Kapılar/Doors

İmza

"İmza işi seni ikna etti mi?" dedi Nophemare "en azından bize iki kez düşünmemize olanak sağlar."

"Noph, emin değilim" diye başladı Alex "Mae de aynısını düşünüyor..."

"Hadi ama!" Dedi Eda heyecanlı bir şekilde "97 kişi... Hem onların gizemini çözeceğiz hemde bize en az 40 yıl yetecek para kazanacağız, korkacak birşey göremiyorum."

Mae sinirli ama bir o kadar korkuyla "Korku filmleri gibi olmayacak, Eda! Sadece birkaç canavardan ibaret değildir. Lanet saçmalığı denen şeyi bilemiyorum, ama en azından 97 tane adamakıllı insan öldü, sen nasıl hayatta kalmayı becerecegini düşünüyorsun?!"

Eda sinirli bir tavırla "Kes artık! Eğer korkuyorsan, bu bizim suçumuz değil, senin suçun! Korku oyunu gibi olacak sadece, klasik... Gizemli hikaye, gizemli yardımcı, gizemli canavarlar, bilimsel yada lanetlerle ilgili sorunlar... Biraz telefon yada bilgisayarda oyun oynasan zor değil..."

Korkuyorsan kelimesi Mae'yi susturmaya yetti. "Peki," dedi sadece.

İmza atmaya gitmeden önce iki gün gayet normal geçti, haberlerde otelle ilgili konular hiç hızını kesmeden devam ediyordu. Bazıları, oraya gönderilen ekiplerle ilgiliyken, bazıları da bu konu ile teorileri olan insanları programa davet edip uzun uzun konuşmasından ibaretti. Herkes televizyonu suspus şekilde izliyordu. Sadece Noph bazen "saçmalık" yada "cidden mi" diye mırıldanıyordu.

Otelin konseptti tahtalardan oluşan ve biraz eski evleri anımsatan şekildeydi, duvarlarda küçük ışıklar ve tavandaysa yeni model floresan yada ledler yerine siyah ve eski duran avizeler vardı. Otel yaklaşık 40 yıllıktı. O zamandan beri hep yaratık testi yapıldığı için önemli parçalar hariç hiçbir parçası yenilenmemişti. Her kapıda, kapı numarası yazardı ve her yerde gerek mektuplar yada gerek çakmak gazı olsun gerek anahtar olsun içinde bulunduran çekmeceler vardı. Bunlar haberlerde gösteriliyordu ve eski fotoğraflardı.

Alex en sonda konuşup "yaratıkların fotoğraflarını görme imkanı iyi olurdu." dedi. Herkes başıyla onayladı.

İmza atmak için görevli yere uğrama zamanı gelmişti. Herkes bunun geri dönüşü olmadığı konusunda bilinçliydi hatta Edalyn bile binanın içine girmeden önce hafifçe titredi. Ama bu onu döndürmedi. Kapının önünde çalışan görevliye odanın yerini sordular ve tarif edilen yere doğru yürüdüler. Nophemare kapıyı iki kez tıklatıp açtı ve içeri girdiler. Oturan ve o sırada bir kağıda birşeyler yazan adam onları görünce yazmayı bıraktı.

"Selam, umuyorum ki başvuru için geldiniz?" dedi adam.

"Aynen öyle" dedi Mae, dizleri titriyordu yada hiç değilse o öyle hissediyordu.

"Güzel! O halde şunları okuyup imzalayın" dedi ve hepsine birer kağıt verdi. Mae kağıda göz gezdiriyorken Edalyn çoktan ismini yazıp imzalıyordu. Mae içinden 'hii!' dedi. Diğerlerine sırayla göz gezdirdi. Nophemare de aynısını yaparken göz göze geldiler ve birbirlerine sorarcasına baktılar.

Sözleşme

•Karşınıza çıkan yaratıklardan biz sorumlu değilizdir.

•Ölümlerden veya tramvalardan sorumlu değilizdir.

•Lanetlerden veya benzer durumlardan sorumlu değilizdir.

•Otele girdikten sonra iş bitmeden geri dönmek yasaktır.

•İmzaladıktan sonra vazgeçmek kabul edilmez.

•Eğer canavarlar ifade edilmez ise ödül ödenmez.

•Para vererek otele girmeden önce size yardımcı olabilecek çakmak yada maymuncuk gibi şeyler satın alabilirsiniz.

İsim;
İmza;

Maedy artık dönemeyeceğini biliyordu. İstemeyerek imzaladı ve adama kağıdı teslim etti.

Adam mutlulukla "Harika! Başka gönüllü olmadığı için yarın otele geleceksiniz. Bol şans..!"

Binadan çıktıktan sonra Alex "Kahretsin." diye belli belirsiz mırıldandı.