Amalayer [on-going]

Chapter 6: Comfort

Chapter 6: Comfort 

[Merly’s POV]

[A/N:  konti lang po ang kay merly sa chapter na ito kasi fucos muna ang author kay Darene. Bigyan muna natin ng POV si Darene kasi bitin sa last chapter. Segi. Start and enjoy reading po. Eepal muna author nyo. Hihihi :P ]

Nandito na ako ngayon sa kwarto ko habang tinitingnan ang kisame ng bahay namin. Talagang pagod ako sa trabaho ko kay bestpren. Oo, hindi ako nakapagtrabaho sa restaurant kasi nga kinakomfort ko sya. Sabi ko sakanya na may part time job din akong inaasikaso pero nagpumilit eh. Noong una, ipinakwento ko sakanya pero antagal matapos ng storya. Sabi ko bukas nalang nya tapusin ang sasabihin nya sakin pero nagpumilit dahil wala daw syang paglalabasan ng sama ng loob. Kapalit nun, sya ang magbabayad sa sweldo ko. Aangal na sana ako pero hindi ko nalang tinuloy kasi sa huli, matatalo din ako. Infairness, ang daming box ng tissue naubos. Hindi nga pala kami sa resto. tumambay, doon kami sa condo nya malapit sa restorant. Yung condo lang nya yun, sya lang ang nakatira doon. 

Matagal na nga ako nakakapunta doon kasi lagi nya akong pinapabisita tuwing weekends doon sa condo nya. Pero tuwing weekends lang sya makakapunta doon kasi gusto nya sa bahay ng parents nya para naman makasama nya ito paminsan minsan ngunit nga lang, hindi naman ito umuuwi. Kung uuwi man, aalis naman daw aagad. Grabe ang kanyang pinagdaanan, akalain mo ba naman na pareho silang may bisyo. Kung ako si Darene, seguro nakita na nila ang bangkay ko sa pasig na nakalutang o kaya nasa CR na ako at naglaslas. Mahirap din naman ang pinagdaanan ng bestpren ko… kaya kailangan ko ng matulog para magkaroon ng energy bukas…

KINABUKASAN

“GOOD MORNING”

“AY ANAK NG BUTIKE KA!” gulat kong sabi habang hinahawakan ang dibdib ko

“ hindi naman ako mukhang butike.  Pogi ko nga eh” sabay pogi sign

“eh, sino ba naman ang hindi magugulat sayo Joseph, bigla mo akong sinigawan” 

“sabay na nga lang tayo” sabay kuha sa bag na dala ko

“oy! Akin na yan. Ibalik mo sakin yan” pilit kung kinuha ang bag ko. Baliw ba tong lalaking ito at naging gentle man. Tssss 

“no! I won’t!” sabay bhelat saakin. Aba pagkalaking lalaki, may pagka childish din pala. Pero hindi parin ako magpapatalo.

“ akin na nga yan”à me

“ habulin mo muna ako”à joseph

“ hoy, para kang bata. Sabi nang akin na—“ napatigil ako sa paghila sakanyanang 

bigla akong natumba. The worst thing is, nakapatong sya sakin. Sabi ko na nga ba ehh, kasing engot nato! Tignan nya tuloy, pinagtitinginan kami ng mga tao. Errr, nakakahiya talaga! Alam ko na ang mga pinagbubulungan ng mga tao dyan, ang isang artista ay nakikipag kaibigan sa isang taong hampas lupa. Si merly kasi, pinatulan pa si joseph. Hindi ko nalng dapat pinansin ang engot nato at pinabayaan na dalhin ang bag ko.

“ u-uhm, so-sorry” sabi ni joseph habang pinapagpag ang sarili. 

Tumayo din ako at pinagpag din ang damit.

“so-sorry din. Ikaw kasi, Kulet mo. Akin na nga yang bag ko.” Sabi ko sakanya

“ ako nalang magdadala” pilit parin nito. Hindi na ako umangal pa tyaka mabuti narin yon para wala akong dala. Bahala sya sa buhay nya, magdusa sya sa bigat ng bag ko. Nandito na kami ng room at halos natameme ang lahat ng nakita nila si 

Joseph dala dala ang bag ko. Nakita ko naman si darene na tulala sa kanyang upuan. Nagulat naman ako nang biglang lumapit saamin si Sionas.

“how dare you to treat my brother as a slave” galit nitong sabi