Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ilk bölüm biraz uzun olabilir ama ne yapayım yaz yaz bitmedi bir türlü🎀✨ lise draması, aşk üçgeni, kıskançlık sizi bekliyor. endgame seungsung iyi okumalar❤️❤️
Seungmin arabasını garaja park etti ve içeriye girebilecek enerjiyi bulabilmek için başını direksiyona gömdü. Basit bir aile yemeği olduğu, onu kızdıracak, sinirlendirecek ya da ağzını açıp gözünü yumabilecek bir şeyler gerçekleşirse sakin kalması gerektiğini kendine hatırlatması gerekiyordu. Bunun için de önce arabasının içinde meditasyonlarından birini açıp iyice kendini rahatlatması ve böylece yukarı çıktığında Mahatma Gandi'den bile daha sakin bir sinirlere sahip olması lazımdı. Yanlış anlaşılmasın ailesiyle arası berbat falan değildi. Sadece bir gün uyandı ve kahvaltı ettiklerinde annesi ona telefona bakıp bakıp gülmesinin nedeninin bir kız arkadaşı olup olmamasına bağladı. Seungmin ise döndü ve erkek arkadaşıma gülüyorum dedi. O günden beridir ailesiyle arası berbat değildi. Bir yakınlıkları olmadığı göz önünde bulundurulursa...
Gerçekten tepkileri berbat değildi. Onu bir hastaneye falan götürmemişlerdi. Psikologlar ne de olsa tam anlamıyla doktor sayılmazlardı. Ya da konuştukları her psikoloğun bunun terapiye ihtiyaç duyulacak bir konu olmamasını söylemeleri ve ailesinin her psikologdan daha fazla şey bilmesinden ötürü sürekli farklı bir psikolog eşliğinde tedavi görmesi gerektiğini yinelemeleri sayılmazdı.
Günün sonunda Seungmin'in olduğu nokta şuydu: Hala erkekleri sikmek istiyordu, ailesiyle arası bok gibi değildi çünkü bir ilişkileri yoktu, büyükannesi öldüğü için bu yemeğe katılması gerekiyordu -çünkü ailede onun yanında olan tek kişi büyükannesiydi ve ona karşı bir nevi borçlu hissediyordu- ve kimseyle kavga etmeden buradan ayrılmalıydı. Basitçe.
Başını direksiyondan kaldırdı. Yüzüne iki tane kuvvetli tokat attı ve dikiz aynasından yanaklarındaki kızarıklığın gitmesini bekledi. Yolcu koltuğundaki öğleden beri duran yemeğine uzandı ve yanaklarını pembeliği geçene kadar Subway sandwichini bitirdi. Arabasından inip asansöre ilerlediğinden kendisi dışında insanların da geldiğini görebiliyordu. Bir bakıma yaptığı ayıp sayılabilir ne de olsa ölen kişi kendi büyükannesiydi ve aile dostlarından daha sonra katılıyordu. Asansörde yüzlerini daha önce gördüğü birkaç kişiye dikkat etti ve hafifçe onlara gülümsedi. Evde en son bulunduğu zamanın on iki yaşlarındaki hali olduğu göz önüne alınınca kendisini tanımamaları normaldi. Basit bir gülümseme verdiler ve asansör sanki farklı bir kata çıkıyormuş gibi Seungmin'in bastığı kat numarasına tekrar bastılar. Asansör bir bip sesiyle açıldı ve diğer herkes önden indi. Seungmin'in de inmesi gerekiyordu ama asansörün kapısının kapanmasına ve başka kimsenin çağırmamasından ötürü içerisinin karanlığa gömülünceye kadar orada kaldı. Hala içinde bir yerde sakinliği öğütleyen birisi vardı. Başka birisi içeride olabilecek ve yüzüne yumruk atmasını isteyebileceği insanları sıralıyordu. Böylece şimdiden aklında birkaç tanesine yumruk atıp sakinleşebilirdi.
