Alexa's POV
Πέρασαν δύο χρόνια από τον θάνατο μου, από την ημέρα που με πυροβόλησαν και όλοι πίστεψαν οτι πέθανα
Τους ξεγέλασα όλους, ακόμα και τους πιο κοντινούς μου φίλους
Ακόμα και τον Chase και την Hayley
Αν και η Hayley ξέρει
Είχα εμφανιστεί μπροστά της και είχε φρικάρει, με αγκάλιασε, με όλη σε αλλά και μου έδωσε σφαλιάρα... δυνατή κιόλας, αλλά δεν την κατηγορώ
Ξέρει τι σχεδιάζω εδώ και τόσο καιρό και είναι μαζί μου για να με βοηθήσει
Ήρθε η ώρα να του δω!
Κατάφερα να μπω μέσα στο κτήριο χωρίς καμια δυσκολία, ποια δυσκολία να είχα άλλωστε; Ξέρω αυτό το κτήριο καλύτερα και από τον εαυτό μου
Κοίταξα γύρω μου
Δεν έχει αλλάξει σχεδόν τιποτα
Μπήκα στο δωμάτιο που γίνονται οι συγκεντρώσεις και απλά περίμενα, κάθισα και έβαλα τα πόδια μου στο τραπέζι
Μου έλλειψαν όλοι τόσο πολύ, ελπίζω να μην με μισήσουν
«Πας καλά ρε μαλάκα;» Άκουσα την φωνή του Chase από έξω και χαμογέλασα
«Ε τι θες να πω ρε μαλάκα;» Του απάντησε ο Raf και ακουγόντουσαν σαν να ήταν έξω από την πόρτα
«Δεν το βουλώνεται λέω εγώ!» Τους απάντησε ο Adam και η πόρτα άνοιξε και το στομάχι μου δέθηκε σε κόμπο
«Εκπληξη;» Είπα- πιο πολύ ρώτησα και έμειναν να με κοιτάνε όλοι σαν χάνοι
Είχαν αλλάξει, φαινόντουσαν πιο μεγάλη
«Με γελάνε τα ματάκια μου, ή αυτή είναι η Lexi?» Ρώτησε ο Nik
"Alexa?" Ρώτησε ο Chase και ήρθε και με αγκάλισε σφιχτά
«Γιατί το έκανες αυτό;» Με ρώτησε
«Πρέπει να σκοτώσουμε τον Cole, έτσι δεν είναι; Και αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος» Τους απάντησα
«Σε θρηνήσαμε...» Είπε ο Liam όσο με κοιτούσε και ένθιωθα τις ενοχές να με πνίγουν
«Το ξέρω, αλλά έπρεπε να το πιστέψετε και εσεις, αλλιώς όλοι θα πέθαιναν, κανονικά» Τους απάντησα
Όλοι κε κοίταξαν και φάνηκαν να καταλαβαίνουν
«Μεγάλωσες» αναφώνησε ο θείος Adam
«Και εσύ μεγάλωσες» Του απάντησα και όλοι γελάσαμε
«Θα έχουμε χρόνο να μιλήσουμε μετά και θα απαντήσω σε ότι ερωτήσεις έχετε, αλλά πρώτα, πάμε να σκοτώσουμε τον Cole» Τους απάντησα
