Ailesini kaybetmiş 18 yaşındaki sadece teyzesi olan bir kızı kim sever,kim yanında olmak ister ki? Kim onu anlar?İşte bu düşünceyi değiştirebilecek tek kişi var...
Bir gece ansızın bilinmeyen bir numaradan gelen mesaj...
Kafalar çok karışıcak.Peki y...
Selam millet yine ben nasılsınız? Duygusal,romantik ve mizah karışık olucak. Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum🐰
İyi okumalar canlarım:)
🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰
Peri'den:
Şaşkınlıktan ne yapacağımı şaşırdım. Tuhaf bir cümle oldu boşverin. Vay be aman tanrım dedim resmen. Beni kurtaran kişi tam karşımdaydı. Hayır arkamdaydı. Her neyse.
Aras'a doğru döndüm. "Beni sen mi kurtardın?" diye sordum. Bana yaklaşıp kafa salladı,sonra da konuşmaya başladı.
"Hatırlamıyorsun biliyorum. Sen hastaneden çıkana kadar her gün geldim sen fark etmedin sadece. Bu okulda olduğunu hatta aynı sınıfta olacağımızı bilmiyordum ama."
Konuşmasını bitirince daha çok şaşırarak baktım. Vay dedem vayyy,vay nenem vayyyy. Tesadüfe bak be. Tam da kitaplardaki gibi. Taş gibi de zaten. Çocuğun taşlığını bir kenara bırakıyorum şu anda.
"Teşekkür ederim yani beni kurtardığın ve günlerce merak edip yanıma geldiğin için."dedim. Ona kesinlikle bir teşekkür borçluydum. "Önemli değil kim olsa aynısını yapardı."dedi. Yardımcı olmuş olmasına aklıma takılan bir şey oldu merak ettiğim soruyu sormalıydım. "Peki neden ben hastaneden çıkana kadar yanıma geldin?Daha doğrusu yanıma bile gelmemişsin uzaktan izlemişsin. Peki yanıma neden gelmedin?"
Uzun uzun gözlerime baktı sorumu sorduğumda. Ne diyeceğini çok merak ediyorum. Sonuçta ben onun neyiydim ki?
"Dikkatimi çektin sadece yardımcı olduğum insanın iyi olduğundan emin olmak istedim o kadar."dedi. Pek inanmasamda üstelemedim. Tekrar teşekkür edip yanından ayrıldım. Hocaların toplantısından dolayı son derse kadar boş olacaktı. Eşyalarımı toplayıp bahçeye geri indim. Bahçedeki otoparkta olan arabama binip okuldan çıktım. Çıkarken arkamdan onun baktığını fark ettim.
Nedenini bilmiyorum ama bu çocuk benim dikkatimi çekti. Tipinden dolayı değil de gözlerindeki o acı ve anlayamadığım duygudan dolayı. Sanki benim yaşadığım acıyı derinden hissediyormuş,yaşamış gibi baktı. Bilemiyorum kafamı karıştırdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evin önüne geldiğimde arabayı park edip içeri girdim. Teyzem çok çalışıyordu tüm yük onun omuzlarında çünkü. Yanımda daha çok kalmak istediğini söyledi ama istemedim. İşlerine odaklanmasını biraz yalnız kalmamda bir sakınca olmayacağını aksine iyi geleceğini söyledim. Zorlada olsa şirkete gidip işlerinin başına geçti. Moda sektörü üzerine şirketimiz. Modayı takip ederim çokta severim. Hukuk istemesem ve söz vermesem kesin moda tasarımı okurdum eğlenceli bir meslek bence. Tabi yeteneğin yoksa pekte eğlenceli gelmeyebilir. Üstümü değiştirmek için odaya çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yoga yapasım geldi,oldum olası rahatlatır beni. Kıyafetimi giyip 1 saat kadar yoga yaptım. İşim bitince duşa girip çıktığımda teyzem gelmişti. Tanıştırayım bu arada teyzem Leman. Henüz 26 yaşında bekar. Genç olduğu kadar güzel ve başarılı bir modacı. Yemeği hazırlıyordu.
"Hoş geldin teyze."dedim,teyzeme sarılıp. Bana gülümseyip"hoş buldum teyzecim, nasılsın neler yaptın bugün."diye sordu,sarılırken. Bolca sarılıp birbirimizi öpücük yağmuruna tuttuktan sonra sofraya oturduk. Teyzeme günümün nasıl geçtiğini anlattım hatta Aras'ın beni kurtaran kişi olduğunu bile anlattım. Bizim teyzemle aramızda gizli olmaz. Abla kardeş gibiyiz resmen aramızda pek yaş farkı olmayınca birbirimizi çok daha iyi anlıyoruz.
"Çocuğa borçluyuz senin hayatını kurtardı,bir gün yemeğe çağır bari en azından teşekkür edelim güzelce."dedi teyzem. "Olur teyze ama pek konuşmuşluğumuz yok sadece yanımda oturuyor birde anlattığım gibi çok kısa bir konuşma geçti aramızda."dedim.
"Seni baya merak etmiş demek,günlerce senin gizli gizli iyi olup olmadığını takip etmiş. Peri bu çocuk sana aşık mı yoksa?"teyzemin söylediği şeyle içtiğim su boğazımda kaldı. Öksürük krizini atlatınca cevap verdim hemen. "Yok teyze ya merhametli çocuk demek ki ondan şey yapmıştır. Ee anlat bakalım senin günün nasıldı?"diye sorup konuyu kapatmaya çalıştım.
"Güzeldi valla teyzecim,defile yapılacak biliyorsun bir kaç ay sonra biliyorsun onu yetiştirmeye çalışıyoruz. Ayrıca konuyu kapattığını anlamadığımı sanma."dedi. Cevap vermedim. Onu düşündükçe düşünesim geliyor çünkü. Teyzem elimi tutup dolu gözlerle bana baktığında konunun yine annemle babama geleceğini anladım.
"Peri anne ve babanı kaybettin,bende kardeşim ve eniştemi. Çok zor yaşadıklarımız. Özellikle senin açından zor biliyorum. Kendine geldiğinden beri hiç ağlamadın cenazede bile. Senin için endişeleniyorum,bir psikoloğa gidelim mi?Hem sana iyi gelir. Ne dersin teyzecim?"
Teyzemin söyledikleri doğruydu. Sanki annemle babam ölmemişte tatile gitmiş gibi davranıyordum,yada kabullenmek istemiyordum.
"Olur teyze,haklısın ben kabullenmek istemiyorum belki bilmiyorum. O güne kadar mutlu ve beraberdik. O kaza olmasa şu an yine hep birlikte olacaktık. Canım yanıyor."
İçimi kısa da olsa teyzeme dökmek iyi gelmişti. Teyzemin teklifini onayladım bana iyi geleceğine inanıyorum. İnanmak istiyorum.
Yemeği yedikten sonra odama çıktım pijamamı giyip yatağa yattım. Gözlerimi kapatınca o geldi aklıma,gözleri geldi. Yeşil her tonu olan gözleri. Nedenini anlamıyorum. Neden aklıma geliyordu ki?Aras kimdi?Benim hayatımda ki yeri neydi?Düşüncemi telefon sesi böldü. Telefonumu elime alıp mesaja baktım.
BİLİNMEYEN NUMARA:İyi geceler seni seviyorum Peri'm.
