmuştum ve sesim azalmıştı. Baya düşündükten sonra üstün resim yeteneğim ile o pislik çocuğu çizecektim.

Oturup ciddi ciddi çiziyordum. Çok fazla denemeden sonra cidden bulmuştum bu bu O'ydu.

Onu çizmiştim. Kafamı arkaya çevirince duvardaki ayna ile karşılaşmıştık ve O o-oradaydı.

Fakat bu sefer yüzü sipsiyahtı...

Bu bölümü önceden atmıştım fakat yanlışlıkla silmiştim jsjsjdjs
Benim içime sinen bi bölüm oldu, cidden beğendim
Eğer beğenilirse ikinci bölümünü atarım ama nerde bende o şans?
Neyse ben yine çok konuştum baybay görüşürüz 🦋