12.Bölüm
Hep pes ettiğin anlarda mı kazanır insan?
Bitti dediği zaman mı başlar herşey?
Ben kaç kere pes ettiğimi hatırlayamıyordum!
Git diyordum geliyordu gel diyordum gidiyordu?
Bir insandan gitmek nasıl bir duyguydu?
Kolay mıydı herşeyi bırakıp gitmek?
Gidenin işi mi daha kolaydı kalanın işi mi?
Ben hep kalan oldum. Bu küçük hayatta herkes gitti ben kaldım.
Ben hep gidişleri ihanet olarak gördüm belkide o yüzden hep kalan oldum
En güzel duyguydu bence kalmak.
Çünkü bu sayede gidenlerin geride bıraktığı enkazı görüp gitmiyordun.
O acı çeken insanların yıkılışını görüp nasıl gidebilirdin ki ?
Vicdan.
Ah o vicdan yok mu o vicdan
En küçük şeyde sızlayan nerde olduğunu bile bilmediğin zamanlarda gelen suçluluk duygusu.
Azap.
İnsanları üzdükten sonra gelen acı.
Vicdanın azabı...
Vicdanın hergün azap çeker ateşlerde kavrulur canını yakar boşluk doldurur.
Ve azap vicdanın peşinden gelir. Süreklenir.
Gölge gibidir peşini bırakmaz.
Vicdan ve azap bir bütün gibidir ayrılmazlar.
Vicdan vicdanlığını bilmezse azap onu yakar.
Azap bir nevi vicdanın öğretmenidir. Yanlışını yüzüne vurur düzeltirir.
Ödevler verir ona dersler çıkartırır.
Nefsini küvetlendirir azap vicdanın.
Ama şöyle bir gerçek vardır ki vicdan azabı besler.
İkisinin de birbirinde ihtiyacı vardır. Birlikte bir bütündür onlar ve her geçen gün birbirlerinden ders çıkarırlar!
Bir kere daha kırpıştırdım gözlerimi sanki karşımdaki insan berke değilmiş gibi geldi. Onu umursamadan yanımdaki folaptan çantamı ve ayakkabılarımı alıp çıktım dışarı.
Bu ani hareketimi kimse anlamazken bu bana bir dakika kadar müddet sağlamıştı. Ayakkabılarımı giyip koşmaya başladım.
Elimdeki sırt çantasını sırtıma asıp kafamı gökyüzüne kaldırdım.
Yağmur...
"Çağrı!?!"
Arkamdan koştuğunu biliyordum ama ne ara bu kadar yakınıma geldiğini fark edememiştim.
Daha da hızlandım.
"Çağrı yakalıycam seni!"
O an aklıma bir anı geldi. Sokaktan sağa saptım ve düşünmeye başladım.
...............
"Çağrı yakalıycam seni"
"Abi kurtar beni!"
Nefes nefese abimin arkasına saklanıp yüzümü bacaklarına gömdüm.
Yine çınarın oyuncağını yanlışlıkla kırmıştım ve yine abim kurtarmıştı beni.
Kaç yaşındaydım acaba 5 mi 6 mı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOLİST
ChickLitSonunun kötü biteceğini bildiğim bir romanı okumak gibiydi seni sevmek. Öyle derin hissederdim ki ben seni, umrunda olup olmadığım, umrumda olmazdı. ▪▪▪▪▪▪▪▪ "Bana ne zaman kendini anlatacaksın" Elif bakışlarını yerden alıp bana baktı. Bir süre öy...
