Puppet Master ;; Kazuscara

#4

Kunikuzushi'nin ciddi sorunları var, ve hiç siklemediği ortada. Asansörde bir anda kriz geçirip kollarımda bayıldı. Asansör kapısı açıldığında onu kucaklanıp asansörün dışına çıktım, giriş katta ki insanlar bir anda etrafıma toplandı. Her kafadan bir ses çıkmaya başladı,

"O kim Bay Kaedehara?"

"O kişi şu dosya işiyle uğraşan eleman değil mi?"

"Sevgili misiniz??(buben)"

"Bu o sorunları olan çocuk-"

veee bunlara benzer bir çok şey daha. Soruları bitmek bilmeyince hızlıca kapıya yöneldim. Arabamın olduğu yere bakarken, akşamın karanlığında gezen insanlar bize bakıp duruyor, fısıldaşıyorlardı. Arabaya vardığımda ön koltuğu yatırıp Kunikuzushi'yi da oraya yatırdım. Üzerimde ki ceketi çıkarıp üstüne örttükten sonra sürücü koltuğuna geçmek için arabanın etrafında dolaştım. Sonunda arabaya bindiğimde iç çektim, yanımda ki Kunikuzushi'ye baktım. Hala yanakları hafif kızarıktı. Sevimli.. AHEMEFHSJKDLFNAŞDSKGMJBF

........

Evimin önüne geldiğimizde hemen garaja ilerleyip arabayı park ettim. İlk kendim indikten sonra diğer tarafta ki Kunikuzushi'nin kapısını açıp kucağıma aldım onu. Ayağımla arabanın kapısını kapatıp giriş kapısına yürüdüm. Kapıyı evin hizmetlisi Kokomi açtı, kucağımda ki lacivert saçlı çocuğu görünce şaşkınlığını saklayamadı, 

"Bu da kim efendim?"

"Bunun şu anlık bir önemi yok. Benim için bir kahve yapar mısın? Bu gece uyumamayı düşünüyorum." dedim. Bunun ardından Kokomi hafifçe eğildi, doğrulduğunda hızlı adımlarla mutfağa ilerledi. Bende üst katta ki odama çıkmaya başladım. Odamın kapısını sırtımla açıp içeri girdim. Kunikuzushi'yi uyandırmadan yavaşça yatağa ilerledim ve onu yatağa yatırıp üstüne bir pike örttüm. Pencere kenarında duran tekli koltuğa oturup uzaktan onu izlemeye başladım. Bir süre sonra kapıyı yavaşça biri açtı, içeri giren kişi Kokomi'ydi. Elinde ki kahve fincanıyla yanıma gelip bana uzattı. Elime fincanı alıp teşekkür ettim, sonradan aynı soruyu tekrar sordu, "Bu kabalık olacak ama, o kim efendim?" derken yatakta ki Kunikuzushi'ye baktı. Aynı şekilde bende Kunikuzushi'ye baktım. Kahvemi yudumladıktan sonra Kokomi'ye döndüm, 

"Aslında onu ilk kez bir barda görmüştüm,, hem de sarhoş olup dudak dudağa gelmişiz. Sonra ise bam, CEO olarak geçtiğim şirkette dosyalarla uğraşan elemanmış. İronik değil mi?"

"Peki onu özel kılan şey ne, eve hiç kimseyi getirmezsiniz."

"Pekala,, bu soru biraz fazla kişisel kaçıyor ama merakını dindireceğim."

"Dinliyorum."

"Açıkçasıııı.,, ona karşı bir şeyler hissediyorum.. BUNU ANNELERİME SÖYLEYEMEZSİN TAMAM MI?!-" bir anda sustum, Kunikuzushi'yi uyandırmak istemiyordum. Kokomi bana şaşkın bir ifadeyle baktıktan sonra sessiz bir şekilde kıkırdadı, "Sevdiğiniz özel biri olması ne kadar da güzel efendim." derken sesi yumuşadı Kokomi'nin. O an utançtan yüzümün kızardığına yemin edebilirim. Bir süre daha Kokomi'yle konuştuktan sonra yatmak için kendi odasına geçti. Bende Kunikuzushi'yi izlemeye başladım. Saatlerce yatağın kenarında onu uyurken izledim. Bir ara dalmışım, o sırada da uyuya kalmışım. 

Uyandığımda Kunikuzushi yatakta yoktu. Odanın içinde bir süre onu aradıktan sonra, balkondan dışarı bakan silüetini fark ettim. Sessizce balkona yürüdüm, kapının yanında durup Kunikuzushi'ye baktım. Karşıda ki karanlık denize doğru bakıyordu. Kapıdan ayrılıp yavaşça ona yaklaştım bir anda kafasını döndürüp bana göz ucuyla baktı, 

"İyi deneme, ama gece zaten sessizken sessiz kalamazsın."

"Oh,, uhm-.."

"Nefesini kendine sakla, benim için harcamak ahmaklık olur."

"Daha demin kendini yerin dibine mi soktun, Kuni-kun?"

"Cehennemin en alt katında olan sen mi bana bunu söylüyor? Senin kadar dibe giremem o kesin."

"Pardon?" 

Kunikuzushi bir şey demeden balkonun korkuluğuna yaslanıp uzağa bakmaya devam etti. Beni görmezden mi geliyordu?? Onu elinden tuttup kendime çektim, o sırada gözlerimin içine şaşkın ve sinirli bir şekilde baktıktan sonra göz devirdi. Aşağılanmak kaldıramadığım şeylerdendi, ama ona daha fazla zarar vererek bende soğutamazdım. Boşta ki elimi de beline atınca sanki dans edecekmişiz gibi bir pozisyona gelmiştik. "Bana böyle davrana bileceğini mi sanıyorsun?" derken ciddi bir ifadeyle yüzüne eğildim Kunikuzushi'nin. Başını olabildiğince geri çekmeye çalışırken somurttu, bir yandan da yanakları yavaşça kızardı. Duygularını sözel bir şekilde ifade edememesi acınası. Gözlerini kaçırıp duruyordu, 

"Bence bir kez olsun sözel olarak duygularını ifade etmeye çalış Kunikuzushi."

"Duygular ezikler içindir."

"Duygular insanlar içindir." bu sözle Kunikuzushi dona kalmıştı, buna karşın ne diyebilirdi ki? Oda insandı sonuçta. Tabii ki karşılık olarak bir şey diyemeden sadece başını yere eğdi. Elini tuttuğum elini çenesine götürüp yüzünü kaldırdım, gözlerimin içine baktı. Bir süre ay ışığında aydınlanan gözlerime baktıktan sonra ittirdi beni, "Pekala bu kadar yeterli." ve başı yerde bir şekilde içeriye ilerledi.

Hızlı adımlarla peşinden gittim. Elimi omzuna atmak isteyince bana dönüp geri çekildi, "Bir sikik saniye olsun bana dokunamadan duramıyor musun Kazuha?!" derken kızgın bir ifadeyle baktı. "Aynı öz geçmişinde yazıldığı gibisin," derken ona yaklaşıp dirseğimi başına koyup asıldım, "..asosyal, içe kapanık ve sorunlu." . Kunikuzushi dişlerini birbirine bastırıp sessiz bir hırıltı sesi çıkardıktan sonra bana göz ucuyla baktı, 

"Se.. seni-.."

"Be.. beni??"

Dalga geçmemle birlikte Kunikuzushi'nin siniri tepesine çıkmışa benziyordu. O an gülmemek için kendimi zor tutuyordum, niye böyle oldu ya?? Tek elimi ağzıma götürdüm, "Pfff-..."

"Gülüyor musun sen?!!"

"Yoo ne alakası var?-" 

Pekala yalan söyledim, bunu dediğim andan itibaren kısa süreliğine gülme krizim tuttu. Kunikuzushi olduğu yerden bana küfürler yağdırıp duruyordu. Kendimi onunla olunca evli çiftmişiz gibi hissediyorum. Traji-komik.

-753 kelime yey
sınavların stresi üstümde aklımda ki senaryoyu unutup duruyorum aq. neyse işte karşınızda yeni bölüm ilk kez baştaki ana karakterden başka bir karakterin bakış açısından yazınca garip geldi ve tam olarak istediğim gibi olmadı ama olsun. umarım severek okuyorsunuzdur, seviliyorsunuz<333
;; ☆. •° .• 🌾