İKİ KİŞİ BXB

Tanıtım

Selam.

Bu kitap, bir Kore dizisinden ilham alınarak yazılmıştır. Diziyle bir alakası yoktur.

İyi okumalar ❤️

*************************************

"Ve genç çocuk, arkadaşları tarafından canice öldürüldü."

Yazdığım son satırla gülüp paylaştım ve  arkama yaslandım. Sonunda bitmişti, hiç istemediğim halde bitirmek için günlerimi verdiğim bir kitaptı.

Öylesine yazılmış, klişe bir kitaptı.

Ailesiyle sorunları olan, kimse tarafından sevilmeyen, kilolu, gözlüklü, sivilceli bir karakterdi.  

Dediğim gibi;  yazmak için yazdığım, fenomenliğimi kaybetmemek için çıkardığım bir kurguydu.

Koltuktan kalkıp mutfağa ilerledim ve kendime bir kahve yaptım.   Yorumları okurken kahve içmenin zevkini yaşayacağım.

Eminim çoğu kişi tarafından linç edileceğim.  Onu güçlü bir karaktere dönüştürmek yerine güçsüz bir karakter olarak canice öldürdüm.

Oflayıp koltuğa oturdum ve gelen yorumları okumak için bilgisayarı açtım.

Kitaba girip yorumları okurken garipsedim.

Hep yaptığım gibi kitabın sonuna kendi çizdiğim karikatürleri inceledim. Çocuğun yaptığı her hareketi çizmiştim ve sonunda yerde uzanmış,  vücudunun her yerinden akan kanlarla duruyordu.

Elimi bilgisayar ekranına götürüp dokundum. Bunu ona neden yapmıştım hiçbir fikrim yoktu.

Yüzünün her bir detayını incelerken dudakları oynadı.

Elimi hızlı bir şekilde çekip kafamı iki yana salladım. Halüsinasyon mu görmeye başladım?

Allah'ım, iyice deliriyor muydun? 

Kafamı tekrardan bilgisayar ekranına çevirdiğimde gördüğüm şeyle şok oldum.

Ekranın üstünde yazan şeyle gözlerimi kapatıp açtım ama yazı hâlâ orada duruyordu.

"BENİ KURTAR"

İyice delirdiğime kanaat getirip elimi bilgisayar ekranına götürüp yazıya dokundum. Silinmiyordu!

Ne olduğunu anlamadan çıkan ışıkla beraber çığlık attım. 

Gözlerimi bir anlığına kapatmıştım ve tekrardan açtığımda sokakta yerde duruyordum. 

Kaşlarımı çatıp  ayağa kalktım ve nerede olduğumu idrak etmeye çalıştım.

Hava ne zaman kararmıştı ve ben ne zaman dışarıya çıkmıştım?

Ayrıca burası da neresiydi?

Sokağa iyice baktığımda nefes alış-verişim  düzensizleşti.

Bu sokak, onu öldürdüğüm sokaktı!

Hızlıca arkamı döndüğümde orada baygın bir şekilde duruyordu.

İyice delirmiş olmalıydım, bu bir rüyaydı!

Kendime tokat atmaya başladığımda canımın yandığını fark ettim.

"Rüyada da hissederiz ya." diye mırıldandım.

Gözlerimi kapatıp açtım ama hâlâ aynı yerde duruyordum.

"Allah'ım, çok kitap yazmaktan iyice delirdim değil mi? Birine anlatsam kesin beni deli diye şikayet ederdi." 

Derin nefes alıp verip onun yanına ilerledim. Çok kan kaybediyordu, ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yoktu.

"Bunu çocuğu öldürmeden önce düşünecektin aptal!" 

Kendi kafama vurup sakin olmaya çalıştım. Hâlâ hiçbir şeyi idrak edememiştim.

Ambulansı aramam lazımdı. Elimi cebime atıp telefonumu çıkardım.

Bir dakika! Bu benim telefonum değildi!

Hızlı hızlı nefes alıp verip hızlıca telefonu açıp ambulansı aramaya çalıştım.

Elim ayağım titriyordu artık!

Ambulansı arayıp adresi verip hızlıca bir ambulans istedim. 

Telefonu kapatıp cansız gibi duran bedene baktım.

Tekrardan ağzından dökülen kelimelerle duraksadım.

"Beni kurtar."

**************************************

Bol bol yorum yaparsanız yazma hevesim yine gelir... Belki...

Bölüm hakkında düşüncelerinizi buraya yazabilirsiniz.

Sizleri seviyorum ❤️

Sema.