Râyiha

-8-

"Baran?"

"Müsait misin?"

"Müsaitim. Ne oldu?"

Gözlerinin içi kıpkırmızıydı ve yine alkol kokuyordu. Yüzündeki bazı izler de hala geçmemişti. İçeri gelmesi için kapının önünden çekildim. Geçip koltuğa oturdu.

"Bir sorun mu var?"

"Var Peri."

Konuşmaya devam etmesi için ona baktım.

"Sen yoksun."

Hayır, hayır. Başa sarıyorduk.

"Başka biriylesin. Bu benim dayanabileceğim bir şey değil. Peri... Lütfen bana onu sevmediğini söyle."

Sevmiyorum.

"Ona bakışlarını gördüm. Hiçbir duygun yok. Oysaki eskiden bana bakarken gözlerin parlardı."

Bu adam beni çok iyi tanıyordu.

"Peri. Lütfen dön bana."

Gözlerinden yaşlar akmaya başladı.

"Söz veriyorum. Değişeceğim. Her şey senin istediğin gibi olacak. Yeter ki benimle ol."

"Baran böyle bir şeyin olma ihtimali yok. Biz ayrılalı çok oldu."

Başını iki yana sallayıp derin derin nefes aldı.

"Bak Peri. Ben aylardır sensizlikle sınanıyorum. Kaçtım gittim buralardan. Her yerde seninle anılarımız var diye ama yine çıktın karşıma. Eskisinden daha çok acı çekiyorum. Çünkü başka biriyle olman... Bunun düşüncesi bile çıldırtıyor beni."

"Baran lütfen yapma. Ayrıldık, bitti. İkimiz de kendi hayatına baksın. Aylar sonra bunları tekrar konuşmayalım."

"Ben sensiz yapamıyorum ama."

Durumuna çok üzülüyordum. Fakat böyle olmasının bi sebebi de oydu.

"Ben seni sevdim. Birçok kez şans verdim. Değişmedin Baran. Aylar önce bitirdim ben seni."

Hiçbir şey demeden ayağa kalktı ve bana yaklaştı. Aramızdaki mesafeyi neredeyse sıfıra indirdi. Saçımı parmaklarının arasına aldı.

"Değişmişsin Peri. Saçın bile değişmiş. Eskisi gibi uzun değil."

Bu kadar yakın olmamızdan rahatsız olmuştum. Biraz geri çekildim. Ben geri adım attıkça o da bana doğru geliyordu.

Zilin sesini duyunca bir an rahatladım. Baran'dan korkmaya başlamıştım. Kapının önüne geçtim ve delikten baktım. Gelen Selim'di. Sanırım tam anlamıyla sıçmıştım.

"Kim geldi? Sevgilin mi?"

Baran'ın soğuk sesi beni daha da tedirgin etti.

"Açsana kapıyı."

Zil ısrarla çalıyor Baran da kapıyı açmamı tekrarlıyordu. Ben açmayınca gidip hızla kapıyı açtı.

Selim Baran'ı görünce yüzü düştü. Kenardan bana baktı ve göz göze geldik. Kaşlarını çattı.

"Ne işin var lan senin burada?"

Baran'ı iterek içeri girdi.

"Peri!"

Öyle bir bağırmıştı ki yerimden sıçramıştım.

"Neden bu adam evinde?"

"Selim sakin ol. Sadece konuşmak istedi."

"Ne konuşması? Dalga mı geçiyorsun benimle!"

"Bağırma Peri'ye."

"Sana ne lan? Sana mı soracağım?"