Konuşmak rahatlatır insanı derler. Peki ya derdini anlatacak kimsen yoksa? O zaman naparsın? Ben duvarlarla konuştum. Odamın duvarlarına anlattım derdimi, bazen de haykırdım. İyi bir dinleyiciymiş duvarlar. Hayır deli değilim, sadece kafam güzel. Herkes anlayamaz bunun anlamını. Sadece yaşayanlar bilir. Acılar geçer mi zamanla , yoksa birikir mi kalbinde? Birikir bence geçmez hiçbir acı. Her gelen biraz daha acıtır ve gider. Gitmeyen yok mu peki? Varsa da bize denk gelmedi. Peki neden gitti bu insanlar diye sorguluyorum kendimi. Veya gideceklerse eğer, neden geldiler. Yalnızlık güzel be abi. Kaybedecek kimsen yok. Gitmesinden korktuğun insanlar yok. Gitmesinden korktuğun her insan gider, korkma o yüzden. Nasıl olsa gidecekler. Sanırım en iyisi bu. Yalnızlık. Kafa dinliyosun. Daha okunacak çok kitaplar, dinlenecek çok şarkılar var. Konuşulacak çok şey var duvarlarla. Hayır hayır, deli değilim; sadece kafam güzel..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sıradanlık
Poetryuyuyorum yıllarca uyanıp ellerimi ve yüzümü yıkıyorum günü yıkıyorum aynamı yumrukluyorum hüzünlere kedere acıya sigara yakıyorum meçhule giden denizleri yakıyorum ellerimi ceplerime atıyorum alkollüyüm tabii sevmek mi ne münasebet ben seni...
