រឿង✨ស្នេហ៍ប្រុសពិការ💕

EP:06 ទឹកនោមអស្ចារ្យ💀

2ឆ្នាំក្រោយ:លឿនៗម៉ងន៎

នៅខាងសេអ៊ូលឯនេះផ្ទះលោកចនកំពុងតែក្រៀមក្រំព្រោះតែបាត់កូនរកមិនឃើញនោះទេ។

<<ហុឺៗៗ.នេះពីរឆ្នាំហើយនៅតែរកកូនខ្ញុំមិនឃើញទៀត>>អ្នកស្រីចនអង្គុយយំជាខ្លាំង

<<មែនហើយ..>>លោកចន

<<សុំទោសផងលោកតែខាងប៉ូលីសនិងខំស្វែងរកបន្តទៀត>>

<<បានហើយៗលោកទៅរកបន្តចុះ>>លោកចននិយាយចប់ប៉ូលីសក៏ចាកចេញទៅ។

ងាកមកមើលខាងប៊ូសានឯនេះវិញសប្បាយរីករាយណាស់ម្នាក់ៗ។

<<ជុង..នេះពីរឆ្នាំហើយលោកមានមើលឃើញខ្លះទេ>>ថេយ៉ុងកំពុងតែអង្គុយលេងជាមួយជុងហ្គុក។

<<នៅទេថេយ៍..ខ្ញុំប្រហែលពិការភ្នែកមួយជីវិតហើយ>>ជុងហ្គុកនិយាយទាំងមុខស្រពោន។

<<ហុឹម..តើខ្ញុំទៅរកផ្ទះលោកយ៉ាងមិចទៅថ្មើរនេះមិនដឹងថាម៉ាក់ប៉ាលោកយ៉ាងមិចហើយទេ>>

<<ថេយ៍..គេមកទិញពងមាន់ហើយ>>ជុងហ្គុកក៏ប្រាប់ព្រោះឮសម្លេងហៅ

<<អញ្ចឹងលោកអង្គុយទីនេះហើយខ្ញុំទៅលក់មួយភ្លែត>>

<<បាត>>ជុងហ្គុកនិយាយចប់ថេយ៉ុងក៏ទៅលក់ពងមាន់ហើយជុងហ្គុកក៏ងើបដើរទៅក្រោយផ្ទះ។

<<អូយ..ទឹកស្អីផ្សារភ្នែកណាស់>>ជុងហ្គុកដើរដោយមានឈើជ្រត់ដើរសុខៗរៃក៏បាញ់ទឹកនោមដាក់ភ្នែកនាយ។

<<អូយ..ទឹកស្អីអញ្ចេះ..ហុឹម!!>>ពេលនាយបើកភ្នែកមកវិញភ្នែកនាយក៏មើលឃើញ(មីបោក😾)

<<ភ្នែកខ្ញុំ?នេះ..ខ្ញុំមើលឃើញវិញហើយមែនទេ?>>ជុងហ្គុកបោះឈើចោលទាំងសប្បាយចិត្ត។

<<Wow..អស្ចារ្យណាស់..ទៅមុខវិញសិន>>នាយបម្រុងនិងដើរទៅកន្លែងអង្គុយវិញហើយតែក៏គិតឃើញគំនិតមួយ។

<<ជុងហ្គុក!!>>សម្លេងថេយ៉ុងកំពុងតែស្រែកហៅជុងហ្គុក

<<ជុងហ្គុក..លោកដើរទៅណាហើយ..>>

<<យី!!អាកញ្ចាស់នេះទៅលក់តែមួយភ្លែតសោះក៏ហាច់ដើរបាត់..មិនដឹងថាទៅជួបមីណាទេចាំមើលតែខ្ញុំឃើញ..ហុឹស>>ថេយ៉ុងដើររកទាំងក្តៅចិត្តជាខ្លាំង។