"Altı saniye çok kısa değil mi Ekin?"
"Kısa." diye yanıtladım nedenini bilmeden. "Altı saniye bir yere yetişmek için kısa ama bazı şeyler için çok uzun olabilir."
"Bir insan için en fazla kaç saniye üzülebilirsin?"
Parmak ucumun dokunduğu dövmesinin...
✨Yorumlarınızı benimle paylaşmayı ve yıldızı parlatmayı lütfen unutmayın✨
ALTI SANİYE
BÖLÜM 6
KİTAPLARDAKİ KÖTÜ ADAMLAR
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14 YIL ÖNCE
Toplum tarafından dışlanan ve ailesi tarafından sevilmeyen çocukların normalliğe ayak uydurmaları imkansızdır.
Normal olmak isterler ama normallik onlar için bir uçurumun kenarında tek ayak üstünde durmak kadar zordur. Ölüm gibidir. Dengeleri şaştığı anda öleceklerini bilirken nasıl normal olmaya devam edebilirler ki? Edemezler, kimse edemez.
Bir kitap okudum ve bunları öğrendim. Aslında yazarın anlatmak istediğinin normal olmanın çok da zor bir şey olmadığıydı ama ben aptal bir çocuk değildim. Yazarın bizi kandırmaya çalıştığını görebiliyordum.
Okuduğum, altını çizdiğim ve hakkında notlar aldığım cümlelerle dolu kitaplarımı arka bahçede yakarken tek düşünebildiğim normallikti.
Bütün kitaplarda, benim gibi bir çocukluk geçiren herkesin gelecekte ne kadar kötü insanlara dönüştükleri anlatılıyordu. Bütün kitaplardaki kahramanlar, çocukluğu benim gibi geçen kötülerle savaşıyor ve sonunda kazanıyorlardı. Kötü olanın sonu genelde aynıydı, ölüyordu.
Kötü adam öldüğünde kitabın sonu kötü değil iyi bitmiş oluyordu. Kahramanlar için iyi biten hikayeler kötüler için her zaman kötü sonludur. Hiçbir zaman kötü olan kazanmaz çünkü insanlar karanlığı daha çok sevdiklerini söyleseler de tek istedikleri onu yok etmektir.
Kitaplarımı yakıyordum çünkü eğer onları yakarsam kafamın içine soktukları düşüncelerden de kurtulabileceğimi düşünüyordum.
Kötü adam olmak istemiyorum.
Kötü adam olmak için yetiştirildiğimi biliyorum ama yalnız kalan, kafasının içi yalnızca kötülükle dolan ve masumların canını yakarak bundan haz duyan bir adama dönüşmek istemiyorum.
Henüz bir çocuğum, bunun bilincindeyim. Çocukken her şey daha masum, bunun da farkındayım. Farkında olamadığım şey ne zaman değişeceğimdi. Kimse değiştiğini fark etmezdi. Tam anlamıyla başka birine dönüşene dek kimse o kişi olduğunu fark etmezdi.
Fark etmek istiyorum.
Günün birinde insanların canını yakan o kötülerden biri olacaksam bunun farkına varmak ve en azından kendimi yok etmek istiyorum.
"Onları yakman iyi oldu." dedi babam, sesi hemen ardımdan geliyordu. "Aklının içini türlü saçmalıklarla dolduruyordun. Kitap okudukça değiştin, bambaşka bir çocuk oldun."
