7.Bölüm
Toprakla başlayan öykümüz toprakla son buldu. İçimizdeki umut tohumlarını toprağa ektik. O tohumlar zamanla büyüdü.
Biraz sen birazda ben oldu. Biz olduk. Ağaç olduk köklendik sonsuz olduk.
Tık tık tık.... Tık tık.
Gıçırtıyla açılan kapı bu hastane için fazla dandikti.
İçeri girmeden son kez koridora baktım.
Kimse yoktu.
Yavaşça içeri süzülüp kapıyı kapadım. Ardından kitledim.
Çıkk
Olduğum yerde durdum bir süre.
Neden geldin diyen çakılın bakışlarını üstümde hissetmek isterdim. Ancak hayatın planlandığı gibi gitmediğini öğreneli baya olmuştu.
Yatağın yanındaki sandalyeye oturdum.
Etrafa bakınmaya başladım. Dışarı çok karanlıktı.
Ardından gözlerim yatakta yatan yüzünde maske kafasında bandaj olan çakıla takıldı.
Hani bizim o duvarları yıkılmaz her kızın hayali olan çakıla.
Kafamı gurursuzca hafifçe eğip güldüm.
Ona aşık değildim. Hoşlanmıyordum bile. Ben sadece ona karşı böyle değildim kimseyi bu hayatta sevmemiştim. Sevemezdim.
Ne kadar mükkemel bir aile gibi dursakta ben anne baba sevgisi almamıştım.
Karşımda yatan şanslı malın harika bir ailesi sevgilisi ve eşi bulunmaz bir arkadaşı vardı.
Şu yatakta bile biricik sevgilisi için yatıyordu.
Yan odada hafif hafif bilinci gelmeye başlayan sevgilisi uyanınca herkesin isyanına aldırış etmeden çakılın yanına gelip baş ucunda ağlayacaktı. Aradan belki günler geçtikten sonra çakıl uyanacaktı ve evlenip çocukları olucaktı.
Ne romantik.
Odadaki serum sesine odaklanmıştım.
Belki onun gözünde bir sürtükten farkım yoktu. Ah kimi kandırıyorum bana sürtük demesi için beni düşünmesi gerekirdi ve o beni düşünmüyordu.
Açıkcası umrum değildi.
Ah kimi kandırıyorum bu yakışıklı adama ulaşmak isterdim. Ama malesef mükkemmele ulaşamıyordum.
Muhakkak mükkemele ulaştıktan sonra başka mükkemellerle olacaktım.
En mükkemeli en güzeli en iyisi.
Üst dudağımı dilimle ıslattıktan sonra aklıma acı bir gerçek gelmişti.
Mükkemelin bir sevgilisi vardı.
O kadar ilişkim oldu ancak içlerinden hiçbiri benim için canını tehlikeye atmazdı.
Duyguları enlerde yaşayıp bitiren biriydim. Belkide sevilmek ne demek bilmediğim için yapamıyordum.
Aslında şu ana kadar pek bir kötülüğüm dokunmadı insanlara.
Bir kaç kız hırpaladım tamam belki biraz daha fazla. İftira attım ama zorunda kaldığım için. Elimdekiyle yetinmedim falan.
Bunlar sıradan şeylerdi. Ama ben en azından adam falan öldürmemiştim.
Çakıl ölürse sorumlusu elif olacaktı. Bir katil....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOLİST
ChickLitSonunun kötü biteceğini bildiğim bir romanı okumak gibiydi seni sevmek. Öyle derin hissederdim ki ben seni, umrunda olup olmadığım, umrumda olmazdı. ▪▪▪▪▪▪▪▪ "Bana ne zaman kendini anlatacaksın" Elif bakışlarını yerden alıp bana baktı. Bir süre öy...
