KARANLIKTAKİ RUHUM|LÇ

1.2

Leya'dan

Kalbimin ağzımda atması normalmiydi ? Uzun zaman sonra tekrar karşımdaydı. Vücudumdaki kan çekilirken titreyen Vücudumdan engel olamıyordum.

D:Başlayalım bakalım. Önce kimden başlasamm...

Gözleri bir benim bir metenin arasında gidip geliyordu.

D: kimsede ses yok güzel. O zaman başlayalım ha . Leyacım bu duyduklarımdan sonra aklını yitirebilrisin.
Ç: Aşağılık herif.
D:A bak işte ona yanlış kişiye söyledin.
M:Ruh hastası seni . Leya sakın bunun laflarına inanma.
Ç: lan adı herif -
D: a yo yo bugün.ben konuşacağım siz dinleyeceksiniz. Hadi biraz parti gününden bahsedelim.

Tam gözlerimin içine bakıyordu. Nefesimin daraldığını hissetmiştim. Aynı o günkü gibi tepki veremiyordum.

D: Benim telefonumdan sana mesaj farklı birinden geldi. Ben o sırada orda bile değildim ama o tüm bu pisliğin üzerine kalmaması için beni kullandı oda yetmezmiş gibi nerdeyse 4 yıldır kapalı bir mahzende tuttu. Olay kapandı gitti diye rahatlamıştı hayatına kaldığı yerden devam ediyordu ama benim hayatımı mahvetti taaki ben mahzenden kaçana kadar. Korktu. Deli gibi beni aradı en üzücü olan ise ne biliyor musun senin sana yardım ediyor destek çıkıyor diye abi yerine koyduğun ama onun hala sana hisleri olan kişinin bütün bunları yapması . Onun sevgisi saplantılydı leya o gün okul tuvaletinde seni taciz eden yine oydu.

Hayır hayır hayır. Gözlerimi sıkıca kapattım. O an film şeridi gözümün önünden geçiyordu. Tüm o zor süreçte benim yanımdaydı. Bana destek çıkmıştı. Abi gibi koruyup koklamıştı. Bunu bana yapan kişinin canını alacağına dair yeminler ediyordu. Nefesimin kesildiği an derin derin nefes alıp vermeye başladım. Sanki boğazımda bir el vardı.

D:Sana tecavüz eden ben değil meteydi ve hicbirşey olmamış gibi hayatına dahil oldu.
L:Sus sus sus.
M:Özür dilerim ,özür dilerim böyle olsun istemedim yemin ederim. Ben kendimi kaybetmiştim.kendime geldiğimde nefret ettim kendimden -
Ç:Kes lan sesini.

Çevremdeki sesler uğultu gibi geliyordu kulağıma. Daha dün güvenle sarıldığım adam mı yapmıştı bunu bana . Üstüne üstlük bunca zaman utanmadan yüzme bakabilmişti. Kafa mı kaldırıp tek soru sordum.

-Neden ?

Çağan'dan

Demirin boşluğundan yaralanıp elindeki silahı aldım . Bir kaç yumruk darbesiyle kendinden geçmişti.. Leyaya odaklan çağan şuan sana ihtiyacı olan tek kişi o. Leyanın ellerini çözdüğüm de çok sakin görünüyordu. Beni es geçip eli bağlı olan şerefsize doğru bir adım attı?

-Sana soru sordum .,Susma !Söylesene aşağılık herif.
M:Özür dilerim.
-Özür mü dilersin?

Leya kendini kaybetmişçesine gülüyordu. O kadar çok gülmüştü ki gözünden yaş gelmişti bu hali beni korkutuyordu ona doğru bir adım attığında bana döndü.

-Duydun mu Özür diliyormuş! Bedenimi çaldığı için özür diliyormuş, ruhumu çaldığı için özür diliyormuş, hayallerimi çaldığı için özür diliyormuş, hiç bir şey olamamış gibi davrandığı için özür diliyormuş,Beni diri diri öldürüldüğü için özür diliyormuş, o günkü çığlıklarımı duymazdan gelen kişi benden özür diliyormuş, yalvarmalarıma kulak asmayıp ağzımı kapatan kişi benden özür diliyormuş. Çok komik değil mi?

Dizlerinin üzerine çökmüş saçlarını çekiştirerek çığlık atarak ağlıyordu . Hızlıca yanına gidip sımsıkı sarıldım.
Gelemeden önce aradığım adanalı kapıda belirtmişti. Gözlerimle meteyi işaret ettiğimde onu alırken yerdeki demiride ihmal etmişler iksinide alıp gitmişlerdi.
Onun ölmekten beter edecektim .Derin bir nefes alıp leyayı sakinleştirmeye çalışıyordum.