KARANLIKTAKİ RUHUM|LÇ

0.3

Çağan 'dan

Alisa ve diğerlerinin  şaşkın  bakışlarını es geçip içeri girdim. Yukarı odama çıkarken diğerleride peşimden geliyordu. Kızı yatağın üzerine bıraktıktan sonra alisaya döndüm.

-Sen üstünü  değiş hep çamur olmuş.
-Lan şuursuz herif madem Kızım beğendin ne diye bayılttın ayıkken getirseydinde tanışsaydık yenge hanımla.
-Ardacım  biraz daha şuursuz konuşursan  seninde ondan bir farkın kalmayacak.

Alisa bir kaç parça kıyafetle yanımıza dönerken  biz odadan çıkmış salona inmiştik. Hepsi  ne olduğunu merak ettiklerinin farkındayım. alisanın gelmesiyle herseyi en başından  anlattım.  Yağız  sinirle ayağa kalkmıştı.

-Canına mı susadın sen.
-Ya ikinizede bir şey olsaydı (A)

Alisa dolu dolu gözlerle bana bakarken  kendime çekip sıkıca sarıldım.

-Tamam iyiyim. Sıkmayın artık canınızı. Hem birazdan doktor gelecek zaten.

Doktor kısa sürede gelmişti. Bir kaç kontrol den sonra birkaç tane ilaç alınması için reçete bırakmıştı. Saat 5'e geliyordu. Yukarıdan bağırış ve ağlama sesi gelmesiyle Hepimiz hızlıca yukarı çıktık. Kapıyı açıp içeri girdiğimde  sırtını yatak başlığına yaşlamış yorganı  iyice kendine  çekip tek bir noktaya odaklanmıştı. Sürekli aynı cümleyi tekrar ediyordu.

-Dokunmak yok ,dokunmak yok,çok karanlık çok karanlık

Işığı açtığımda  bizi görünce çığlık atarak ağlamaya başladı. Kapının kırılacak gibi çalmaya  başlamasıyla Deniz kapıyı açmak için aşağıya indi. Ona doğru bir adım atınca eline geçen her şeyi bize fırlatmaya başladı.Bir yandan da aynı cümleyi tekrarlıyordu 'dokunmak yok'. Aklını yitirmiş gibiydi. İçeri adını bilmediğim  şarışın bir erkek ve saçları pembe kısa saçlı  bir kız girmişti. Elindeki vazoyu Ona fırlatacakken çocuğun  bağırmasıyla kızın elindeki vazo kayarak yere düşmüştü.

-Leya, benim mete .
-Dokunmak yok.
-Tamam sakin ol kimse sana dokunamayacak bak biz geldik Zeynep burda ben burdayım.

Adının leya olduğunu öğrendiğim kız bir kaç saniye uzun uzun bakmıştı çocuğa. sakinleşmiş titreyerek sakın bir şekilde ağlıyordu.

-Hadi kalk şimdi gitmemiz gerek.
-Dokunmak yok.
-Tamam dokunmak yok. Hadi hadi kalk.

Zeynep denilen kız leyanın yanına gidip ona sıkıca sarıldı. İlk başta dikkat etmemiştim ama boynunda ve kollarında birden fazla yara olduğunu fark ettim.Ona ne olmuştu ki. Cebinden çıkardığı sakinleştiriciyle Leyayı uyutmuştu. Mete denilen çocuk leyayi kucağına alıp onu evden çıkardı. Diğer kız ise sorgulayıcı bakışlarla bize bakıyordu. Bizimkiler olayı hayretler içerisinde izlerken kız önümde dikildi.

-Onu nerde buldun ,neden buraya getirdin,ve geldiğimizde neden bu haldeydi?

Sesine yansıyan öfke ve merak onu kemiriyordu. Lafı uzatmadan onu buraya nasıl getirdiğimi anlatmıştım.

-Biz ona bir şey yapmadık.  Yukarıdan uyuyordu. Birden bağırış  sesiyle yukarı çıktık bizde (A)
-Işık kapalımıydı.
-evet(ç)
-Kahretsin

Evden çıkacakken kolundan tutum. Önce koluna sonra yüzüme sinirle baktı.

-Onun neyi var ve burayı nasıl buldunuz?
-Bu seni hiç alakadar etmez.

Kolunu elimden kurtarıp hızlıca evden çıktı. Ben hala olayın şokunu atlatamamıştım.

-Biz az önce ne yaşadık. (Arda)
-Bizi bilmiyorum ama o kız iyi şeyler yaşamamış.(Alisa)