i now bestow upon you the beauty of google translate + a language i should not need google translate for --combined with my poor editing skills, in the form of an essay that i have not yet received the marks for... brought to you by pure boredom :')
....I got 52% :0
(224 woorde)
Daardie dag was eintlik regtig verleentheid. Dit was in graad-6, en my onderwyseres het my vir die uitspraakkompetisie gekies. Ek het dadelik nee gesê. Ek was te bang om dit voor soveel mense te doen. My aanbieding was nie eers so goed nie, maar my onderwysers wou hê ek moet dit doen.
Ek het probeer om nee te sê, maar ek het ingeval en het gesê dat ek wil dit doen. Ek was tog een van die gunstelinge. Daar was net een probleempie– ek het heeltemal daarvan vergeet. Uiteindelik het die dag aangebreek en ek het nie eers geweet nie. Ek het eers besef toe my vriend vra my of ek gereed is. Ek was uiters deurmekaar. Toe sê sy vir my dit gaan later gebeur. Ek was doodbang. Ek het nie my aanbiedings materiaal of my toespraak gereed gehad nie en die kompetisie was oor 'n uur. Ek moes vinnig my onderwysers vra en ons het 'n kaart uit die klaskamer gesteel om te gebruik, net voor dit begin het. Ek het my aanbieding begin, net om skielik tot stilstand te kom.
Ek het amper niks onthou nie en alle oë was op my gerig. Dit het natuurlik daartoe gelei dat ek paniekerig geraak en gehuil het – voor almal. Ek was ontsteld. Ek sal dit beslis vir die res van my lewe onthou.
(dit is 'n kort opsomming van die ware verhaal)
