KARANLIKTAKİ RUHUM|LÇ

1.8

Damla'dan

Leya'nın dönmesiyle evde bir bayram havası vardı. Özellikle  Zeynep ve Deniz gözlerindeki ışıltılı bir km uzaklıktan belli olurdu. Leya daha iyiyidi. Hala çok ürkek ama hala çok cesurdu.

Z: ohoo ben kime diyorum
-Ha!Ne,?
Z:Patatesler yandı diyorum?
-Aman ya dalmışım.
Z:Hayırdır?
-Yok öy-
A:Ancak dalar zaten bir patatesi bile kızartamadı.

Kapının eşiğinden kollarını göğsüne bağlamış bana alayacı  bakış atan Ardaya atabildiğim en ölümcül bakışlarımı attım.

-Eğer biraz daha boş konuşursan dalmak konusundaki hünerlerimi birazdan üzerinde göstereceğim.
A:Üzerimde farklı şeylerde de gösterebilirsin?

Ne dedi lan o? Gözlerimi kocaman açmış ona bakarken o da ne dediğini yeni fark etmiş olacakki kendini savunmaya geçmişti. Kanın beynime sıcramasıyla elideki kaşığı ona salladım. Işık hızıyla üzerine doğru koşuyordum. Seni benim elimden kim kurtaracak  acaba ? Salona giriş yaptığımızda  kimseden çıt çıkmıyordu.  Bu durumumuza o kadar alışmışlardı ki sanki çok normalmiş gibi davranıyorlardı.

- Kaçmasana ulan ,gelde hünerlerimi göstereyim?
A:Öyle demek istememiştim. Bir an boşluğuma geldi.

Söylediğim şeyle Yağız telefondan kafasını kaldırıp önce bana sonra ardaya baktı. Deniz'e jeton sonradan düşmüş olacakki ağzındaki suyu püskürtmüştü.

D:Bütün dünya örgütleri bir araya gelse seni yine kurtaramayız  kardeşim. O yüzden en güzeli  muska yazıp Allah' a havale edelim seni.
Y:Bence direk cenaze işlerini arayalım.

Onları ardımda bırakıp  masanın  etrafında dönemeyiz başladık . Bende tımarhane kaçkınysam senin kafani o demirliklere sokacağım.

Leya'dan

Ciğerlerime dolan  ferah koku derin bir nefes almamı sağlamıştı. İyice olduğum yere sokulurken dudaklarımın çıplak bir tene dokunmasıyla hızla gözlerimi açtım. Olduğum yerden doğrulurken derin nefesler alıyordum.  Sakin ol leya yanındaki kişi Çağan. Sakin ol. Sakin ol. Vücudumu hareket etirememiştim. Çağan uyandığını belli eden mırıltılar eşliğinde gözlerini aralamıştı. Göz göze gelince ağzının içinde bir küfür savurup yattığı yerden doğrulmuştu. Benim tepki vermediğimi görünce tedirgin olmuştu.

Ç:Özür dilerim.  Ben tişörtle uyuyamıyorum. Sen uyuyunca çıkardım.  Senden önce uyanıp kalkacaktım. Özür dilerim. Uykuya kalmışım. Senden önce uyanmalıydım. Çok özür-
-Tamam sorun yok senin olduğunu biliyorum. Ben sadece -

Aşağıdan gelen çığlık sesiyle cümlem yarıda kalmıştı. İkimizde  yataktan fırlayıp odadan çıktık. Merdivenin başına gelince ikimizde durmak zorunda kalmıştık. Damla Ardanın kafasını merdivenin demirliklerine sokmuş saçlarına asılıyordu. Beni esas hayrete düşüren ise diğerleriydi. Koltuklara oturmuş çekirdek çitleyerek      izliyorlardı. Hatta kendi aralarında tezahürat ve yorum yapıyorlardı.

Ç: Noluyor lan burda?

Bizim geldiğimizi fark edince hepsi irkilmiş önce birbirlerine sonra bize bakmışlardı.

Z:Aman bir şey yok Ardayla Damlanın her zamanki halleri.
A:Aynen alıştık.
Y:Günlük rutinleri.
D: Bu neki yatana kadar  en az 3 kere  daha kavga edecekler.
Damla: Ne oldu Arda Bey beğendiniz  mi marifetlerimi.
Arda:Ulan manyak karı bırak beni.  Kaç kere dicem ağzımdan kaçtı.
Damla: Ne güzel işte bir daha kaçmaz.
Arda :Eh yeter ama.

Arda ani bir refleksle kendini geri çekerken damlaya çarpmıştı. Dengesini kaybedip geriye doğru sendelerken  belinden tutup kendine çekti. Yüz yüze gelince ikisindede bir sessizlik olmuştu. Damla kıpkırmızı olurken hızla doğrulup mutfağa geçti.