What am I supposed to do, If there's no YOU (Declare #1)

Part 14

Lumapit siya sa akin at umupo sa sahig kaharap ako, nakatingin ako sa kamay kong nilalaro ko dahil kinakabahan ako. wala siyang sinasabi nang matagal na minuto...  parang hindi niya ata kayanf sabihin...

tiningnan ko siya diretsyo sa mata, Okay... Rafael... Okay... Let's end this...

"after this party, Let's go home." sabi ko sa kanya, tiningnan niya ako at nginitian ko naman siya.

"I'm sorry..." bulong niya at hinihimas ng dalawang kamay niya ang ulo niya na parang stress siya.

"I'm sorry for hurting a perfect woman like you... I'm sorry... I can't remember if I truly love you... I'm sorry..." sabi niya, tumulo ang luha pisngi ko, pero hindi ko kayang mag salita... Hindi ko alam kung kaya ko bang mawala siya ng tuluyan pero ano bang magagawa ko?

"I tried... I tried remembering you believe me... Pero wala, palaging si Celine ang lumalabas sa utak ko hindi ko alam kung ano pa ang magagawa ko para maalala ka." sabi niya.

Tumayo ako sa kama at umupo sa harapan niya, sumandal ako sa gilid ng kama at hinawakan ko ang braso niya na nakayakap sa tuhod niya at nakatungo sa akin.

"I know... Rafael." sabi ko at tumingin siya sa akin, bumitaw ako sa kanya at napabuntong hininga na lang.

"just remember that I want you to always be happy, Rafael." sabi ko sa kanya.

Binuksan ko ang cabinet sa tabi ng kama at may kinuha ako.

"Thank you, Rafael... Thank you for everything, even if you don't remember me, just know that you gave me the best years of my life, you are the best confidant, best friend, boyfriend and man that I know. You are the love of my life, but I know... Alam ko na hindi ka rin naman magiging masaya kapag pinilit pa natin hindi ba?" sabi ko, natigilan siya mg makita ang binigay ko.

"I thought that I can give you this after five months, but I don't want you to be imprisoned from this marriage anymore..." sabi ko sa kanya.

Nakatingin siya sa brown envelope na hawak niya at palipat lipat ang tingin niya sa akin at sa envelope habamg nilalabas niya amg papel doon.

"I signed it already, pirma mo na lang ang kailangan. You will be free to go where you want, or love whoever you want." sabi ko, pero parang gumuguho ang mundo ko.

Tinatanggap ko na mawawala na siya sa akin...

Annulment

Pinagawa ko kay Maggie ito at siya na rin ang nag asikaso ng lahat, because of her family connections, ay nakahanap sila ng judge na mag ggrant nito ng hindi na nag aantay ng limang buwan hanggang ilang taon.

"Claudia..." umiling ako ng tingnan niya ako na parang hindi niya alam ang sasabihin niya.

"I'm doing this for us, for you to be happy and free, and for me to move on." sabi ko sa kanya.

"We will face our family, separately. I know na maiintindihan nila ang ginawa natin na mag hiwalay." sabi ko, hindi siya umimik ulit.

"Rafael, you are the best thing that happened to me, amd I will never forget you, I finally letting you go, please be happy..." para akong sinasaksak ng maraming patalim habang sinasabi ko lahat... Pero gisto kong malaman niya rin ang totoong nararamdaman ko. Kahit ngayon lang...

"If one day we will meet again, just know that I am happy for you, to the path you will make, I will be happy for you... Maybe pur love ended here but I will cherish our memories..."

Nakatitig lang si Rafael sa papel na nasa harapan niya, tumayo na ako.

"You can give that to your attorney para maisubmit na sa court, there will be no hearing dahil parehas tayong pumirma na walang hatian ng ari-arian ang magaganap, at hindi labag sa loob natin ang pag pirma." sabi ko sa kanya.