မိစ္ဆာနှင့်တာအိုရဲ့သွေးနှော

ဆန့်ကျင်ဘက်များ (၁)

ဝိညာဏ်နို့ရည် ကုန်လုနီးပါးဖြစ်နေပြီ။ လူချင်းယူ သည် ဂရုမစိုက်​ပေ၊ ထို့ကြောင့် အဖြေကိုရှာဖွေရန် ယောင်ကျူရှောင် မှာသာ မူတည်သည်။ ကလေးက တစ်ရေးတစ်မော အိပ်နေတုန်း အိမ်နီးချင်း မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးဆီ သွားခဲ့သည်။
ယောင်ကျူရှောင် သည် မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးအား ဝိညာဉ်နို့များများဝယ်ပေးရန် အကူအညီပေးရန် သို့မဟုတ် ကလေးစားနိုင်သည့် အခြားအရာများ ရှိမရှိကို သိရှိရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ သူတို့ယခုရရှိထားသော ဝိညာဉ်နို့ရည်ကို ယောင်ကျူရှောင် က သူ၏လျှို့ဝှက်နယ်မြေမှ အဖိုးတန်မတန်ဆုံး ဝိညာဉ်မြက်ပင်တစ်ခုဖြင့် လဲလှယ်ခဲ့သည်။ သို့သော် ဤဝိညာဉ်မြက်ပင်သည် ချန်ရှန်း တောင်တွင် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်စေရန် လုံလောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဤနေရာတွင် နေထိုင်ကြသော နတ်ဆိုးများသည် ၎င်းတို့၏ အသက်အရွယ် မခွဲခြားဘဲ အဆင့်နိမ့်သော သတ္တဝါများသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် လူတိုင်းတွင် ကိုယ်ပိုင်လျှို့ဝှက်ချက်ရှိကြသည်ကို နားလည်ကြသည်။ ကောင်းတဲ့အချက်တွေကို သီးသန့်မဖုံးကွယ်ထားတာ ဘယ်သူရှိ့မှာလဲ၊ အံ့အားသင့်သွားပြီးနောက်မှာတော့ သူတို့ ဆက်မမေးတော့ပါ။
ဤဝိညာဉ်မြက်ပင်၏တန်ဖိုးသည် ချန်ရှန်း တောင်ရှိနတ်ဆိုးအများစု၏စွမ်းရည်ထက်ကျော်လွန်နေပါသည်။ သူတို့မှာ လဲလှယ်ဖို့ လုံလောက်တဲ့ ပမာဏ မရှိခဲ့ပါ။အဆုံးတွင်၊ ယောင်ကျူရှောင် သည် စိတ်ဝိညာဉ်မြက်ပင်ကို အနိမ့်ပိုင်းနှင့် အလယ်အလတ်တန်းစား ဝိညာဉ်ကျောက်တုံးများစွာဖြင့် ချန်ရှန်းတောင် ၏ အချမ်းသာဆုံး ထင်းရှူးပင်နတ်ဆိုးနှင့် လဲလှယ်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် အခြားနတ်ဆိုးများထံမှ ဝိညာဉ်နို့ကို ဝယ်ရန် လဲလှယ်ထားသော ဝိညာဉ်ကျောက်တုံးများကို အသုံးပြုခဲ့သည်။
ယောင်ကျူရှောင် သည် မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးနှင့် မီတာသုံးရာကွာဝေးသော သစ်သားအိမ်မှ မိုးမခသစ်ပင်အောက်တွင် ရပ်နေ၏။ ယောင်ကျူရှောင် ၏တောင်းဆိုမှုကိုကြားသောအခါ မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးသည် ပူပန်သောကရောက်နေသော မျက်နှာကိုပြသခဲ့သည်။ “သွမ်ပင်း တောင်တန်းရှိ နတ်ဆိုးအားလုံးကို နှစ်ကြိမ် တောင်းဆိုခဲ့ပြီးပြီ။ သူတို ဝိညာဉ်နို့ရည်များ ကုန်သွားပြီ"
လွန်ခဲ့သော ဆယ်နှစ်က သွမ်ပင်း တောင်တန်းတွင် သားပေါက်မမွေးခဲ့ကြသောကြောင့် နတ်ဆိုးများသည် ဝိညာဉ်နို့ရည်ကို တမင်စုဆောင်းရန် မလိုအပ်တော့ပေ။ အမှန်မှာ၊ ဝိညာဉ်နို့သည် သားပေါက်လေးများအတွက် အလွန်အကျိုးရှိသော်လည်း အရွယ်ရောက်သောနတ်ဆိုးများအတွက် အသုံးမဝင်ပါ။
ပြီးတော့ ဝိညာဏနို့ရည်ကို နတ်ဆိုးမြို့တော် မှာသာ ဝယ်လို့ရသည်။ သွမ်ပင်း တောင်တန်းတွင်နေထိုင်သော နတ်ဆိုးများသည် ယေဘူယျအားဖြင့် ကျင့်ကြံမှု နည်းပါးသော အခြေခံများရှိသည်။ သူတို့သည် အပြင်ထွက်ပြီး ကံမကောင်းလျှင် သူတို့ကို သတ်ဖို့ ပိုအားကောင်းတဲ့ နတ်ဆိုးတွေဆီက အကြည့် တစ်ချက်လောက် လှည့်လိုက်ရုံပါပဲ။ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်အနည်းငယ်က ချန်ရှန်း နတ်ဆိုးတစ်ကောင်သည် အပြင်ဘက်သို့ ခရီးထွက်သွားသော်လည်း အရိုးတစ်ချောင်းမျှပင် မကျန်တော့ဘဲ သူ့အသက်ကို ကြေကွဲစွာ ဆုံးရှုံးရန် အချိန်မကြာလိုက်ပေ။
အခြားမျိုးနွယ်များနှင့် နတ်ဆိုးများ၏စည်းလုံးညီညွတ်မှု မည်သို့ပင်ရှိစေကာမူ၊ ဤနေရာသည် သန်မာသူများသည် အားနည်းသူများကို စားသုံးရာနေရာဖြစ်ပြီး အားနည်းသောနတ်ဆိုးများကို သတ်ဖြတ်ခြင်းသည် သာမန်ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် သွမ်ပင်း တောင်တန်းရှိ နတ်ဆိုးများသည် ၎င်းတို့၏ မြက်ခင်းပြင်ကို စွန့်ခွာရန် မကြိုက်ကြပေ။ သူတို့သည် ရိုးရိုးရှင်းရှင်း တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် နေထိုင်ကြပြီး သူတို့၏ဘဝကို မှိုပုံစံဖြင့် ဖြတ်သန်းကြသည်။
လွန်ခဲ့သော တစ်လခွဲခန့်က မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးသည် လက်ကျန်ဝိညာဉ်ရေးနို့အားလုံးကို ဝယ်ရန် သူမ၏အသိမိတ်ဆွေများထံ သွားခဲ့သည်။ မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးသည် ဤမျှများပြားသော ဝိညာဉ်နို့ရည်ပမာဏသည် နှစ်နှစ် သို့မဟုတ် သုံးနှစ်အတွင်း လုံလောက်မည်ဟု ထင်ခဲ့သော်လည်း၊ တစ်လခွဲခန့်အတွင်း ကုန်သွားလိမ့်မည်ဟု သူမ မထင်ခဲ့ပေ။ သိချင်စိတ်ကြောင့် သူမသည် ယောင်ကျူရှောင်က ကလေးကို တစ်နေ့လျှင် အကြိမ်မည်မျှ ကျွေးမွေးသည်ကို မေးမြန်းခဲ့သည်။
ယောင်ကျူရှောင်နှင့် လူချင်းယူ တို့သည် ကလေငယ်အား တစ်နေ့လျှင် ခုနစ်ကြိမ် သို့မဟုတ် ရှစ်ကြိမ် ကျွေးပြီး တစ်နေ့လျှင် ဝိညာဉ်နို့ လေးပုလင်း အနည်းဆုံး သောက်ကြောင်း သိရှိပြီးနောက် “…”
အခြားမိသားစုများမှ ကလေးများသည် ငါးရက်၊ ခြောက်ရက်၊ ခုနစ်ရက် သို့မဟုတ် ရှစ်ရက်လျှင် တစ်ပုလင်းကို စားသုံးကြသည်။ ဒီကလေးက ကောင်းကင်ဘုံကို ပျံတက်တော့မှာလား။
ကလေးသည် ဝိညာဉ်နို့မှလွဲ၍ မည်သည့်အရာကိုမျှ မစားရကြောင်း သိရှိပြီးနောက်- “…” ကောင်းပြီ၊ဒါ နားလည်နိုင်သည်။
“ငါ တခြားနတ်ဆိုးတွေဆီ စကား ပါးလိုက်မယ်။ အကယ်၍ တစ်စုံတစ်ယောက်သည် သွမ်းပင် တောင်တန်းကထွက်သွားရင် ဝိညာဉ်နို့အချို့ကို ပြန်သယ်စလာအောင် ငါတောင်းဆိုမယ်" မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးဟာ တကယ်တော့ မျှော်လင့်ချက် သိပ်မရှိခဲ့ပါဘူး။ လွန်ခဲ့သည့်ငါးနှစ်အတွင်း၊ သွမ်ပင်း တောင်တန်းမှထွက်ခွာခဲ့သော နတ်ဆိုးတစ်ကောင်မျှမရှိခဲ့ပါ။ တစ်ယောက်ယောက် ထွက်သွားရင်တောင် ခရီးက ဝေးကွာပြီး အချိန်တိုအတွင်း ပြန်မလာမှာ သေချာပါသည်။
“အိမ်နားက ကြောင်အိမ်က ကြောင်မိသားစုက သားပေါက်လေးက မွေးပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အသားစားနိုင်တာကို မှတ်မိတယ်။ မင်းမိသားစုရဲကလေးအတွက် ပါးပါးလှီးထားတဲ့အသားတွေကို မင်းချက်ကျွေးရင် ဘယ်လိုနေမလဲ" မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးက နောက်ထပ်အကြံပြုချက်တစ်ခုပေးသည်။ သက်သတ်လွတ်စားသူများမှလွဲ၍ အများစုမှာ နတ်ဆိုးများဖြစ်သည်။ သားငယ်သည် အသွင်ပြောင်းသွားပြီး ခိုင်မာသော အစာကို စားသင့်သည်။
ဒီအတိုင်းဆက်သွားရင် ကလေးက သူ့မိသားစုကို ဒေဝါလီခံမယ်လို့ သူမ ခံစားရသည်။ ဝိညာဉ်နို့ရည်က ဘယ်လောက်စျေးကြီးလဲ။ မြင့်မြတ်သောနတ်ဆိုးများ၏သားပေါက်များကိုပင် ဝိညာဉ်နို့ရည်တစ်ခုတည်းဖြင့် မတိုက်ကျွေးနိုင်ခဲ့ပေ။
ယောင်ကျူရှောင် က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
ခဏလောက် တုံ့ဆိုင်းသွားပြီးနောက် မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးက “စကားမစပ် ဟိုဟိုဒီဒီ  ဒီကနတ်ဆိုးတွေက မင်းမိသားစုရဲ့သားငယ်လေးကို လာကြည့်ချင်နေကြတာ” သူသည် ဝိညာဉ်နို့ရည်ဝယ်ရန် သွားသောအခါ၊ အခြားသူများက အကြောင်းရင်းကို မေးတတ်ကြသည်။ ကျောက်နတ်ဆိုးနှစ်ကောင်က သူ့ကို လျှို့ဝှက်ထားဖို့ မပြောထားတာကြောင့် အကြောင်းရင်းကို ရိုးသားစွာ ပြောပြခဲ့ပါသည်။
တတိယကျောက်တုံးသည် လူသားပုံသဏ္ဍာန်ရှိသော သားငယ်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားကြောင်း အခြားနတ်ဆိုးများက သိပြီးနောက် ၎င်းတို့သည် အမြဲလာကြည့်ချင်ကြသည်။ အိမ်တဝိုက်တွင် အတားအဆီးဖြင့် ကာကွယ်ထားခြင်းမရှိပါက၊ ထိုထူးဆန်းသောနတ်ဆိုးများ အထူးသဖြင့် မိန်းမပျိုများသည် ပထမရက်အနည်းငယ်ကဲ့သို့ တံခါးကို လှည့်ပတ်နေပေလိမ့်မည်။ သို့သော် ပိုင်ရှင်၏ခွင့်ပြုချက်မရှိဘဲ ထိုနေရာကို မည်သူမျှမဝင်ရောက်နိုင်သည့်အပြင် ကျောက်တုံးနတ်ဆိုးနှစ်ကောင်လည်း ဘယ်သောအခါမှ အပြင်မထွက်သောကြောင့်သူတို့သည် အပြင်တွင်သာ လှည့်လည်သွားလာနိုင်သည်။
မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးသည် ပထမဆုံးနှင့် တစ်ဦးတည်းသော ကျောက်နတ်ဆိုးတို့ရဲ့အိမ်သို့ ဝင်ရောက်ခွင့်ရကြောင်း သိပြီးနောက်၊ အိမ်နီးချင်းများက မရေမတွက်နိုင်သော မေးခွန်းများဖြင့် သူ့အိမ်၏တံခါးခုံသည် ပြိုကျလုနီးပါးဖြစ်ခဲ့သည်။ သူတို့က မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးကို လာလည်ခွင့်ရှိမရှိ မေးခိုင်းလိုက်သည်။
မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးက ကျောက်နတ်ဆိုးနှစ်ကောင်က လုံးဝသဘောမတူဘူးလို့ ထင်သည်။
ဟုတ်ပါတယ်၊ ယောင်ကျူရှောင် က တိုက်ရိုက်ငြင်းဆိုခဲ့ပါသည်။
"ကောင်းပြီ မင်းကိုမနှောင့်ယှက်ဖို့ ငါပြောမယ်" မက်မွန်ပွင့်နတ်ဆိုးသည် စကားစမြည်ပြောပြီး ထွက်သွားသည်။
ယောင်ကျူရှောင် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ တံခါးဝသို့ လှမ်းဝင်လိုက်သည်နှင့် ကလေးသည် ဝိညာဏ်အသီးကို အားတက်သရော စားသောက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ယောင်ကျူရှောင်၏အသိစိတ်များသည် လျော့ပါးသွားကာ ဒေါသပေါက်ကွဲလုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။
ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ ဝိညာဏ်အသီးမှ ရောင်ဝါသည် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို အကြိမ်အနည်းငယ် ပုံမှန်မဟုတ်ခြင်းမရှိဘဲ ချောမွေ့စွာ ပျံ့နှံ့သွားပြီး အစွမ်းထက်သော ရောင်ဝါကြောင့် သူမ ထိခိုက်မှုမရှိပါ။
ယောင်ကျူရှောင်သည် သက်ပြင်းချရင်း သက်သာရာရသော်လည်း သူ့အမူအရာက မှောင်နေသေးသည်- "ဒါကို ရှုအာက ဘယ်လိုစားနိုင်မှာလဲ"
ထိုဝိညာဉ်အသီးပွင့်ရန် အနှစ်တစ်ထောင်အချိန်ယူခဲ့ရပြီး နောက်ထပ်အနှစ်တစ်ထောင်အသီးများသီးကာ တစ်ကြိမ်လျှင် တစ်ဆယ့်နှစ်သီးသာထွက်သည်။ အဲဒါကို 'ရှားတယ်' လို့ ခေါ်တာ လျှော့တွက်တာ ပါ။ အံ့သြစရာအကောင်းဆုံးမှာ ဤအသီးသည် လူမျိုးမခွဲခြားဘဲ ကျင့်ကြံခြင်း အပေါ် ကြီးမားသောအကျိုးသက်ရောက်မှုရှိသည်၊ အကြောင်းမှာ ဝိညာဥ်အသီး၏ဩဘာသည် လိုအပ်သလို ဝိညာဉ်စွမ်းအင် သို့မဟုတ် နတ်ဆိုးမိစ္ဆာရောင်ဝါအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
လိုအပ်ချက်တွေ မရေမတွက်နိုင်ပေမယ့် ထောက်ပံ့မှုတော့ မရှိခဲ့ပါဘူး။ အရေးအကြီးဆုံးကတော့ ဒီအသီးက သူ့ရဲ့ စွမ်းအားမြင့်တာကြောင့် သုံးရတာ မလွယ်ပေ။ ရွှေရောင် ဗဟိုအဆင့်အောက်က ကျင့်ကြံသူ များသည် ဝိညာဏ်အသီးကို တိုက်ရိုက်မျိုချပါက ချက်ခြင်းပေါက်ကွဲပြီး သေဆုံးကြမည်ဖြစ်သည်။  အခြေတည်သောဝိညာဉ်အတွင်းရှိသူများပင်လျှင် အသီးကို ဆေးလုံးအဖြစ် သန့်စင်ပြီး တိုက်ရိုက်မစားသုံးဝံ့ဘဲ အကျိုးသက်ရောက်မှုကို ပျော့ပျောင်းစေမည်ဖြစ်သည်။
ထိုနှစ်တွင်၊ ယောင်ကျူရှောင် နှင့်လူချင်းယူ တို့သည် တူညီသောလျှို့ဝှက်နယ်မြေတွင် ဝိညာဏ်သစ်သီးပင်ကို ရရှိခဲ့ကြသည်။ အပြင်းအထန်တိုက်ပွဲအပြီးတွင် အပင်ကို လူတစ်ဦးလျှင် တစ်ဝက် ခွဲ၍ အညီအမျှခွဲကြသည်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ သူတို့က ဒီကိစ္စကို လျှို့ဝှက်ထားခဲ့ပြီး တတိယလူကို မပြောခဲ့ပါပေ။
ယောင်ကျူရှောင် နှင့် လူချင်းယူ ၏ အဆင့်တွင်၊ ၎င်းတို့၏ စိတ်ဝိညာဉ် ကမ္ဘာငယ်လေးတစ်ခု ပွင့်လာမည်ဖြစ်ပြီး ယောင်ကျူရှောင် သည် ထိုနေရာတွင် ဝိညာဏ်အသီးများကို စိုက်ပျိုးခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် သူကဲ့သို့ လူချင်းယူ သည်လည်း ဝိညာဏ်အပင်များကြီးထွားမှုကို အရှိန်မြှင့်နိုင်သည့် အထူးမြေဆီလွှာတစ်ခုကိုလည်း ရရှိခဲ့ကြောင်း ယောင်ကျူးရှောင် လည်းသိသည်။
လူချင်းယူ သည် သူ့လက်ထဲတွင် ဤဝိညာဏ်အသီးများ ရှိကောင်းရှိနိုင်သော်လည်း ၎င်းသည် ကလေးကို ပေါ့ပေါ့ဆဆ ကျွေးနိုင်သည်ဟု မဆိုလိုပါ။
လုံလုံလောက်လောက် မပြုစုပျိုးထောင်ရသေးသော ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးသည် ဤမျှလောက်ပြင်းထန်သော စွမ်းအားကို မည်သို့ခံနိုင်မည်နည်း!!