Amerika daki düzenim belliydi aslında sabah erkenden şirkete git ve geç saatlerde dön. Yine bu günlerden birini anlatıcam.
Sabah erkenden şirkete gittim. Herkes işleri ile ilgileniyordu. Açıkçası bugünlerde üzerimde bir durgunluk vardı.
İstanbula dönmek.. asla düşünmüyorum.
Ha bu arada ben Barın Akşın. Ailemin en büyük çocuğuyum. Söylerken ben utanıyorum ki annem tarafından 1 yaşında bile değilken terk edildim.
Ailem.. Aslındaben hiç aile olamadık. Ben o ailenin bir bireyi değildim daha çok herseyi yapacak duygusuz robotuydum.
Babam 2 evlilik yaptı. Birincisi benim annem ile ikincisi kardeşlerimin annesi ile olan.
Sevim abla iyi bir insan ama sadece çocuklarına. Misal benkardeşimAraf ile 1 yaş aramızda var.
Sırfbirbirimizikoruyalım diye aynı anda okula başladık. O zamanlar Sevim abla bana düşkündü. Ben 5 yaşındaydım. Bir gün Araf geldi yanımıza. Annesini çağırdı ve gitti .
Ben de onları yanliz bırakmakiçin mutfağa gittim ve su almaya çalıştım. Beceremeyince Sevim ablanın yanına gittim ama o gün duyduklarım..
Yazarın anlatımıyla flashback
"Ya sen niye abimi daha çokseviyorsun?" Dedi isyanla Araf
"Onun annesi ben değilim onun annesi onu bıraktı ama bak ben senin yanındayım. O üzülmesindiyesusuyorumanne demesine." Dedi
Şaka gibi geldi küçük Barın a.
Flashback bitti●
Neyse işte hiç kimse Bana iyi davrnamadi. En son golü ise sevgili kız kardeşim Ada attı. Sözde ben ona aşıkmışım. Hah bir bu eksikti derken hop amerikadayim.
Onlar beni cezalandirirken kendi paramı kazanmaya hatta milyarlarımı yönetmeyebaşladım.
Ben bunlari düşünürken Kapıçaldı ve içeri Bulut girdi. Bulut benim kardesimdi.
Bana dediğişeylerbende kal etkisi yaratmıştı.
"Abi öncelikle Ada.. Ada sizin kardeşiniz değilmiş. Hastanede karismislar. Gerçek kardeşin ailenin yanında.."
"Şakamı bu?" Kafasını olumsuzca sallayıp önüme bir fotoğraf koydu telefonundan.
@gecenizarel
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.