Çirkin gövdeler sarkan gölgeler yoluna düşer,
Kaçamazsın.
Peki, kovalar mısın?
Yüzüne üflenen sıcak nefes kaynatırsa kanını,
Daha çok akar mısın?
Sessizliğin çığlıkları, kalabalığın sahte gözyaşları fakat gerçek ne diye sorsalar;
Darağacının patlama...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Audiomachine, Deceit and Betrayal
"Alice, Harikalar diyarında Kimisi içinse deliler mezarlığında Fakat şunu atlama; Deliler diyarında Kaybedeceğini bilerek yaşamak, En çok kazandığını hissettiğinde acıtacak. Ve bir gerçekliğe körü körüne inanmak, Ne acı ki; Seni kurtarmayacak."
18.08.2008 GECE YARISINA ÇEYREK KALA
Sahtelikte can bulmuş gerçekliğin maskesini parçalamak için çırpınıyorsan, ilk önce sihir dükkânının perdesi sahteliğin elinde yanmalı. Ardından gerçek, bir tebessüm ile onu selamlamalı. Bir sirk panayırı bunun için vardı. Sihirbaz ve hokkabaz, nereye kadar ayakta kalacaktı?
Perde elbet bir gün, yanacaktı.
Bir küçük kızın içinde olduğu, alışılagelmiş beyaz çizgilerin yerini siyahla taçlandıran siyah-kırmızı şeritli sirk çadırı; zihninde canlandırdığı bir gezegen kadar büyük, yuvarlak ve parlaktı. Annesinin avuç içine sığdırdığı küçük eli ise ısınmaktan sıcacık olmuştu.
"Mater, o kadın kırmızı iple ne yapacak?" Küçük kız elini uzatarak kaldırmış, göz bebekleri kocaman ve ışıldayan ifadeyle karşıya; yukarıda kırmızı bir ipin önünde bekleyen kadına bakıyor ve ayakları heyecandan oturduğu koltuğun altındaki boşlukta sürekli sallanıyordu.
"Yelina." Adı buydu. "Gözlerime bak." Güzel ve nazik, tiz ses kulaklarına etrafta yankılanan heyecanlı çocuk çığlıklarının arasına sızarak kulaklarına ulaştı. Ardından ikiletmeden gözlerini o güzel kadına, annesine çevirdi.
"Yaptığımız anlaşmayı hatırlıyor musun?" Yüzünü hafifçe eğerek yeşil gözlerini küçük kızın büyük, yeşil gözlerinin hizasına getirdiğinde bir tebessüm vardı yüzünde.
Sakince başını onaylarcasına sallarken aynı anda mırıldandılar. "Kimseye söylemek yok, kendime bile." Annesinin yüzündeki tebessüm büyüdüğünde, büyük yeşil gözleri o tebessüme kaydı küçük kızın; o sırada annesi uzanarak kızıl saçlarını nazikçe kulağının arkasına itti. "Peki, neden söylemiyoruz Yelina?"
