he's my type | TaeKook | ✓

다섯(5)

Gözüme giren ışıkla gözlerimi açtım. Güneş yeni doğuyordu. Ben yenş uyanmıştım. Güneş yeni doğuyordu, ben yeni uyanmıştım. Ben gece uyuyabilmiş miydim?

Ben henüz yavaş yavaş kendime geliyordum. Cama bakarken eşyalarımın olduğu yatakta yatmadığımı fark ettim. Belimde hissettiğim hareket ile şokumun tuzu biberi olmuştu. Gözlerimi çevirdiğimde onun kucağında, kollarının arasında uyuduğumu gördüm.  Bu sırada geceden kalan görüntüler birer birer zihnime düşünüyordu. Beynimin, duygularımın talan olduğunu hissediyordum. O kadar yakındık ki, şimdi onun yüzündeki her ayrıntısını inceleyebiliyordum. Uyurken bile bu kadar güzel görünmesi haksızlık değil miydi? Gözlerim hafifçe hatlarında dolanırken onun boynunu emdiğim aklıma geldi. Hafifçe parmaklarımı boynuna ilerletmiş ve izlerime bakmıştım. Ben dün gece onun bembeyaz boynuna izlerimi bırakmıştım. Hiç kalkmaya niyetim yokken midemden gelenle hızla kendimi yere attım. Hayır ciddiyim, gerçekten yere attım. Düştüğüm yerden kalkıp hızla klozete koştum. Midemi rahatlatırken alnımda hissettiğim parmaklar, saçlarımı alnımdan uzaklaştırırken sırtıma masaj yapıyordu. Ben gerçekten içmemeliydim. İşimi bitirdiğimde aşırı halsiz düşmüş kendimi zemine bırakıp oturmuştum. Jeon ise peçete ile ağzımı temizlemiş sifonu çekmişti.

"Hadi kalk, yerler soğuk."

"Neden böyle yapıyorsun?"

"Ne yapıyorum?"

"Bana neden bu kadar iyi davranıyorsun?"

"Bir sebebi yok."

"Benden hoşlanıyorsun."

"Sen nereden biliyorsun?"

"Hatırlıyorum Gguk. Beni kucağında uyuttuğunu, senin boynuna izler bıraktığımı, hatta..."

"Hatta?"

"Hatta dudaklarının tadını da hatırlıyorum."

"Ben ileri gitmedim ben-"

"Biliyorum Jeon, biliyorum. Bana dokunmadığını biliyorum. Teşekkürler."

"Sen teşekkür edebiliyor muydun?"

"Sadece sevdiklerime."

"Ben senin sevdiğin biri miyim?"

"Sen benim tek sevdiğimsin."

....

Saat öğleni geçmiştim. Fotoğraf çekimleri bitmişti. Sabah yola çıkacaktık. Bu akşam dışarı çıkmak istemiştim. Sakin olacak şekilde gezmiştik. Sadece Jeongguk ve ben. Kamera yok, insanlar yok, sadece biz varız. Dışarıda dolanmış, Eyfel Kulesi'nde fotoğraf bile çektirmiştik. Sahi yasak değil miydi? Biz suçluyduk.

Gerçi biz zaten suçluyduk. Biz böyle bir devirde yaşadığımız için suçluyduk. Biz birbirimizi sevdiğimiz için suçluyduk. Biz kalbimizi dinlediğimiz için suçluyduk. Kişiliğimiz, karakterimiz kimsenin umrunda değildi. Biz sevdiğimiz kişinin cinsiyeti ile tartılıyorduk. Biz hepsi gibi olamadığımız için suçluyduk.

Biz aşık olduğumuz için suçluyduk.

....