İKİ KİŞİ BXB

2.BÖLÜM

Selamm

Yorumlarınızı okuyunca mutlu oluyorum, daha çok yazasım geliyor ayol.

O değil de, bir sürü ödevim varken ben oturmuş bölüm yaziyorum. Ödevim de film izləmək ya bzmsishdhd

Neyseee, beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın sizi seviyorum ❤️

***********************************

Gözlerimi yavaş yavaş açtığımda başımda dikilen adamla karşılaştım.

Bismillahirrahmanirrahim.

"Sonunda uyandın oğlum. Çok korktuk senin için." deyip elime öpücük kondurdu annem olan kadın.

Uyanınca kendi evimde uyanırım ve her şeyin bir rüya olduğunu görürüm diye uyanmıştım oysaki.

"Anne, bunlar çok fazla." dedim derin nefes alırken.

Ağzımdan istemsizce 'anne' kelimesi çıkınca gözlerim kocaman açıldı.

"Biliyorum yavrum, gözlerinin önünde bir çocuk ölüyordu az kalsın. Travma yaratabileceğini doktor söyledi. Ama her şey zamanla geçecek." deyip alnıma öpücük kondurdu.

Ya ben onu mu kastettim şimdi.

Tamam sakin olmalıyım ve buradan çıkana kadar rol yapmalıyım.

Evet evet! Böylesi daha iyi olacaktı herkes için.

"Onun durumu nasıl? Anne lütfen ölmesin." deyip ağlamaya başladım.

Eğer o çocuğu öldürmeye kalkışmasaydım bunlar başıma gelmeyecekti!

Belki de çocuk yaşarsa ben kendi hayatıma gidebilirdim. Değil mi? Sonuçta onun ölmek üzere olmasından dolayı geldim ve onun hayatını değiştirdim.

Bir dakika! Ya buraya bu çocuğun değişmesi için gönderildiysem?

Ya Allah'ım, işine karışmak gibi olmasın ama ben çok linç yeseydim zaten değiştirirdim ki. Buna gerek var mıydı ya?

"Oğlum, duyuyor musun bizi?" diyen kadınla kendime geldim. "Şey dalmışım. En son ne demiştin anne?"

"Çocuğun durumu iyiye gidiyor. Kimsesi olmadığı için bütün masrafları üstlendik." dediğinde kafamı salladım.

"Onu görmek istiyorum anne. Lütfen." deyip ayaklandım. 

"Şu an hâlâ yoğun bakımda, izin verirler mi bilmiyoruz. Hem senin biraz daha dinlenmen gerekiyor." dediğinde  sallamadım.

Şu an o çocuğu görmeye ihtiyacım vardı. Yarattığım çocuğu görmek istiyordum.

"Ben doktorla konuşurum Merve hanım." geceden beri yanımda olan adam konuşunca kafa salladım.

Beraber odadan çıktıktan sonra yoğun bakıma doğru ilerledim.  Bir hemşirenin çıktığını gördüğüm zaman durdurdum. 

"Efe'yi görmek istiyorum." dediğim zaman hemşire suratıma dikkatli bir şekilde bakıp heyecanla çığlık attı. "Siz Onur Bulutsunuz!" dediğinde kafa salladım.

"Efe'yi görmek istiyorum. Efe Kurt." dediğimde hızla kafa sallayıp yoğun bakım kapısını açtı. Onu takip edip içeri girdim. 

"Şu maskeyi takarsanız daha iyi olur Onur Bey."

Dediği şeyi yapıp maskeyi taktım ve Efe'nin bulunduğu odaya girdim. 

Tüylerim diken diken olurken yanına yaklaştım.

Yüzünün her bir ayrıntısını zaten ezbere bilirken bir kez daha inceledim. Bu sefer çok yakından.

Elimi kaldırıp Efe'nin saçlarına götürdüm. Aslında biraz kilo verse ve biraz bakım yapsa çoğu erkeğe taş çıkartabilecek kadar yakışıklıydı.

Elimi yavaş yavaş indirip elini tuttum. Parmakları uzundu ve eli çok zarif duruyordu.

Karşımda canlı canlı duruyordu. Şaka gibi!

Tamam sakin ol. Her şey geçecek.

Elimi çekmek istediğim sırada elini oynatması ile şaşırdım.  Yavaş yavaş oynatmaya devam etmesiyle kafamı kaldırıp Efe'nin yüzüne baktım.  Göz kapaklarını açabilmek için zorluyordu kendini.

Derin nefes alıp konuşmaya başladım. "Kendini zorlama." diyebildim sadece.

Açılan gözlerle bir adım geriye gittim. Tamam, sakin ol. O gerçek biri değil.

"Seni tanıyorum."

Mırıldanmasıyla yutkundum.

Benim bir yazar olduğumu biliyor muydu yoksa? Bu olabilir miydi ki?

"Ne?" deyip yüzünü inceledim.

Çok hafif gülümseyip yüzündeki oksijen maskesini çıkardı. Ve tekrardan aynı şeyi mırıldandı.

"Seni tanıyorum."

***********************************

Tamam, bundan sonra her şey başlıyor.

Bu arada hayırlı Ramazanlar aşklarim 🌼

Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayın 🤍

Sizi seviyorum 🤍

Sema.