MARDİN'İN YAKIŞIKLISI

5.bölüm

Yorum yapmayı unutmayalım lütfen 🙏

Günler geçmişti artık gitmeme çok az bir zaman kalmıştı ve aslında buradan hiç gitmek istemiyordum çünkü bir mirhandan ayrılmak onu görmemek çok zor olacaktı anlamadığım bir şeyler vardı mirhan da beni çeken farklı bir şey ne kadar ondan uzak durmak istesem de duramıyordum gözlerim sürekli onu arıyordu aynı şeyleri mirhan için söyleyemeyecektim sanki beni görünce şeytan görmüş gibi oluyordu sürekli bana laf sokma peşindeydi bu benim sinirimi bozsa da yine de onu görmek istiyordum günlerim azaldığı için kitabınızla artık son zamanlarına gelmiştim bir tek berzan'ı dinlemek kalmıştı berzanında son gitmeden bir gün önce dinlemeyi düşünüyordum zaten berzan da çok müsait olamıyordu ancak akşamları müsait oluyordu o da yorgun olduğu için sıkmak istemiyordum bana hafta sonu yardımcı olacağını söylemişti onu da dinledikten sonra artık benim gitme zamanım gelmişti yine bir gün daha bitmişti herkes bahçede masada oturmuştu büyükler odasına yatmaya gitmişti gençler de oturup çay içmeye başlamışlardı ben de sessizce çekilecek yine yanlarına gittim oturdum gözlerimi istemsizce yine mirhan'a daldı uzaklara dalıp siğarısından yudum yudum içiyordu sanki içtikçe çigerlerine zarar değil de faydası oluyormuş gibi davranıyordu kim bilir ne derdi vardı diye düşündüm içimden belkide ben kuruntu yapıyorumdur ben üzerine çok düşüyorumdur sinirleniyordum aslında neden ilgisini çekmiyordum neden bana bir adım gelmiyor du burdan gidersem bir daha mirhanı göremecek olmam beni sinir ediyordu ben istemsizce mirhanla konuşmak istiyordum nasıl yapacaktım bilmiyorum ama istiyordum hayatımda ilk kez biri böyle dikkatimi çektmişti ve ben ilk kez birinden hoşlanmışrım ne yazık ki hoşlandığım adam mardinin öküzü çıkmıştı mardinin en yakışıklısı olabilir di ama en öküzü de mirhandı bundan şüphem yoktu.

herkes birbiriyle sohbet ediyor gülüyorduk gözlerim istemsizce mirhana kayınca fark ettim hiç kimsenin sohbetine karışmıyor pek fazla konuşmuyordu neden bu kadar soğuk olduğunu anlamıyordum bu konaktaki herkes çok sıcak kanlıydı oysa ki mirhan neden bu kadar soğuktu ben anlamıyordum jiyanın sesiyle irkildim bir anda gözlerimi mirhandan çekip jiyana baktım " elif biliyor musun mirhan abim çok güzel türkü söyler " dedi mirhan sinirle jiyana baktı " jiyan kes sesini " dedi.

zeynep " hadi abi uzun zaman oldu söylemiyorsun lütfen söyle bir kulaklarımızın pası silinsin " dedi gülerek

mirhan " sizden kurtuluş yok mu biliyorsunuz tabi benim ne kadar yumuşak kalpli olduğumu hemen masum ayağına yatıyorsunuz " dedi temmesüm ederek.

sesi gülmüştüm uzaktan bakalınca hiçte yumuşak kalpli felan görünmüyordu aksine çok sert ve sinirli duruyordu ben gülümseyince mirhan bana baktı " neden güldün " dedi

" yumuşak kalpliyim felan diyince inanasım gelmedi gülesim geldi "

mirhan " beni ne kadar tanıyorsun ki bana böyle söylüyorsun ?" dedi ciddi bir şekilde

" yanlış birşey söylediğimi düşünmüyorum duruşun onu gösteriyor genellikle yanılmam"

mirhan " bu sefer yanıldın istanbul'lu görünüşüm sert olabilir ama kötü bi,ri değilim ben "

"öncelikle benim bir adım elif ikincisi de ben sana kötü birisin demedim sadece duruşun sert ve kabasın "

mirhan " tanımadığım insanların yanında öyleyim bu ortamda bir yabancı var ben ister istemez rahatsız oluyorum normalde böyle biri değilim bu ailenin en eğlenceli insanı benim "

aşırı bozulmuştum söylediklerine ne kadar kaba bir adam dı bu böyle " kusura bakma seni rahatsız ettiğimi bilmiyordum söyleseydin oturmazdım hiç yanınıza pek eğlenceli biri olduğuna inanamıyorum bence bu ailenin en hödük insanı sensin , neyse iyi geceler ben sizi daha fazla rahatsız etmeyeyim " diyip yerimden kalktım

jiyan arkamdan seslenerek " elif abim öyle  demek istemedi lütfen gel otur " dedi. ama o masaya bir daha oturmayacaktım

" uykum geldi zaten jiyan sıkıntı yok "diyip yoluma devam ettim arkamdan azad'ın sesini duydum " söylediğin çok ayıp mirhan yakışmıyor sana " dedi ve adımlarını hızlandırıp yanıma geldi  arkamdan " eliff " diye seslenince döndüm " azad benim için sıkıntı yok zaten misafirim ben bir iki güne gideceğim ayrıca haklı olabilir hiç tanımadığınız birini evinizde misafir ettiniz" dedim alıngan bir şekilde çok kırılmılştım ne olursa olsun böyle konuşması beni üzmüştü.

azad " ben mirhan adına özür dilerim normalde gerçekten böyle biri değil şirkette de bazı işler yolunda gitmiyor belki ona sinirlenmiştir. "

" onun adına özür dilemek zorunda değilsin neyse ben odaya geçeyim en iyisi " dedim.

azad" olur tabii de ben sana birşey söyleyecektim yarın işin yoksa ikimiz dışarı çıkalım diyecektim seni güzel bir yere götüreceğim " dedi

" olur tabi gidelim çok sevinirim " dedim

azad " tamam ozaman hadi iyi geceler kahvaltıdan sonra çıkarız " dedi

gülümseyerek "iyi geceler diyip odama geçtim.

en azından bana da bir değişiklik olacaktı mirhanın öküzlüğünden sonra kafam dağılmış olacaktı ne kadar öküz bir insan olduğunun farkındaydım ama yine de bende birşey vardı aklımdan çıkmıyordu camın kenarına geçip uzaktan sırtı dönük mirhana baktım nedir bu bendeki çeken şey anlamıyordum ne istediğimi bile anlamıyordum ilk kez ama ilk kez birii bu kadar dikkatimi çekmişti aklımdan çıkmıyordu daha demin ki davranışı normal olmasa bile farklı geliyordu bana ben iyice saçmalamaya başladım bir daha görmeyeceğim adam hakkında neler de düşünüyordum bu bana yakışmıyordu üstelik ben kendimi kandırıyordum mirhan kesinlikle ve kesinlikle bana asla bir şey hissetmezdi ben anca kendimi kandırmaktan başka hiç birşey yapmayacaktım bir an önce burdan gitsem çok iyi olacaktı işler daha kötü olmadan ben daha çok mirhanı düşünmeden gitmem en doğrusu olcaktı yakın arkadaşıma anlatsam bana asla inanmazdı çünkü ben böyle biri değildim benim önceliğim kitabımı yazmak ve güzel bir yazar olmaktı bu tarz şieylerle uğraşıp aklımı karıştırmak istemiyordum..