Yazdığı kitabın sonunda beklenmedik şekilde gelişen bir olay yüzünden kendini kitabın içinde bulan ünlü yazar, kitabın başrol karakteri olan güçsüz ve çelimsiz çocuk.
O iki kişiydi. Bir; onu güçsüz bir karakter olarak yaratan ve hayatını mahveden...
Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayın aşkitoloşkolarım 🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Onur Bulut"
İyi okumalar 🤍
*************************************
Kaşlarım çatık bir şekilde karşımda savunmasız duran çocuğa baktım.
"Beni nereden tanıyorsun?" dediğimde bu sefer o kaşlarını çattı.
"Sen konuşabiliyor musun?" dediğinde göz devirdim.
"Hayır konuşamıyorum." dedim.
Hafif gülüp "okuldaki herkes seni dilsiz sanıyor. İlk defa konuştuğuna şahit oluyorum. O yüzden biraz şaşırdım." dedi.
Sedyede ufacık bir boşluk bulunca oturdum. Elleri bacaklarımın yanında kalıyordu.
"Anlatsana, nereden tanıyorsun beni?" dedim. Kaşlarını çatıp kımıldadığı sırada inledi. "Gerizekalı mısın? Daha yeni ameliyat oldun, kımıldamaman gerekiyor. Hayır anlamıyorum, illa bunları yapmaman için seni ben mi yöneteyim? Gerçi şu an istesem de yönetemiyorum." dedim sinirle.
Ben bu çocuğu aşırı zeki bir karakter yapmıştım, böyle salak bir çocuk değil!
"Bak Efe, çok değişik şeyler oluyor zaten. Lütfen ne kendini ne beni yor. Benim hakkımda bildiğin her şeyi anlatmanı istiyorum." dedim.
Kafasını sallayıp "bunu konuşmak için daha düzgün bir ortam bulabiliriz. Şayet yoğun bakım odası beni korkutmaya başladı. Her an nefessiz kalıp ölecekmişim gibi hissettiriyor." dediğinde kafa salladım.
"Zaten ölecektin." dedim.
Yüzü düştüğü sırada ayağa kalktım. "Ama ölmedin. Zamanında yetiştim."
Hafif bir tebessüm ederek derin bir iç çekti. "Teşekkür ederim, tam zamanında geldiğin için."
Söylediği şey ile şaşırdım. "Oraya geldiğimi bilmiyor muydun?" dedim.
Beni çağıran oydu.
"Nereden bilebilirim ki? Bilincim açık değildi."
Kafa sallayıp ofladım.
"Ben çıkıp hemşireye haber vereyim." deyip kapıya doğru ilerledim. Çıkmadan önce ona son kez bakıp konuştum. "Bu saatten sonra artık korumam altındasın. Bir şeyleri değiştirme zamanı çoktan geldi." deyip hiçbir şey söylemesine izin vermeden çıktım.
Hemşireye haber verip annem olan kadının yanına gittim. "Senden bir şey isteyebilir miyim anne?" dediğimde kafa sallayıp onayladı. "Söyle bebeğim?"
"Efe ile aynı okula gitmek istiyorum. Bulut kolejine." dediğimde annem şaşırdı.
"Onur, güzel çocuğum benim. Doktor bir şeyin olmadığını söyledi ama kesinlikle hafızanı kaybetmiş olmalısın. Kafan yerinde değil gibi." deyip elini alnıma götürdü. "Ateşin de yok ki."
Ateş ne alaka ya?
"Hayır bak anne ben ciddiyim. O çocukla aynı okula gitmem lazım." dedim.
Kadın kafasını sallayıp "peki oğlum, neden?" dedi gülerek.
"Yani neden olmasın, savunmasız o çocuk. Belki benimle olursa değişir ve artık böyle durumlara girmez." dedim.
Şaşırarak bana bakıp "yani o çocuğu koruman altına alacaksın öyle mi?" dedi. Kafa salladığımda kaşlarını iyice çatmıştı. "Onur, hiç arkadaş edinmedin bu zamana kadar. Hatta okuldan kimse ile konuşmadığın için herkes seni dilsiz sanıyordu. Hadi bunları geçtim, sana ait olan okulu bile unutup gelmiş bana o okulda okumak istediğini söylüyorsun, orada okuduğunu unutarak. Beni endişelendiriyorsun oğlum, bambaşka biri olarak karşımda duruyor gibisin."
Dedikleri şeyle gözlerim doldu. Onun da gözleri dolmuştu. Endişelenmişti.
Özür dilerim, ama ben bunların hiçbirini bilmiyorum. Bunu size anlatsam beni deli hastanesine tıkarsınız, bu yüzden anlatamam.
"Anne, ben çoğu şeyi hatırlamıyorum." dedim. Aslında yalan değildi, sadece bunu kullanarak öğrenebilirdim.
Kadın bana sıkıca sarılıp ağlamaya başladı.
Haydaa, ben de ağlarım şimdi ağlamasana ya.
"Her şey düzelecek oğlum, hafızanı tekrar kazanacaksın. Annen sana her şeyi tekrardan öğretecek. Dediğin her şeyi yapacağız, yanında olacağız." deyip alnıma öpücük kondurdu.
Peki ya Efe? O kimsesizdi, o ne yapacaktı?
Kararımı vermiştim, Efe'yi yanıma alacaktım. Ona zarar veren herkesin cezasını birlikte verecektik. Ama öncelikle yapmamız gereken bir şey vardı; ben her şeyi öğrenirken, Efe de zayıflayıp ve bambaşka biri haline gelecekti.
Bu hikayeyi değiştirme zamanı gelmişti. Onu bu hâle ben getirmiştim. Şimdi her şeyi burada, onun yanında beraber düzeltecektik.
Efe Can Kurt, artık benimlesin.
**************************************
La la laa
Bölümler daha da güzelleşmeye başlayacak. Aklımda güzel şeyler var.
