TEPETAKLA

-3-

Herkese merhaba! Bu bölümle beraber artık yavaş yavaş hikâyenin asıl olay akışına geliyoruz. Medyada Elisa'nın Instagram hikâyesinde paylaştığı fotoğraf var. İyi okumalar. 💜

~~~~~

"Elisa! Burada yazanlar doğru mu? Bu fotoğraf da neyin nesi? Havuzdan erken çıkmanın sebebi de buydu, değil mi? Regl falan olmadın. Zaten böyle bir şey olamaz ki. Ah, nasıl anlamadım ben! O çocuğun hesabına baktığında anlamam gerekirdi. Salak kafam..."

Elisa, sakinleştiricinin etkisi bitip de çoktan uyanmış olan ve gördüğü haberin şokuyla kendisine bağıran annesine sıkıntıyla baktı. Demek dün gece hesabında olup bitenleri de fark etmişti. Şimdi işin içinden nasıl çıkacaktı?

"Anne, cidden bu kişiyi tanımıyorum. Kendisiyle hiçbir bağlantım yok."

"O yüzden mi çocuğun ağzının içine girdin? Sen beni aptal mı sanıyorsun?"

"Nasıl göründüğünü biliyorum ama gerçekten orada yazanlar doğru değil. Son gönderimin altında birkaç yorum gördüm. Başta umursamadım ama akşamına da takipçilerimin yorumlarda bahsettiği kişinin beni takip etmeye başladığını görünce, merak edip hesabına baktım sadece."

Gergince annesine bakmaya devam etti genç kız. Yeni bir kriz geçirecek diye aklı çıkıyordu. Neyse ki hastanelerdi de olası bir atakta hemen müdahale edilirdi. Endişeli düşüncelerini Sertap Hanım'ın sesi böldü.

"Havuzda seni nasıl buldu o zaman?"

Bu sorunun cevabını Elisa da çok merak ediyordu. Omuzlarını, bilmediğini belli edercesine hareket ettirdi.

"Bilmiyorum, onu orada görünce ben de çok şaşırdım. Yine de ona hiçbir şey belli etmedim ve muhatap olmadan, havuzdan çıkıp senin yanına geldim."

"Muhatap olmamış hâlin buysa..." dedi Sertap Hanım fotoğraftaki yakınlıklarını kastederek.

Başını eğdi genç kız. Bir şey dememesi kendisi için daha iyiydi. Şu an önemli olan kendini savunması değil, bu soruna bir çözüm üretmekti. Annesi de bunu bildiğinden kızının üstüne gitmeyi yarıda keserek düşünmeye başladı. Aradan geçen birkaç dakikanın ardından Sertap Hanım, çantasının içindeki telefonunu alarak birini aradı.

"Meltem, nasılsın hayatım?" Kısa süren sessizlik sonrası annesi konuştu tekrar. "Ah, sorma! İnsanlar olur olmadık haber yapıyorlar."

Elisa sıkılarak ayağa kalktı, pencereden şehir manzarasına baktı. Bir yandan da kulağı annesindeydi.

"Evet, kesinlikle. Ben de seni bu yüzden aradım. Atalay Çelik'i saat 18.00'da ofisine çağırabilir misin?"

Kaşları çatıldı genç kızın, anlamayarak annesine çevirdi bakışlarını. Oturup onunla mı konuşacaklardı cidden?

"Harika, biz de o gelmeden yarım saat öncesinde gelip detayları konuşuruz. Sağ ol canım, öpüyorum," diyerek aramayı sonlandırdı Sertap Hanım. Kızına bakmadan eşyalarını toplamaya koyuldu.

"Hadi Elisa, sen de topla eşyalarını da çıkalım bir an önce. Çekimlere geç kalacağız."

"Çekim mi?"

"Öğleden sonra çekimin olduğunu unuttun mu?"

Genç kız iç çekti.

"Unutmadım, sadece anlamıyorum. Hiçbir şey olmamış gibi günlük programıma devam mı edeceğiz?" diye sorduğunda Sertap Hanım'ın sert bakışları onu susturmaya yetmişti.

"İnsanlara daha fazla malzeme vermeye gerek var mı sence? Tabii ki de hiçbir şey olmamış gibi davranmamız gerekiyor. Onlara göstereceğimiz şey bu ama geri planda her şey bizim kontrolümüzde olacak," diyen annesine bunun nasıl olacağını sormak istese de konuşmamayı tercih etti Elisa. Günün geri kalanında da annesinin her dediğini yaptı. Hayatta en iyi olduğu konu buydu zaten, annesinin dediklerini uygulamak.