ELMAS

💎1.BÖLÜM💎

Kendimi bildim bileli ağlamaktan nefret etmişimdir. Ağlamayı güçsüzlük olarak görenlerden değildim, asla da olmadım hatta ağlayanların hala insan kalabilen kişiler olduğunu düşünmüşümdür hep. Ama ben hiç bir zaman bir insanın yanında ağlayamadım. Annem hep "güzel kızım, sakın dışarıda ağlama" derdi, bana. Nedenini bilmezdim sormazdım.

Onu, kafamı aşağı yukarı sallayarak onaylardım sadece. Okula başladım. 1. Sınıfın 2. Haftası hayal meyal hatırlıyorum. Beden dersinde ebelemece oynuyorduk. Bir arkadaşım yere çok sert bir şekilde düşmüştü. Ağlamaya başlamıştı. Gözünden bir sıvı akıyordu. Tabi o zamanlar göz yaşının ne olduğunu bilmiyordum.

İlk defa biri karşımda ağlıyordu. Ondan farklı olarak benim gözümden yaş yerine elmaslar saçılıyordu. O gün eve gidince sormuştum anneme ben niye böyleyim demiştim. Annem her şeyi anlatmıştı. Bana milyarda bir görülen bir hastalığa sahip olduğumdan... adımın bu yüzden Elmas olduğundan... Her şeyden bahsetmişti.

  "Başka bir yerde ağlamaman gerekiyor güzelim çünkü etrafta kötü niyetli insanlar var onlar senin canını yakarlar." Demişti. Şimdi şu an ellerim arkadan sandalyeye bağlı bir şekilde otururken sözleri daha anlamlı gelmeye başlamıştı. Beni kaçırmışlardı. Evimden yurdumdan bilmediğim bir yere getirmişlerdi. Burası Türkiye mi ? Bilmiyordum. Burası neresi ? Bilmiyordum. 

Saatlerdir bir tek göz yaşım için dövülürken bunun çok büyük bir şans olduğunu söyleyen arkadaşlarımın yüzüleri aklıma geliyodu. Bu mu şans ? Nerde o mükemmel şansım ? Bantlı olan ağzımı açtı adam. Şu an beni kaçıranların tarafında olmasa bana çekici bile gelebilirdi. Üstünde deri ceketi, kahve gözleri, gözleriyle aynı renk dalgalı ve dağınık saçları normal şartlarda beni etkileyebilirdi Ama şu an bu odada ki kişilere hissettiğim tek bir duygu vardı : nefret.

Ağzımı açıp arkaya geçti beni döven adam konuşmaya başladı : "Güçlü kızmışsın. Göz yaşı dökmedin bile. Ama gözyaşı dökmezsen seni vururum. Bu canını acıtır herhalde. Değil mi ?" Az önce ki adam ne kadar yakışıklıysa bu adam da onun tam tersiydi.

Yamuk burnu defalarca darbe almış hatta kırılmış gibi gözüküyordu. Yüzünün her yerinde derin kesikler vardı. Ama bu çirkin adamın bilmediği bir şey vardı. Ben babamın annemi öldürdüğünü izlerken ağlamamıştım. Gitmiştim içeri bir eldiveni elime geçirip aynı bıçakla babamı öldürmüştüm. İkisinin cenazesinde bile ağlamamıştım.

İfademi alırlarken babamın annemi bıçakladığını sonra da kendi bıçakladığını söylemiştim. Annesi babası tarafından öldürülen, öz babasını kendi elleriyle öldüren ve ikisinin cenazesin de ağlamayan bir kızı bir kurşunla korkutabileceklerini ağlatabileceklerini mi sanıyorlardı ? Güldüm. Gülmelerim kahkahalara dönüşünce adamlar birbirlerine şaşkınca bakmaya başladılar. "Durma," dedim. "Yap, acıtıcağını mı sanıyorsun ? Ben ağlamayı unutalı çok oldu. Hatta gel kafama sık. Aa tabi o zaman patronunuza götürecek elmaslarınız olmaz değil mi ? Durma, dene." Adamın gözlerinden şaşkınlık geçti Ama şaşkınlığı uzun sürmedi. Tetiği çekti.

İlk başta kulaklarımı bile sağar edicek bir ses duydum. Sonra bacağım uyuşmaya başladı. Uyuşukluk yavaş yavaş yerini acıya bıraktı. Haykırdım. Bağırdım. Ama tek bir göz yaşı bile dökmedim. Benim yaşlarıma yaş demek ne kadar doğru olur bilemiyordum.  Adamlar beklediler ağlamamı. Ağlamadım. Ağlamayacaktım. Ağlayamazdım. Annem ve babamın öldüğü günden beri hiç ağlamamıştım. Ağlarsam onlara ihanet etmiş olurum gibi geliyodu. Ağlayamazdım. Onlara ihanet edemezdim. "AĞLASANA!" Diye haykırdı adam. Onun ki acıdan değildi, sinirdendi. "Ağ-ağlamayacağım." Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı. Çok kan vardı. Her yer kandı. O gün ki gibiydi. Gözlerim kapandı.

💎✨💎

HELLLOOOOOOO

Beğendiniz mi kitabı?
Veya kitabın gidişi ile ilgili önerileriniz var mı?

Bu ilk kitabım değil Ama yayınladığım ilk
kitabım o yüzden yorumlarınız benim için çok değerli.

Hepinizi çok seviyorum.

Allaha emanet olun.

Hoşçakalın.

(Not: Hey sen! Evet evet sen! Yazım tarzı basit geldiği için veya bölüm kısa diye kitabı bırakmayı düşünen! Sana sesleniyorum. İlerideki bölümler çok daha güzel ve uzun! Seveceğini
Düşünüyorum...)

Notu Yazan kişi: gelecekten gelen yazar.