ဒေါ်သက်ထားနွယ်တစ်ယောက် တစ်ခုသောညနေခင်း company မှအပြန် အသိအိမ်သို့သွားရာ လမ်းတွင် လမ်းမီးတိုင်အောက်မှာထိုင်ကာ ငိုနေသော ကောင်မလေးအား အဝေးတစ်နေရာမှကားကိုရပ်ကာ သေချာကြည့်နေလေသည်။
"ဦးလေး မောင်းရတော့မလား"
အချိန်အတော်ကြာရပ်ပြီးစိုက်ကြည့်နေတာကြောင့် ကားဒါရိုက်ဘာမေးလိုက်သည်။
"ခနလေး ကျွန်မဆက်ကြည့်ချင်သေးတယ်.."
ထိုစကားကို ပြောပြီး သူမခေါင်းထဲမှတစ်စုံတစ်ရာကိုစဉ်းစားနေခဲ့သည်။ ထိုကောင်မလေးဘာကြောင့် ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေသလဲဆိုသည်ကိုလဲသူမသိချင်သေးသည်။သက်ထားဆက်ကြည့်နေစဉ်ပင် ထိုကောင်မလေး ထလိုက်ရန် ဟန်ပြင်လိုက်သည်။ သို့သော် မထနိုင်ပဲ ပြန်လှဲကျသွားသည်။ သက်ထားလည်း ဘာဖြစ်နေသည်ကိုသိချင်သည်ကြောင့် ကားဒါရိုက်ဘာအား ထိုကောင်မလေးရှေ့ကားရပ်ရန် ပြောလိုက်သည်။
"ဦးလေး ဟိုကောင်မလေးရှေ့ကို မောင်းလိုက်ပါ.."
သူမအသံမှာ တည်ငြိမ်ပြီးအေးချမ်းလှသည်။
"ကောင်းပါပြီ"
ကားဒါရိုက်ဘာလည်း သူမဆိုသည့်အတိုင်းမောင်းလိုက်ပြီး ထိုကောင်မလေးအား အကြောင်းစုံမေးကြည့်သည်။
ကောင်မလေးရဲ့ပုံစံကြောင့်သက်ထားအနည်းငယ်သနားမိပေမဲ့ ဥပေက္ခာပြုလိုက်ကာ သူမအိမ်မာ အလုပ်လုပ်ဖို့အလုပ်သမားတစ်ဦးအနေဖြင့်သာခေါ်လာမိလိုက်သည်။
သူမသည် အရင်ကနူးညံသိမ်မွေ့ပြီး သဘောကောင်းခဲ့သလောက် ယခုနှင့်အနည်းငယ်မျှမတူပါ။ ယခုသူမ၏ပုံစံမှာ လှသလောက် ဆူးများစွာရှိမည့်ပုံစံပင်ဖြစ်လေသည်။
"ကျွတ် ကျွတ် ခေါင်းကိုက်လိုက်တာ..." ခေါင်းကိုကိုင်ရင်း ညည်းနေသောသွန်း။
"ညက အိပ်တာများသွားလို့နေမယ်.."ဟု ရေရွတ်ရင်း မျက်နှာသစ်ရန်ဦးတည်လိုက်လေသည်။
အတန်ကြာ မျက်နှာသစ်ပြီးသော် တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်ကာ အောက်ထပ်ရှိဒေါ်မြကိုရှာနေမိသည်။ သွန်းတစ်ယောက် ဒေါ်မြအားရှာနေသော်လည်း မတွေ့တာမို့ မီးဖိုချောင်ကြမ်းပြင်၌ထိုင်ချမိလိုက်သည်။
YOU ARE READING
အန်တီရဲ့ကျေးကျွန်
Romanceသမီးက ဒေါ်ဒေါ့်ရဲ့ကျေးကျွန်မို့ သတ်ရင်လဲသေရမဲ့လူပါ..အရာအားလုံးဟာ ဒေါ်ဒေါ်ဆန္ဒအတိုင်းပါပဲ..
