3.5: Sevmekten Usanmam
Belamı Kyungsoo'dan bulacağımı hiç bilmezdim. Süslü sözler söylemekten hoşlanmam ama o beni hayatta tutan şeydi. Beni ileriye götüren ve düştüğümde ayağa kaldıran o mucizeydi. Şimdi sabahın bilmediğim bir saatinde kollarının arasındayım. Benim göğsümde uyuyan o olsa da sarıp sarmalandığımı hissediyorum. Kolları yine de bana dolanmış, hem sığınır hem de destek olur gibi. İçim ürperiyor. Sabah olmasın istiyorum. Gün aydınlanmamalı. Rahatsızlık korkuya dönüşüyor. Sağlam bir dayak yemek ve aklımı başıma toplamak istiyorum. Biten tüm arkadaşlıklarımın aksine; dünyaya ve hatta kendime olan hayal kırıklığımın aksine o her şeyde tam. Ondan tek bir an şüpheye düşmemiş, o beni bir an olsun hayal kırıklığına uğratmamışken ben dünya üzerinde arkadaşlığımıza zarar verecek tek şeyi aldım bir bomba gibi her şeyin ortasına koydum. İki seçenek haricinde hiçbir şey bizi yıkamazdı. Birincisi aynı kişiye aşık olmamızdı. Aynı kişiye aşık olsak başlarım aşkına deyip aşkımı kalbime gömer ve Kyungsoo'ya bırakırdım. Kyungsoo bana yeterdi. İkincisi ise birbirimize aşık olmamızdı, hayır, ikimizden birinin aşık olmasıydı. Ki bu ben oluyorum. Aşk işi ortaya çıkarsa ve karşıdaki aynı duyguları paylaşmazsa iş yaştı.
Ki iş yaş. Aşkık olma işi ortaya çıkmasa bile bu aşk için için o kişiyi tüketeceğinden yine arkadaşlık zarar görürdü.
Ölsem daha iyiydi yani.
Ya her şeyin ortasına koyduğum bu sevda bombası bir yerlerimde patlayacak ya da onu en derine gömüp varlığını bile unutacağım.
Umarım.
Kyungsoo her koşulda zaten birinci önceliğimken bunu nasıl yapacağımdan emin değilim.
Hislerimin peşinden gidecek ya da hislerimin karşılığını ondan talep edecek cesaretim yok.
Her koşulda onun yanında olacağımı biliyorum. Her zamanki gibi olacak. Onu sıkıca tutacak ve ona tüm gücümle tutunacağım.
Erkenci olan Kyungsoo'dan önce uyanmamın sebebinin aşk hastalığına yakalanmış olmam olduğunu düşünüyor ve elden ne gelir diyerek kalkıp bizim için kahvaltı hazırlıyorum ve vitamin haplarına sarılıyorum. Bunu atlatmam için güçlü bir zihne ihtiyacım var.
Usanacağımdan değil, cüretimin bizi yıkacağından olan korkumdan susuyorum.
Sonsuza kadar susmaya hazırım, yeter ki yanımda kalsın.
*Pinhani, Sevmekten Usanmam
ŞİMDİ OKUDUĞUN
beni kendine yakın tut''kaisoo
Ficción General"Kalbin nerede senin?" diyorum kendimi koltuktan yere yuvarlarken. Dramatik bir ikili olduğumuz kesin, bununla ilgili bir problemimiz yok. "Kaybettim," diyor ciddiyetle, "bir sabah kalktım ve olması gerektiği yerde değildi." "Çünkü onu çaldım." di...
