«Półbosko» Scenariuszo preferencje z PJO oraz HoO

☠︎︎♥︎✞︎

☠︎︎♥︎✞︎꧁𝙽𝚒𝚌𝚘 𝚍𝚒 𝙰𝚗𝚐𝚎𝚕𝚘꧂✞︎♥︎☠︎︎

꧁꧂

𝚉𝚍𝚎𝚙𝚛𝚎𝚜𝚘𝚠𝚊𝚗𝚢 𝚜𝚢𝚗 𝙷𝚊𝚍𝚎𝚜𝚊, 𝚒 𝚙𝚊𝚛𝚊𝚗𝚘𝚒𝚌𝚣𝚗𝚊 𝚠𝚣𝚐𝚕𝚎̨𝚍𝚎𝚖 𝚜𝚒𝚎𝚋𝚒𝚎 𝚌𝚘́𝚛𝚔𝚊 𝚃𝚊𝚗𝚊𝚝𝚘𝚜𝚊

꧁꧂

꧁꧂

Twój najbardziej ikoniczny/najczęściej noszony strój: Czerwona koszulka, czarna, rozpinana bluza z kapturem, za duża beżowa kurtka z elementami z brązowej, sztucznej skóry, ciemne, wygodne jeansy, wysokie brązowe, skórzane buty, włosy masz zaplecione plus do tego jeszcze czerwona opaska na włosy

Twoja broń: Wykonana z niebiańskiego spirzu niezniszczalna szpada

Umiejętności nadprzyrodzone:

× Dotyk Śmierci. Wszystko czego bezpośrednio dotkniesz umiera, a taka dusza od razu idzie do Podziemia bez kontaktu z Tanatosem. Odporni na to są tylko bogowie, Twój brat, Nico i Hazel.

× Wyczuwanie gdy ktoś umiera/znajduje się w Zaświatach

× Podróżowanie cieniem

Ciekawostki/inne informacje:

× Twoja moc, lub, jak ty to nazywasz, klątwa, jest olbrzymim brzmieniem psychicznym. Wieczna paranoja, że przypadkowo kogoś zabijesz, doprowadziła do wielkiej nieufności wobec siebie i jesteś na skraju rozstrojenia nerwowego.

...

W uniwersum PJO istnieje niepisana zasada, że śmiertelne matki półbogów to najmilsze istoty we wszechświecie (W większości). Taka też była twoja matka. Ty i Twój starszy o kilka minut brat bliźniak byliście jej oczkami w głowie. Byliście we trójkę bardzo zżyci. Ale tak to już jest, że jak jest świetnie, to zaraz musi się to posypać. Miałaś osiem lat i zaatakowały was potwory. Do dziś nie wiesz jak udało wam się z tego wyjść, ale przez adrenalinę i stres wyszła na wierzch Twoja umiejętność, czyli Dotyk Śmierci. Z tego powodu straciliście matkę i trafiliście do domu dziecka. Nie traktowali was tam dobrze. Inne dzieciaki uważały ciebie za dziwaczkę i znęcały się nad tobą, przez co Aleksy cały czas wdawał się w bójki, a fanatycznie religijna przełożona sierocińca czując, że z wami jest coś nie tak, uważała was za szatańskie nasienia i rygała was za całe zło tego świata. W tym czasie ty i Aleksy zżyliście się jeszcze bardziej. Tobie po doprowadzeniu do śmierci matki załamała się psychika, a Aleksy, nie rozumiejąc co się stało, sądził, że nie masz z tym nic wspólnego, że to nie Twoja wina (Co jest prawdą). Przez przykrości których doznaliście w domu dziecka ty, mimo dość pogodnej powierzchowności, zamknęłaś się w sobie i zaczęłaś się wszystkim przejmować o wiele za bardzo, a Aleksy przez to, że to z ciebie szydzono i cię poniżano, stał się okropnie nadopiekuńczy względem ciebie, i bardzo zimny, podejrzliwy i łatwo wpadający w złość w stosunku do otoczenia. Pewnego dnia gdy mieliście dziesięć lat i byliście w lasku koło domu dziecka planując ucieczkę pojawił się Tanatos. Wszystko wam wyjaśnił i chciał wszystko naprawić. Aleksy wpadł wtedy w furię i zaczął krzyczeć na waszego ojca, że pojawia się teraz, gdy wasze życie już nie istnieje, że ma go gdzieś i żeby się od was odwalił. Złamało to Tanatosowi serce, ale zrozumiał, że musicie sami odnaleźć własną drogę i nie może was zmuszać do pójścia z facetem, który pojawia się dopiero wtedy gdy ich życie jest zniszczone. Na tym się skończyło. Prawie. W dzień planowanej ucieczki znaleźliście pod waszymi łóżkami broń z niebiańskiego spirzu i plecaki wypełnione kilkoma książkami o mitologii greckiej, sakietkami ze złotymi drachmami, nektarem, ambrozją, jedzeniem, ubraniami na zmianę, magicznie składanym namiotem, poradnikiem dla półbogów i kilkoma innymi użytecznymi rzeczami. Aleksy wkurzył się na ten prezent przeprosinowy, ale przekonałaś go, że z tym macie chociaż minimalne szanse na przetrwanie. Uciekliście tej samej nocy. Nikt nawet nie zgłosił waszego zniknięcia na policję. Przełożona stwierdziła, że wasze zniknięcie to dar od Najwyższego. Wasze samotne szlajanie się po świecie unikając ludzi sprawiło, że twoja psychika się ustabilizowała. Odkrywaliście mitologiczny świat, uczyliście się walki, szkoliliście swoje zdolności i już w wieku dwunastu lat byliście tak dobrzy, że zaczęliście brać zlecenia na zabijanie potworów.