Okuldan içeri girerken Jouno'yu gördü ve yönünü o tarafa çevirdi.
"Günaydın."
Bir anda konuşmasıyla Jouno irkildi.
"Sessiz sessiz ne geliyorsun lan!"
Jouno, Tecchou'yu görünce yüzünü buruşturdu.
"Burada ne işin var?"
Tecchou 'Belki Dazai haklıdır.' diye düşündü, Jouno ondan nefret ediyor olabilirdi.
"Beni yanlış anladın."
"Neresini yanlış anlamışım?"
Tecchou iç çekti.
"Kızlarla ilgilenmediğim için onları görmezden geliyorum, beni rahatsız ediyorlar."
"Bu piçlik değil mi?"
Tecchou her şeyi kabullenip gitmeyi düşündü ama hemen kaybedemezdi.
"Haklısın ama seninle arkadaş olmak istiyorum."
Jouno garip bir ses tonuyla sordu.
"Olunca ne kazanacaksın?"
"Arkadaşların yaptığı şeyleri."
Jouno adımlarını hızlandırdı, Tecchou da onunla birlikte hızlandı.
"Peşimi bırakmayacak mısın?"
"Hayır."
Jouno durdu ve ona döndü.
"Şu an yaptığın şey bir suç."
Tecchou omuz silkti. Jouno bu hareketi üzerine kaşlarını çattı.
"Tamam, seninle arkadaş olacağım."
Tecchou gülümsedi. Jouno onu umursamadan sınıfa yürümeye başladı, aynı sınıfta oldukları için Tecchou da arkasından yürüdü. Yürürken aralarında herhangi bir diyalog geçmeden sınıfa vardılar. Sınıfa geçtikleri an Jouno yine onu umursamadan sırasına geçti.
Tecchou da gelen Dazai ile onu rahat bırakmaya karar verdi.
"İlerleme gördüm."
"Sadece arkadaş olduk."
Dazai kolunu arkadaşının omzuna attı.
"Yakında ilerisine geçersiniz."
"Umarım."
Siyah saçlı adam sırasına doğru yürüyüp çantasını bıraktı. Dazai de onu rahat bırakıp diğer arkadaşlarının yanına gitti. Ders zili çaldığı an içeri Kunikida girdi. Hiçbir zaman geç kalmazdı, korkulan bir matematik hocasıydı. Tecchou'nun ise pek umrun değildi.
"Dazai bugün çok sinirliyim, benim sinirlerimi hoplatma!"
"Nedeeeennnnn Kunikida-sensei ben sadece sosyalleşiyorum."
Kunikida sinirle kafasına vurdu.
"NE SOSYALLEŞMESİ SINAVA İKİ YILDAN AZ KALMIŞ, HÂLÂ SOSYALLEŞİYORUM!"
Dazai dudağını büzdü.
"Ben basketbolcu olacaktım."
Kunikida onu görmezden gelip tahtaya ilerledi. Dazai sanki daha da sinir etmek istermiş gibi yerine oturmamıştı.
"DAZAI OTUR YERİNE!"
Dazai adamı daha da sinirlendirmek istemişti ama Chuuya onu sinirle çekince sustu.
"Tecchou sen de kafanı kaldır. Ne yapacağım ben bu çocuklarla? İşiniz gücünüz uyumak, yemek yemek, eğlenmek böyle hayat mı geçer..."
Kunikida yine 'Böyle Hayat mı Geçer' şiirine başladığı için bütün sınıf başka bir şeye odaklanmaya başladı. Kunikida ise her şeyden şikayet ediyordu. Bu da sınıflarında günlük bir matematik dersiydi.
...
Yoruldum
