Karanlıkta Kayıp

★ 1 ★

Andrew'ın günlüğü.

1999- Salı ~ 14:56

Sevgili günlük... Merhaba. Ben Andrew. Amerika'nın California eyaletinde babamla beraber şehrin kırsal kesimlerinde yaşıyoruz. Okula gitmiyorum. Okuma-yazmayı ise bana babam öğretti. Yaşım 13. Ekimin 13'ünde 14 olacağım! Çok heyecanlıyım bunun için. Günlük aktivitelerim ise; gündüz arbaletim ile geyik yada tavşan avlamak, sıkılırsam da günlüğümü yazar televizyon izlerim, akşama doğru ise babamla onları pişirip yeriz. Sonrada günlüğümü yazıp uyurum. Bazen ise küçük baltamla babamın odun kesmesine yardımcı olurum. Birazdan ise babamla ben tüfek alıştırması yapacağız! Topladığı odunları şehir merkezinde satıp kazandığı para ile yeni silahlar, bıçaklar ve mermi satın alır. Kendi silahlarından ise bana küçük bir tüfek hediye etti ve alıştırma yapacağımızı söyledi. Saatim şuan 15:22'yi gösteriyor. 4'e doğru başlayacağız. Ellerim küçük olduğu için tüfeği pek dengeleyemiyorum. Ama babam üstünden geleceğimizi söyledi. Bu sebeple evde dolaşıp ağır şeyleri alıp ellerimi alıştırıyorum. Keşke bende babam gibi güçlü olup o ağaç kütüklerini taşıyabilsem... Hiç dinlenmeden neredeyse kendi ağırlığında olan 10 kütük taşıyabiliyor! Çok havalı değil mi?! Ben en fazla o kütüklerin 10'de 1'lik kısmını taşıyabilirim ya da taşıyamam. Kim bilir? Oh.. Geç kaldım.. Babam beni çağırıyor. Ben hala hazırlık yapmadım! Görüşürüz sevgili günlük!
* * *
1999 - Salı ~ 17 : 07

Tekrardan merhaba günlük! Alıştırmadan döndüm ve bence pek de fena yapmadım alıştırmada. Tabi ilk defa silah tuttuğum için birkaç kez elimi yaktım. Ama uzun odunların üzerindeki cam şişeleri vurmayı becerdim. O değilde birkaç kez de ıskaladım. Sonuçta ilk defa silah tutuyorum. Olabilir öyle şeyler değil mi?? Henüz silahın çıkardığı yüksek seslere alışamadım. Şu an ise evde tekim. Babam şehir merkezine gitti. Kestiği odunları satıp markete uğrayıp döneceğini söyledi. Günlük sana bir şey açıklamam lazım... Ben yalnızlıktan korkuyorum. Evde tek kalınca korkuyorum. Babam yanımda olmayınca korkuyorum. Yalnızlığı sevmiyorum ondan korkuyorum ve ondan nefret ediyorum. Babam yanımda iken babam beni yalnızlığa karşı koruyor.

Hunter:
"Eğer ben yanında olamazsam yalnızlığı kendin yenebilirsin. Onun seni korkutmasına izin veremezsin. Sen güçlü bir çocuksun."

Babam haklı mıydı değil miydi bilmiyordum... Aslında haklıydı onu yenebilirdim onun beni alt etmesine izin veremezdim onun yanında küçük kalmayacağım.