32 ஓசூர்
மறுநாள் காலை
தாங்கள் தங்கி இருந்த அறையின் கதவை திறக்க முடியாததால், கலக்கமடைந்தாள் துர்கா. கதவை வேகமாய் தட்டியபடி கூச்சலிட துவங்கினாள்.
"யாராவது வெளியில இருக்கீங்களா? கதவை திறங்க"
அது வரை நிம்மதியாய் உறங்கிக் கொண்டிருந்த பரமேஸ்வரன், அவளது காட்டுகத்தலை கேட்டு திடுக்கிட்டு எழுந்து கட்டலின் மீது அமர்ந்தான்.
"என்னாச்சு துர்கா?" என்றான் தூக்கம் கலையாத குரலில்.
"கதவு வெளிப்பக்கமா தாழ்பாள் போட்டிருக்குங்க" என்றாள்.
எழுந்து வந்த பரமேஸ்வரன், கதவை பிடித்து தள்ள முயன்றான்.
"யாராவது கதவைத் திறங்க" என்று கூச்சலிட்டான், தன் தோளால் கதவை தள்ளியபடி.
அப்போது யாரோ வெளிப்புறமிருந்து கதவை திறப்பதை அவர்கள் உணர்ந்தார்கள். அது காமாட்சி தான். அவர்கள் இருவரையும் பார்த்து அவள் புரியாமல் விழித்தாள்.
"என்ன இதெல்லாம்? யாரு கதவை வெளி பக்கமா சாத்துனது?" என்றாள் துர்கா கோபமாய்.
"எனக்கு தெரியல மேடம். நான் இப்போ தான் வீட்டுக்குள்ளே நுழையிறேன். நீங்க கதவை தட்டின சத்தம் கேட்டு திறந்து விட்டேன்" என்றாள் காமாட்சி.
"உங்களுக்கு எவ்வளவு தைரியம் இருக்கணும்? என்னை உள்ள வச்சு பூட்டின விஷயம் மட்டும் என் தம்பிக்கு தெரிஞ்சுதுன்னா என்ன ஆகும் தெரியுமா?" என்றாள் அவளை பூட்டியதே அவள் தம்பி தான் என்று தெரியாமல்.
"நாங்க யாரும் ராத்திரியில இந்த வீட்ல தங்கறது இல்ல. சாரும், மேடமும் மட்டும் தான் இருப்பாங்க" என்றாள் காமாட்சி.
பரமேஸ்வரனின் மூளைக்குள் விளக்கு எரிந்தது. தலை தெறிக்க மாடியை நோக்கி ஓடினான், ருத்ரன் அங்கு இருக்கிறானா இல்லையா என்று தெரிந்து கொள்ள. அவன் சந்தேகித்தது போலவே ருத்ரனின் அறை, காலியாய் கிடந்தது. அவன் இல்லாத இடத்தில், நிச்சயம் சக்தியும் இருக்கப் போவதில்லை. அதுமட்டுமல்லாது, அந்த அறையில் இருந்த அலமாரியும் வெறுமனே கிடந்தது.
YOU ARE READING
காதல் தின்ற மீதி...! ( முடிந்தது )
Romanceஉச்சி வெயில் மண்டையை பிளந்து கொண்டிருந்தது. லட்சணமான முகக் கலையுடன் இருந்த ஒருவன், குளிரூட்டப்பட்ட தன் காரில் அமர்ந்திருந்தான், அந்த வெயில் தன்னை ஒன்றும் செய்ய முடியாது என்பது போல. அவனது பார்வை ஒரு குறிப்பிட்ட திசையில் இருந்தது. கோபத்தில் சிவந்திருந...