Soulmates ~ Bankzitters

{32}

Hey lieve mensjes. Sorry dat ik jullie zo lang heb moeten laten wachten. Ik was een beetje inspiratie kwijt.
Maar hier weer een leuk hoofdstukje.

Ash
Ik kan niet geloven dat Robbie naar huis mag. We zitten met z'n allen rondom Anouks bed. Ze ligt te slapen. Ze was moe. Haar vaders zijn zojuist langs geweest. Het was goed om te zien. We hebben ze even hun tijd gegeven. Het was goed om te zien hoe Anouk opleefde. Ondertussen is het alweer bijna 20:00. Nog steeds zijn we in afwachting van nieuws over Meike. Robbie ligt tegen Matts schouder aan.  Op dat moment gaat de deur open en komt dokter van Tilburg de kamer in. Alle hoofden draaien direct naar de deur. Goedeavond. We knikken. Is er al nieuws over Meike?? vraagt Matthy. Dokter van Tilburg knikt. De operatie is goed gegaan. En.. en het halen van de baby? vraagt Robbie. Dat is ook goed gegaan. Meike ligt momenteel op de uitslaapkamer en de baby ligt in een couveuse op de kinderafdeling. We knikken. Ma- mag ik naar haar toe? vraag ik. Dokter van Tilburg kijkt me vragend aan je bedoelt de baby? Ik knik. Ja natuurlijk. Ik draai me om naar Robbie. Hij knikt en staat op. Samen lopen we achter de dokter aan. We lopen via de kinderafdeling naar een ruimte waar de couveuse staat. Ik geef jullie even tijd. Ik pak Robs hand vast. Samen stappen we erop af. Wat is ze klein zegt Robbie. Ik glimlach en knik. Ze heeft duidelijk de gene van Meike. Een zuster komt de kamer binnen. Ze glimlacht even naar ons. Hoe is het met haar? vraagt Robbie. De zuster stapt op ons af. Ze is verrassend sterk. Ze zal nog wel enige tijd in het ziekenhuis moeten blijven. Ze knikt en loopt de kamer weer uit. Hoe gaan we dit doen Robbie? vraag ik hem en leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik weet het nog niet maar we gaan Meike helpen waar we kunnen. Ik knik. Ik wil naar haar toe zeg ik. Robbie knikt. Ik ook. We lopen de kamer uit en zien een dokter staan. Pardon mag ik wat vragen zegt Robbie. Zeker hij kijkt op. Zouden wij naar Meike van de Graaf mogen. Hij zoekt wat op in zijn computer. Hij knikt. Ze is zojuist wakker geworden en naar een kamer gebracht. Loop maar mee. We lopen achter de dokter aan. Niet veel later stopt hij voor een deur. Verwacht niet te veel zegt hij. Ze is nog zwak en ligt aan een bloed transfusie omdat ze tijdens de operatie veel bloed is verloren. We knikken en lopen de kamer in. Daar ligt ze dan ons kleine zusje. Ik loop naar het bed toe en kijk naar haar. Ze is wit. Haar ogen gesloten. Als ik niet beter wist zou ik denken dat ze dood was. Zachtjes leg ik mijn hand op die van haar. Langzaam zie ik haar ogen openen. Ash? vraagt ze met een schorre stem. Hey zusje ja ik ben het zeg ik en veeg wat haren uit haar gezicht. Robbie? Ik draai me om. Robbie staat nog steeds bij de deur. Ik loop naar hem toe. Kom zeg ik en pak zijn hand vast. Samen lopen we weer terug naar het bed. H-hoe voel je je? vraagt Robbie. Mwah misselijk vooral. H-hoe is het met Elin? vragend kijken we haar aan. Niet veel later besef ik me dat ze de baby bedoelt. Goed ze doet het goed ze is sterk. Dan beseft Robbie het ook. Ik wilde haar naar oma vernoemen zegt ze en er loopt een traan uit haar ooghoek. Ik knik en slik. Mooie naam. Wanneer mag ik haar zien? vraagt Meike. Ik weet het niet Meik antwoord ik. Ik vraag het wel eventjes ik ben zo terug antwoord Robbie. We knikken. Wanneer Robbie uit de kamer is neem ik plaats op de zijkant van het bed. Sinds wanneer is Robbie uit bed? Sinds vandaag het gaat goed met hem antwoord ik. Meike knikt. Na een paar minuten komt Robbie de kamer terug in met een rolstoel. Je mag naar haar toe Meike. Ze glimlacht. Robbie helpt haar het bed uit. Ze grijpt Robbie vast en omhelst hem sterk. Te zien is dat ze diep zucht. Robbie doet zijn rechterarm aan de kant en seintje dat ik erbij moet. Met z'n 3en staan we een tijdje in omhelzing. Dit voelt goed zegt Robbie. Ik knik.
Wanneer Meike in de rolstoel zit rijden we haar naar de kamer waar de couveuse van Elin staat. We rijden de kamer in.

Meike
Robbie duwt me de kamer in. Ik kijk naar de couveuse en zie haar liggen. Ik rij me zelf dichterbij. Ik leg mijn hand op de couveuse. Ze is zo klein. Er komt een arts de kamer in. Zou je haar even willen vasthouden? vraagt ze. Ik kijk Robbie en Ash aan. Ik knik. Ja graag. Langzaam doet de arts de couveuse open. Je mag je shirt een beetje uitdoen zodat ze op je huid ligt. Ik knik. Ash helpt me met het openen van het shirt zodat ze daar kan liggen. De arts legt haar bij me neer. Zodra haar koude huidje mijn huid raakt gaat er een stroom van opluchting door me heen. Het voelt raar een kind krijgen van je vader. Ik wil ook never nooit meer iets met hem te maken hebben maar ik ga mijn dochter zelf opvoeden. Zachtjes voel ik haar bewegen. Ik kijk naar haar. Een traan verlaat mijn ooghoek. Het voelt heel dubbel. Niet veel later voel ik een hand op mijn schouder. Ik kijk op en zie Robbie en Ash achter me staan. We gaan je helpen Meike. Ik knik dank je. Ik geef Elin zachtjes een kusje op haar hoofdje en leg haar daarna voorzichtig terug in de couveuse.  Op dat moment komt er een arts de kamer in. Ik kijk op en zie een jongen staan van ik gok een jaar of 22 met de helderste blauwe ogen die ik ooit heb gezien. Hoi zegt hij. Ik ben de arts van Elin. Ik knik. Hij steekt zijn hand naar mij uit. Sem van Leeuwen. Meike van de Graaf. O-okè. Dan hoor ik Robbie achter mij. Hoe gaaf het met haar? vraagt hij. Voor een prematuur doet ze het verrassend goed. Ze zal de komende 2 tot 3 maanden sowieso in de couveuse moeten liggen en daarna kijken we verder. Ik knik. Ik gaap. De vermoeidheid slaat flink toe. Zullen we je terug naar je kamer brengen Meik? vraagt Robbie achter me. Ik knik. Robbie haalt mijn rolstoel van de rem af. Sem houdt de deur voor ons open. Dank je wel zeg ik. Sem glimlacht. Fijne avond en tot morgen. Ik knik en lach terug. Robbie brengt me weer terug naar mijn kamer. Als we op mijn kamer zijn helpt hij me in bed. Dank je wel Rob en Ash. Ze kijken me aan. Tuurlijk. Alles voor jou zusje. We zullen je even lekker alleen laten zodat je bij kan komen. Ik knik. Dank je wel. Ze geven me een knuffel en lopen dan de kamer uit. Ik zucht en niet heel veel later vallen mijn ogen dicht van vermoeidheid.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Na lange tijd weer een hoofdstuk. Wat vonden jullie er van? Als jullie ideetjes hebben laat het weten in de reacties.