Sıradanlaştık. Aynı her günümüz. Sabah kalkıyorum, aynaya bakıyorum , ben bu muyum? Hayır değilim. Kendimi tanımıyorum bazen. Tanıyamıyorum. Sabahın ilk sigarası yanıyor, huzurlu bir şekilde içiliyor. Bu değil mi en önemlisi, huzurlu olmak. Tek sigaralık sürüyor bu huzur. Sonrası yine sıradanlık. Çıkmıyorum günlerdir evden, açmıyorum telefonumu. Kitaplar okunuyor, filmler izleniyor.. Zaman geçmiyor bazen, bazen de çok çabuk geçiyor. Hava kararıyor akşam oluyor. Ay bir şey anlatmak istiyor gibi bize. Her zamanki gibi. Boş geçen bi güne küfürler savrulup, uyunuyor. Sıradanlaştık iyice.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sıradanlık
Puisiuyuyorum yıllarca uyanıp ellerimi ve yüzümü yıkıyorum günü yıkıyorum aynamı yumrukluyorum hüzünlere kedere acıya sigara yakıyorum meçhule giden denizleri yakıyorum ellerimi ceplerime atıyorum alkollüyüm tabii sevmek mi ne münasebet ben seni...
