ဥက္ကဌ၏ နူးညံ့သိမ်မွေ့သော ချစ်သမီးလေး( မြန်မာ ဘာသာပြန် )

အခန်း ( ၂၇ ) အရာအားလုံး

     စီရိုသည် ဂီတရူး တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။သူသည် သူ့ဘဝတစ်ခုလုံးကို အရူးအမူးချစ်သော ဂီတအတွက် မြှုပ်နှံထားပြီး အခြားအရာများအကြောင်းကို လုံးဝနီးပါး မသိဘဲ ၎င်းတို့အားလုံးကို အရစ်ကျကုမ္ပဏီက စီစဉ်ပေးထားတယ်။

     ယုဟောင်သည် ငယ်ရွယ်သော်လည်း ဆရာသည် အရစ်ကျကုမ္ပဏီ၏ ငွေသား နွားတစ်ကောင်ဖြစ်ပြီး ကုမ္ပဏီမှ ခြယ်လှယ်ထားသည့် ရုပ်သေးတစ်ရုပ် ဖြစ်ကြောင်း ယုယောင် နားမလည်နိုင်ပေ။ ဒါပေမယ့် ဆရာ့ကို ကူညီဖို့ သူက ငယ်သေးတဲ့အတွက် ဆရာ့ကို တတ်နိုင်သမျှ ကူညီနိုင်ခဲ့တယ်။

     စီရိုက ဘာမှနားမလည်ပေမယ့် သူ့အလုပ်သင်လေးကို အရမ်းချစ်နေဆဲပါ။သူတို့က လေယာဉ်ပေါ်ကဆင်းပြီး နှစ်နှစ်အကြာ သူတို့ရဲ့မွေးရပ်မြေကို ပြန်ခဲ့ပါတယ်။ ဧည့်ခံပွဲ၏ သားသမီးများ ပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်ဆောင်ရန် မလိုအပ်ပါ။

     " ဆရာ ၊ ကိစ္စမရှိပါဘူး ၊ ဖျော်ဖြေပွဲပြီးရင် ဆရာ့ကို ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးမယ် "

     ယုဟောင်သည် ဉာဏ်ကြီးရှင် ကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ရန် ထိုက်တန်ပါတယ်။ သြစတြီးယားတွင် နှစ်နှစ်ကြာပြီးနောက် သူသည် အင်္ဂလိပ်နှင့် သြစတြီးယား၏ ရုံးသုံးဘာသာစကား ဂျာမန်ဘာသာစကားကို ကောင်းစွာ သင်ယူခဲ့တယ်။ အနည်းဆုံးတော့ သူ၏ နေ့စဉ် ဆက်သွယ်ရေးက ပြဿနာမဟုတ်တော့ဘူး။

    စီရိုက " ဟောင်ဟောင် ၊ မင်းက ငါ့တပည့်တွေထဲမှာ အကောင်းဆုံးပဲ "

     " ဆရာ ၊ ကျွန်တော်တို့ သွားစရာရှိတာက နှစ်နာရီလောက်လိုသေးတော့ ဆရာ အရင်အနားယူသင့်တယ် "

     ယုဟောင်က သူ့ကို အိပ်ခန်းထဲ သွားဖို့ ကူညီပေးပြီး သူ့ကို နွေးနွေးထွေးထွေးဖြစ်အောင် စောင်ခြုံ ပေးလိုက်တယ်။

    စီရိုသည် အသက်ငါးဆယ်ကျော်သာရှိသေးသော်လည်း ကျောင်းသား အနည်းငယ်ကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ သင်ကြားပြသထားကာ သူသည် ဖြူစင်သော်လည်း သူသည် အခြားသူများ၏ စိတ်ခံစားချက်များကို အလွန်အကဲဆတ်တတ်သူ ဖြစ်သည်။ ထိုကျောင်းသားများသည် သူ၏ ဂုဏ်သတင်းကို တန်ဖိုးထားသည် သို့မဟုတ် သူ၏ လက်ထဲတွင် စုဆောင်းခြင်းကို တန်ဖိုးထားတယ်။ သူ့ဂီတကို တကယ်ကြိုက်ပြီး ယုဟောင်လိုမျိုး သူ့ကို လေးစားတဲ့သူ အလွန်နည်းပါးပါတယ်။