Çağan 'dan
Alisa ve diğerlerinin şaşkın bakışlarını es geçip içeri girdim. Yukarı odama çıkarken diğerleride peşimden geliyordu. Kızı yatağın üzerine bıraktıktan sonra alisaya döndüm.
-Sen üstünü değiş hep çamur olmuş.
-Lan şuursuz herif madem Kızım beğendin ne diye bayılttın ayıkken getirseydinde tanışsaydık yenge hanımla.
-Ardacım biraz daha şuursuz konuşursan seninde ondan bir farkın kalmayacak.Alisa bir kaç parça kıyafetle yanımıza dönerken biz odadan çıkmış salona inmiştik. Hepsi ne olduğunu merak ettiklerinin farkındayım. alisanın gelmesiyle herseyi en başından anlattım. Yağız sinirle ayağa kalkmıştı.
-Canına mı susadın sen.
-Ya ikinizede bir şey olsaydı (A)Alisa dolu dolu gözlerle bana bakarken kendime çekip sıkıca sarıldım.
-Tamam iyiyim. Sıkmayın artık canınızı. Hem birazdan doktor gelecek zaten.
Doktor kısa sürede gelmişti. Bir kaç kontrol den sonra birkaç tane ilaç alınması için reçete bırakmıştı. Saat 5'e geliyordu. Yukarıdan bağırış ve ağlama sesi gelmesiyle Hepimiz hızlıca yukarı çıktık. Kapıyı açıp içeri girdiğimde sırtını yatak başlığına yaşlamış yorganı iyice kendine çekip tek bir noktaya odaklanmıştı. Sürekli aynı cümleyi tekrar ediyordu.
-Dokunmak yok ,dokunmak yok,çok karanlık çok karanlık
Işığı açtığımda bizi görünce çığlık atarak ağlamaya başladı. Kapının kırılacak gibi çalmaya başlamasıyla Deniz kapıyı açmak için aşağıya indi. Ona doğru bir adım atınca eline geçen her şeyi bize fırlatmaya başladı.Bir yandan da aynı cümleyi tekrarlıyordu 'dokunmak yok'. Aklını yitirmiş gibiydi. İçeri adını bilmediğim şarışın bir erkek ve saçları pembe kısa saçlı bir kız girmişti. Elindeki vazoyu Ona fırlatacakken çocuğun bağırmasıyla kızın elindeki vazo kayarak yere düşmüştü.
-Leya, benim mete .
-Dokunmak yok.
-Tamam sakin ol kimse sana dokunamayacak bak biz geldik Zeynep burda ben burdayım.Adının leya olduğunu öğrendiğim kız bir kaç saniye uzun uzun bakmıştı çocuğa. sakinleşmiş titreyerek sakın bir şekilde ağlıyordu.
-Hadi kalk şimdi gitmemiz gerek.
-Dokunmak yok.
-Tamam dokunmak yok. Hadi hadi kalk.Zeynep denilen kız leyanın yanına gidip ona sıkıca sarıldı. İlk başta dikkat etmemiştim ama boynunda ve kollarında birden fazla yara olduğunu fark ettim.Ona ne olmuştu ki. Cebinden çıkardığı sakinleştiriciyle Leyayı uyutmuştu. Mete denilen çocuk leyayi kucağına alıp onu evden çıkardı. Diğer kız ise sorgulayıcı bakışlarla bize bakıyordu. Bizimkiler olayı hayretler içerisinde izlerken kız önümde dikildi.
-Onu nerde buldun ,neden buraya getirdin,ve geldiğimizde neden bu haldeydi?
Sesine yansıyan öfke ve merak onu kemiriyordu. Lafı uzatmadan onu buraya nasıl getirdiğimi anlatmıştım.
-Biz ona bir şey yapmadık. Yukarıdan uyuyordu. Birden bağırış sesiyle yukarı çıktık bizde (A)
-Işık kapalımıydı.
-evet(ç)
-KahretsinEvden çıkacakken kolundan tutum. Önce koluna sonra yüzüme sinirle baktı.
-Onun neyi var ve burayı nasıl buldunuz?
-Bu seni hiç alakadar etmez.Kolunu elimden kurtarıp hızlıca evden çıktı. Ben hala olayın şokunu atlatamamıştım.
-Biz az önce ne yaşadık. (Arda)
-Bizi bilmiyorum ama o kız iyi şeyler yaşamamış.(Alisa)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIKTAKİ RUHUM|LÇ
FanfictionL:Çünkü ben karanlığım! Ç:Senin bedenin değil ruhun karanlık !