SOLİST

15.bölüm

15.Bölüm

Kaybetmek zor bazı şeyleri. Sanki kaybetmeye mecburmuşuz gibi...

Sonunun kötü biticeğini bildiğim bir romanı okumak gibiydi seni sevmek. Öyle derin hissederdim ki ben seni, umrunda olup olmadığım umrumda olmazdı.

Suya aşık bir insana ateşi sevdirmiştin sen. Sudan çıkmış bir balık mı ateşe düşse daha kolaydır yoksa ateşteki bir kül suya düşüp yok olsa mı?

Yok olmayı tercih ederdim ben. Malesef bazı şeyleri biz tercih edemiyoruz ama sana yemin edebilirim ki eğer tercih etme hakkım olsaydı senin sesini seçerdim çünkü senin sesindir bana cehennemindeki tek gerçek.

Ben soğuğu severim ama ateşinde yanarım senin için.

Merak etmiyor değilim. Cehenneme gidenlerin hep bir günahı olur.
Ben ne günah işledim senin cehennemine girebilmek için?

Ben senin cehenneminde yanarken diğer yananlara kızmıyorum biliyor musun. Çünkü senin acılarındır bana en güzel ateş. Hadessin sen, kötülerin kötüsü hades...

Biliyorum ben. İnsanlar bizim hiç konuşmadığımızı düşünsede biz birbirimizle şarkılarda konuşuyoruz. O yüzden biliyorum ben cehennemin senin kalbin olduğunu.

Kalbin atıyor duyuyorum, cehennemin cayır cayır yanıyor hissediyorum...

Senin gözünde ne olduğumu biliyorum sevgilim. 'Hayalet'. Hayalet sevgilim. Senin gözünde ben bir hayaletim.

Beni görmediğini düşündürüp gördüğün, duymadığını düşündürüp duyduğun bir hayalet...

Görünmez ve duyulmaz olmam bir kalbimin olmadığı anlamına gelmez sevgilim. Sen bakma benim böyle katı kurallı olduğuma, kurallı oluşum kuralsızlıktan yandığımdandır canımın.

Ona bakılırsa bende seni cehennemin kralı hadese benzetiyorum. Kötü olduğundan değil seni benzetmem. Cehenneminde yanıyor oluşumdan benzetiyorum seni...

Sen şimdi bana hayalet ve hadesi kafanda birleştiren şey ne diyeceksin?

Sonuçta birisi herkes tarafından bilinen kötü,diğeri kimse tarafından görülmeyen hayali iki karakter...

Unutma ki sevgilim hayaletlerin eskiden bir bedeni vardı...
Sevebilmek için illa benzemek gerekli değildi çünkü sevmek başlı başına diğer duygulardan farklı bir duygudur.

"Çakıl?"

"Efendim" sesinin fısıltı gibi çıkmasına aldırış etmezdim ben onun.

"Neden denize girdin? Hemde kıyafetlerinle!"

Dudaklarına uzun zamandır deymeyen sigarasından bir nefes aldı ve uzunca bir süre içinde tutup dışarı verdi.
Duman hiç olmadığı kadar gri renkteydi sanki...

"Korkmak nedir bilir misin elif?"

Usulca kafamı salladım.

........................

Köprü altına ağlayarak geldiğimde gözüm hiç birşeyi görmüyordu. Ellerim kızgınlıktan titriyor gözlerimdeki yaşlar yanlızlıktan dökülüyordu.

Masalardan birinde duran renkli tebeşirleri aldım ve aklıma gelenleri yazmaya başladım.

Kelimer ilk defa anlatamıyordu beni oysa eskiden ne de çok severdim ben kendimi yazarak ifade etmeyi. Belki de yorulmuştum ama yazmaktan değil okunmamaktan...