KARANLIKTAKİ RUHUM|LÇ

0.6

Zeynep'ten

Leya' nın evden çıkmasıyla Metede sinirle evden çıkıp gitmişti. Kafayı yiyecektim. Off ben leyayi nasıl bulacaktım. Düşün Zeynep Düşün. Deniz'in mutfağa girmesiyle irkilmiştim.

- Neler oluyor. Leya neden ağlıyordu ve mete neden sinirliydi. En önemlisi ikisi nerye gitti ?
-Anlatıcam Deniz ama önce Leyayı bulmalıyız.
- Bence bırak biraz yalnız kalsın. Onu bunaltmayalım.

Amacı  tabiki leyayı bunaltmak değil ama elimde değildi merak ediyordum.Denize cevap vermeden hızlıca mutfaktan çıktım. Mutfakla oturma odasına mekik dokurken sürekli saate bakıyordum..

Kapının çarpma sesiyle irkilerek uyanmıştım. Kahretsin uykuya kalmıştım. Mete uykusuz gözlerle beni sürerken ayakata zor durduğu belliydi.

-Leya odasında mı?

Eve gelmediğini söyleyemezdim. En azından şimdilik ona olan öfkem henüz geçmemişti. Leyaya söylediği şeyler çok ağrıdı.

-Dersi vardı sabah erkenden çıktı.
-Onun bugün dersi yok ki !?
-Allah Allah hocasının ders işleyesi tutmuş.
-Tamam sakin ol.

Gözlerimi devirip önüme döndüm. Bir kaç saniye bana bakıp yukarı çıktı. Bazen meteye gerçekten tahammül edemiyorum. Herhalde Bi bizim yıldızımız barışıyordu.
Benim hemen leyayı bulmam lazım telefonumu elime aldığımda leyadan mesaj vardı.' İyiyim ben merak etmeyin beni ' ulan merak etmeyelim mi . Söylenerek evden çıkarken  mete elinde çantayla aşağıya indi.  Sorgulayıcı  bakışlarla  ona döndüm.

-Bir kaç gün burda olmayacağım .
-Neden?
-Hiç  ailevi  meseler diyelim. Leyaya karşı büyük hata yaptım ama bunu telafi edeceğim.

Metenin ansızın gidişi kafamda soru işaretlerine neden oluyordu. Neyse ne şuan tek istediğim leyayı bulmaktı. Ah Deniz ah nerdesin acaba.  Sokakta yürürken leyanin gidebileceği  yeri düşündüm. Taki kolumdan tutulup çekilimceye kadar.

- Aklın nerde senin ?

Şokunu etkisiyle sonradan idrak etmiştim dip dibe olduğumuzu onu itekleyerek üzerimi düzelttim.

- Seni ne ilgilendirir ?
-Beni zaten ilgilendirmiyor ama seni ölüme sürükleyecek kadar serin düşüncelere  daldıran şey ne ?

Sanki bu soruyu  bekliyormuşum gibi  artık dünden beri tuttuğum göz yaşlarımı, endişemin, korkumun,tedirginliğimin gözümden akmasına izin verdim.

-Yine ne oldu  yanlış bir şey mi söyledim?
-Bul-bulamıyorum .
-Neyi ?
-L-leyayı.
-İyide o çağanla beraber.

Hızlıca göz yaşlarımı silip ona bir kaç adım attım.

-Beni ona götür. Hemen şimdi!?

Yolculuk esnasında Yağız bana herşeyi anlatmıştı. Kalbime ağırlık çökerken tek isteğim  leyaya sarılmaktı. Evin kapısını  kırarcasına çaldığımda alisa denilen kız açmıştı .

- Hoşgeldiniz.
- leya nerde?

Onu iterek merdivenleri tırmanıp hızlıca  odaya girdim. Ben mi yanlış görüyordum.Deniz ve meteyle bile sarılıp uyumazken onun kollarındaki aldığı tarifsiz bir huzur vardi yüzünde . Çağan hızlıca yanıma gelmişti odanın dışında  kısa bir süre konuşmuştuk. Leya uyanana kadar bekleyecektim.Salon indiğimizde  alisa herkese  çay getirmişti. Onlar kendi aralarında sohbet ederken be  çoktan düşüncelerimle boğulmaya başlamıştım.