41 மறைக்கப்பட்ட உண்மை
மகேஷை போலீசில் ஒப்படைத்துவிட்டு வந்த பின்னரே, சிவாவை வீட்டினுள் வர அனுமதித்தான் ருத்ரன். ருத்ரனின் வீட்டில் தன் கண்களை ஓடவிட்டபடி சோபாவில் அமர்ந்தான் சிவா.
"நைஸ் ஹவுஸ்" என்றான் சிவா.
அவனது மேற்பூச்சு வார்த்தைக்கு மதிப்பு கொடுக்காமல் அவனுக்கு முன்னால் வந்து அமர்ந்தான் ருத்ரன்.
"இவனுக்கு காபி கொண்டு வா சக்தி. அவன் ரொம்ப தூரம் போகணும் இல்ல??" என்றான் சிவாவை பார்த்தபடி.
சரி என்று தலையசைத்து விட்டு, சமையலறை நோக்கி செல்ல இருந்த சக்தி, அவன் கூறியதைக் கேட்டு நின்றாள்.
"என்ன சக்தி அர்ஜென்ட்? நான் அப்புறமா குடிக்கிறேன்" என்று பல்லைக்காட்டி சிரித்த அவனை பார்த்து முறைத்தான் ருத்ரன்.
"என்னை பார்த்து முறைக்காத ருத்து... நீ தானே சொன்ன, நான் காபியை தவற வேற எதுவும் கேட்கக் கூடாதுன்னு?"
"ஒரு கப் காபியை தவிர..." என்று அந்த *ஒரு* வை அழுத்தினான் ருத்ரன்.
"அதான், அதான், அப்படின்னா என்ன அர்த்தம்? நான் ஒரே ஒரு கப் காபி மட்டும் தான் சாப்பிட முடியும். அப்படித் தானே?" என்று தெளிவாக கேட்டான், அது தனக்கு சரியாய் புரியவில்லை என்பது போல.
"ஆமாம். அதே தான். ஒரு காப்பியை சாப்பிட்டுட்டு கிளம்பு" என்றான் ருத்ரன் உறுதியாக.
"ஆங்... அதுக்கு தான் சொல்றேன், ஓசூரை விட்டு கிளம்புறதுக்கு முன்னாடி, நான் அந்த ஒரு கப் காப்பியை சாப்பிட்டுகிறேன்"
"அப்படின்னா என்ன அர்த்தம்?" தன் கண்களை சுருக்கினான் ருத்ரன்.
"நீ எந்த அர்த்தத்தை புரிஞ்சுகிட்டியோ, அது தான் அர்த்தம்"
தன் கண்களால் அவனை எரித்து விடுபவன் போல் பார்த்தான் ருத்ரன்.
"சக்தி, ருத்ரன் சொன்னது மாதிரி நான் இங்க ஒரு கப் காபிக்கு மேல எதையும் சாப்பிட மாட்டேன். ஆனா, நீங்க என்னை ஏதாவது சாப்பிட்டு தான் ஆகணும்னு கட்டாயப்படுத்தினா, நான் நிச்சயம் மறுக்க மாட்டேன். ஏன்னா, நான் முடியாதுன்னு சொன்னா, நீங்க மனசு உடைஞ்சு போயிடுவீங்கல்ல?" என்றான் முகத்தை சோகமாய் வைத்துக்கொண்டு.
CZYTASZ
காதல் தின்ற மீதி...! ( முடிந்தது )
Romansஉச்சி வெயில் மண்டையை பிளந்து கொண்டிருந்தது. லட்சணமான முகக் கலையுடன் இருந்த ஒருவன், குளிரூட்டப்பட்ட தன் காரில் அமர்ந்திருந்தான், அந்த வெயில் தன்னை ஒன்றும் செய்ய முடியாது என்பது போல. அவனது பார்வை ஒரு குறிப்பிட்ட திசையில் இருந்தது. கோபத்தில் சிவந்திருந...
