12 Νοεμβρίου 2016
Ο Καιρός περνάει γρήγορα και πλέον έχουμε Νοέμβριο
Το οτι κοιτάω πίσω απο τον ώμο μου κάθε δύο λεπτά δεν βοηθάει
Στο σχολείο τα πάω καλά, ένας θεός ξέρει πως το κάνω αυτό
Και στο σχολείο έχουν βγει φήμες οτι είμαι σε συμμορία και αυτό βγήκα χθες
Όχι οτι με είδαν ή τιποτα
Απλά επειδή οι γονείς μου πέθαναν και εγώ κατάφερα να ζήσω
Πόσο πιο ηλίθιος μπορεί να γίνει ο κόσμος;
Τώρα είναι πρωί, 7:30 το πρωί για την ακρίβεια, μέρα Παρασκευή
Έπλυνα το πρόσωπο μου, χτενίστηκα και έβαλα ένα μαύρο τζιν με μια μαύρη -δύο νούμερα πιο μεγάλη- φούτερ
Πήγα στην κουζίνα, εκανα δύπ τόστ και αφού τα έφαγα έφτιαξα έναν φραπέ για τον δρόμο
Αφου πήρα τα πράγματά μου και τον καφέ έβαλα τα μαύρα μου κονβερς και έφυγα
Ναι λατρεύω το μαύρο άμα δεν το έχετε καταλάβει
Με το που βγήκα απο το σπίτι είδα συννεφιασμένο τον καιρό
Αχ υπέροχα
Επιτέλους, κρύο
Αφου έβαλα την κουκούλα μου περπάτησα μέχρι το σχολείο
Με το που μπήκα άρχισα να ακουω ψιθύρους τύπου
"Αυτή δεν είναι σε συμμορία;"
"Νομίζω είναι βαποράκι"
"Πέθανα οι δική της και κοίτα τώρα τι έπαθε"
"Εγώ πιστεύω πως πρέπει να ασχοληθούμε με την πάρτη μας και να την αφήσουμε ήσυχη"
Συμφωνώ πάρα πολύ με τον τελευταίο
Αλλά η φωνή ήταν αρκετά γνώριμη
Γύρισα και είδα τον Chase, που στην ουσία το φώναξε
Ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε
"Καλημέρα" Αναφώνησε ενώ με είχε στην αγκαλιά του
"Καλημέρα" Αναφώνησα με την σειρά μου
"Λοιπον πάμε να φύγουμε απο εδώ γιατι δεν μας βλέπω καλά" Είπε ο Chase και έγνεψα θετικά
Πήγαμε στην τάξη μου μιας και ήταν ανοιχτή
"Μολις μου έστειλε η αποσιολόγος, έχουμε κενό" Είπε με το που καθίσαμε σε ένα θρανίο
