Büyüsüne kapıldıkları ortamın etkisiyle dudakları ortada buluştu.
Çok kısa bir öpücüktü ama etkisi çok büyüktü. Yavaşça birbirlerinden ayrıldıklarında genç çocuk konuştu.
"Hyunjin."
•Hyunlix
•Minific
•Düzyazı+ biraz texting
"Yarın Kore'ye geri döneceğiz, haftasonu tekrar gideceğim ve bu sefer bilgilerini almayı unutmamaya çalışacağım."
Minho içkisini tazeleyip yanına oturan çocuğa kısa bir bakış attı.
"Ya o gelmezse bu sefer, o zaman ne yapacaksın?"
Hyunjin'in gözleri büyüdüğünde aklına gelenlerle morali yerle bir olmuştu. Gerçekten bunu hiç düşünmemişti. Ya Felix gelmezse bu hafta, ya bir daha onu göremezse? O zaman ne olacaktı?
"Gelir ya, gelir dimi?"
"Umarım Hyunjin, umarım gelir de senin şu aptal aşık hallerin bir an önce son bulur."
Minho bu konuda endişeliydi. Çünkü yarışmalara çalışırken hatta yarışmadayken bile Hyunjin'in aklı hep Felix'teydi. Onun dikkatini dağıtıp yanlış bir hareket yapmasında korkuyordu. Mesele yarışmayı kaybetmesi değil, yanlış bir hareket yapıp sakatlanmasıydı.
Hyunjinde bunu çok iyi biliyordu. Çalışmalarda olmasa bile yarışmada aklına getirmemeye çalışıyordu ama Felix'in o güzel yüzü ve dudaklarının o hissiyatı her aklına geldiğinde kendini boşlukta gibi hissediyordu. Şuan ise o boşluğu dolduracak bir Felix yoktu.
"Geç oldu. Sen odana git bende dinleneyim. Yarın uçağı kaçırmayalım."
"Tamam o zaman, yarın 7.30 da kapına dayanırım. İyi geceler."
"İyi geceler."
Minho gittiğinde Hyunjin uyumaya çalıştı. Ama yine kafasında Felix'in çilleri vardı. Yatağında cam kenarına döndü ve gökyüzüne baktı. Herhangi bir gece bile Felix'in o yüzündeki gökyüzünü, yıldızları ona veremiyordu.
. . . .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
