[Destek amaçlı göz gezdirirseniz sevinirim<3]
Annesi öldükten sonra kendini toparlayamayan bir kız ve bu kızın yaşadıkları...
mayfa mı?
~okursanız çok sevinirim~
Düşüncelerime dalmıştım yine, Bir insanın hayatında ne kadar değişiklikler olabilir ki??Herşey aynıydı,aynı olan şeyleri belkide biz değiştiyorduk.
Mutluluk,huzur,sevgi,aşk,üzüntü ve ümitsizlik.. Herşey aynı aslında peki bizi biz yapan ne??? Yine yolu olmayan sorular ve bu sorulara fransız kalan bir adet beril.
Boş boş tavanı izlemeye ara verip ayağı dikildim yarın hastaneye kontrolle gidecektim aslında onun heycanıylada biraz karnım ağrımıştı.
Ne çıkıcaktı işin içinden,korkuyorrum seleni yanlız bırakmaktann korkuyorum aileside onu terk etti yapayanlız kaldı,Amcam seleni tehtid edip duruyor 'eve gelmessen seni keserim' cesaretin varsa yaparsın bizim yerimiz belli.
Kapı aralandı,gözleri şişmiş elinde yastık burnunu çeke,çeke yanıma geldi.
"Yapma böyle" yataktan doğruldum ve oturdum yastığı dizime koydu,uzandı.
"Abim yerine ben ölseydim bu kadar acı çekmezdim"ayak bileğindeki yarayı gördüm içim cız etti ben yarasız atlatmıştım, bileğimi kesmeye çalıştım onun hissetikleriyle. Ne hissediyo biliyordum acı anlatılmaz yaşanır...
"Acı çekmiyorsun Selen,kendini o olayın içinde hapsettin çık ordan artık,bitti gitti"Hızlıca doğruldu heycanı hat safadaydı.
"Beril abimin cesedi bulunmadı,Belkide yaşıyor" haklı bulunmadı bir ihtimal var.
"İhtimalimiz var"
"Beril yardım et bana lütfen"
"Herzaman yanındayım"bir on beş dakika geçmişti selenden çıt çıkmıyordu kendi odasına götürmek yerine benim odamda yatması iyi olurdu çünkü onu taşıyacak güç yoktu bende kafasını kaldırdım dizimi çektim.Seleni düzeltip üstüne pike örttüm,telefonumu alıp terasa çıktım.
Telefonum çalıyordu kim olduğuna baktım DOKTOR neden aradıki beni şimdi.
"Alo"
"Merhaba beril"
"Merhaba doktor bey"
"Berilcim benim yarın önemli bir işim var randevunu bugüne alsak olurmu,müsaitsen"
"Olur saat kaç gibi geleyim ben"
"Dört gibi" saate baktım yarım saat vardı.
"Tamam doktor bey orda olacağım"
"Tamam"telefonu kapatıp odama girdim seleni uyandırmamak için yavaş hareket ediyordum.
(Giydiğim)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selen doktora gidiyorum merak ettme.
Not bırakıp evden çıktım.Taksi parası vermek yerine otobüse bindim,baya kalabalıktı ama şurdan şuraya gitmek içinde taksiye gerek yoktu.
Biri dikkatimi çekti siyah giyinimli,şapkalı ve maskeliydi rahatsız olmuştum çünkü bana bakıp bakıp duruyordu.
Midem bulandı bu otobüste ne çok sallanıyor yaw.Gözlerimi kapattım detin derin nefes aldım ve gözümü açtım karşımdaydı elim ayağım boşalmıştı.Bedenime saplanan bıçakla çığlığı bastım ama ağzımı kapadığı için sesim duyulmuyordu bıçağı içimde döndürüyordu bıçağı çıkardı ve aynı yere tekrardan sapladı geri çekildi.herkes bize odaklandı yaslandığım yerden aşağı doğru kaydım,bıçak elindeydi kanım yere damlıyordu.
Hissetiğim tek şeydi sıcak kanımın yerine alan soğukluk. Artık bedenim değil,Nefeslerimde bana eziyetti.Göğsümün her yukarıya doğru harekettinde sanki kanımla kaplı elindeki o bıçak bu sefer kalbime saplanıyormuş gibi acıyordu canım. Verdiğim her nefeste ter damlalarının istilasını uğrayan bedenimde sıkışıp kalan ruhum,canımdan söküle söküls kurumuş dudaklarıma doğru yol alıyor.
Ben bir ölüm kalım savaşı içinde mücadele ederken otobüsün içinde büyük bir karmaşa vardı. Bileğimden akan sıcak kan son kez pantolonumu kırmızıya boyadı.Elimi yaramdan çektim gücüm kalmamıştı.
Kanın o ağır metalik kokusu midemi bulandırmaya başladığı anda bedenimdeki karıncılanma da yerini aldı. Gözümün kenarından izinsizce sızarak yere düşen bir damla göz yaşımla usulca gözlerimi kapattım.
Güçlükle yutkundum.Ölümün üzerime örttüğü soğuk örtünün altında titremelerim artarken gözlerimi zorlukla açtım. Taşımakta zorlandığım vücudumun her bir yanı özgürlüğüne ilan etti.
Sağlık ekiplerinin sesleri ambulansın siren seslerini duyuyordum.
"Nerde"bağırıyordu sinirinden.
"Beyefendi yaklaşamazsınız"üzerime kapanan kollara sığınmak sıcaklığında can bulmak istiyordum.Başımı yasladığım sert göğsüne dolan soluklar bana nefes olsun istiyordum.
"Aç gözlerini" diye bağırdı,hep onunla olan öfkesiyle.kupkuru dudaklarımın arasından belli bellirsiz mırıldandım.
"Soğuk.."Başımı usulca göğsüne gömdüm.Ellerim boşlukla kucaklaştı.Elini yaramın üstüne bastırdığında istemsizce inledim. Ölüm ellerimi neşeyle tuttu.
"Beril aç gözlerini ailenin sana ihtiyacı var"
"U-uraz çok soğuk"
Aradan kaç dakika,kaç saat,kaç gün geçti bilmiyorum. Tek bildiğim ve hissetiğim bedenimin artık dayanamıyacağıydı.
SELEN DEMİR:
Uyandığım da heryerim uyuşmuştu beril yoktu yataktan kalkıp odama gittim telefonumu dağınık yatağımın üzerinden alıp aşağı indim.Masanın üstünde not vardı,beril doktora gitmiş inşallah iyi sonuçlar çıkarda kurtulur bu işkenceden.
Telefonumu açmamla yabancı numardan bir mesaj vardı.Açtığımda otobüste bekleyen berilin fotoğrafıydı.Ona zarar vermek isteyenlerden biriydi.Elim ayağım birbirine dolaştı tekrar tekrar berili aradım açan yoktu.
Zil çaldı berilin olmasını umarak kapıyı açtım.
"Selen"
"Özüm niye ağlıyosun bir sakinleş"
"Beril"ellim ayağım yavaş yavaş birbirine dolaşıyordu.
"Ne oldu berile"
"Hastanye gitmeliz bunu bil sadece" tek düşündüğüm şey ona bir şeyin olamamasıydı.telefondaki fotoğrafa tekrardan baktım bu herkimise cezasını çekecektı.
Ya ölürse? Napardım ben dayanabilirmiydim abimden sonra....
