YANSIMA

Üçgen

Merhabaa. İnşallah daha fazla artarız. Az çok artıyoruz. Çok heyecanlandım. 🦋

Ama bu sefer kitap...
Bu sefer kitap bir anda yok olmuştu. Kalbim
Yerinden çıkacakmış gibi olmuştu. Git gide olaylar daha da anormal olmaya başlamıştı.

Her tarafa bakıyordum ama hiç bir şekilde kitabı bulamıyordum. Keşke okusaydım. Eğer o kitap bu şekilde yok olduysa o kitapda önemli şeyler yazıyordu ve benim o kitabı bulmam gerekiyordu.

İşte en büyük sıkıntı da oydu. Kitap nereye kaybolmuştu?! Yer yarıldı içine girdi sanki.
Evde bulamayıcağımı anladığımda aramayı durdurdum. Belki de o pislik çocuk almıştı.

DUR BİR SANİYE O ÇOCUK BENİM EVİME Mİ GİRMİŞTİ?!
HAYIR HAYIR bunun olması imkansızdı. Asla öyle birşey olmadı. Diye umuyorum.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Uzun süre telefona baktıktan sonra Sahra aklıma gelmişti. Hem Şanslıyı gezdirecektim hemde çiceklerini sulayacaktım. Söz vermiştim.

Altıma bol bir pantolon üstüme ise kazak giymiştim. Sahra'nın anahtarı gizlediği yerden alıp eve girmiştim. Girdiğim gibi karşımda Şanslı vardı. Baya telaşlı gözüküyordu. Heralde Sahra için üzülmüştür diye düşündüm.

Tabiki de yanılmışıtım. Çünkü lavabodaki aynanın önünde üçgen kitap vardı....

Başta hemen çığlık atdım. O kitap buraya nasıl gelmişti? Kim getirmişti? Hem şanslı neden bu kadar telaşlıydı?

Aklımı iyice sıyırmaya başlamıştım. Kessin şizofren oldum. Aha burayada yazıyorum.

İyice saçmaladıktan sonra kitabı bir daha kaybetmemrk için hemen çantama koydum. İçeri geötim çiçekleri suladım, şanslının maması ile suyunu doldurdum.

Şanslıyı gezdirmek için dışarı çıkaracaktım. Hem kendimde rahatlardım. En azından biraz olsa da olsun.

Yolda aklıma takılmıştı. Bir türlü çıkmıyordu. Çıkaramıyordum.
O pislik şey ne olursa olsun Sahra'ya musallat olmamalıydı. Eğer olursa ikimizde salak olurduk kafayı yerdik. Onunda böyle aptalca birşey çekmesini istemezdim. Tabii geldiği gibi olanları bir bir anlatacaktım.

Şanslıyı oldukça gezdirmiştim. İkimizde yorolmuştuk. Hem şimdilik o eve gitmek istemiyordum. Birde Şanslı tek kalmaya dayanamıyordu. Gece ona birşey olursa yaşayamazdım.
~~~~~~~~~~~~~
Eve gelmiştim. Şanslı başta utanmıştı ama az çok alışmıştı. İlk olarak o kitabı okuyacaktım. İsmi "İkinci Yaşam" dı.

Bu nasıl bir isimdi? Acaba neyi açıklıyor çok merak etmiştim. Kitabı okumak için çok heyecanlanmıştım.

Kalbim küt küt atıyordu. Tam açacaktım ki ama kapağı açılmadı.
Çok fazla zorluyordum ama hiç bir şekilde açılmıyordu. Yırtılacaktı ama açılmıyordu. Nasıl açabilirdim ben bu kitabı?

Aklıma hiçbir şey gelmemişti. Önceden bu kitabın sayfaları nasıl öyle açılmıştı?

Son zamanlardır ne yaşıyordum?! Hiçbir şeyi aklım almıyordu. Bu kitabı birkaç kütüphanede aramıştım. Bulamamıştım ama eski bir yer vardı ve yaşlı bir amca. Belki o amca bir şeyler biliyordur.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hızlı bir şekilde dışarı çıkmıştım. Baya uzakta bir kütüphane oldupu için oldukça yürümüş ve otobüse binmiştim. Sonunda gelmiştim.

Heralde yanlış yerde inmiştim. Kime soruyorsam öyle bir yerin olduğunu bilmiyordu.

O gün neler yaptığımı düşünmeye başlamıştım.

Aklıma bir anda gelmişti. O kütüphanenin yanında çocuk parkı vardı. Hemen o parkı aramaya başlamıştım. Sonunda orayı bulmuştum. Yani çocuk parkını bulmuştum.

Fakat yanıjda kütüphane diye birşey yoktu.

Bu bölüm dğer bölümlerden biraz kısa oldu ama elimden geldiği kadar uzatmaya çalışıyorum. Okursanız yorum ve beğenirseniz sevinirim. 🦋